Τρίτη 28 Σεπτεμβρίου 2010

Η ευθύνη στους παίκτες‏

          Ο Ντούσαν Μπάγεβιτς παραιτήθηκε από την τεχνική ηγεσία της ΑΕΚ μετά την πολύ κακή εμφάνιση και την ήττα απο τον Ολυμπιακό Βόλου με 3-1.
          Μία εξέλιξη που ήταν κατά κάποιο τρόπο αναμενόμενη με βάση τα αποτελέσματα της ομάδας στις επίσημες υποχρεώσεις της, τα οποία δεν συμβάδιζαν με τις πολύ ελπιδοφόρες εμφανίσεις στα φιλικά του καλοκαιριού και κυρίως σε αυτά στην Αυστραλία. Όλοι πλέον περιμένουν την αγωνιστική ανάταση  της ομάδας. Βέβαια μέτα από αυτή την εξέλιξη η ευθύνη για μια πιο ανταγωνιστική ΑΕΚ περνάει στους παίκτες της ομάδας οι οποίοι δεν θα έχουν καμία δικαιολογία πλέον. Ίσως μερικοί να ήθελαν και να πρόσμεναν μια τέτοια έκβαση στη συνεργασία του Σερβοέλληνα τεχνικού καθώς είναι λίγο-πολύ γνωστό ότι ο Ντούσαν Μπάγεβιτς δεν είχε και τις καλύτερες σχέσεις με ορισμένους πρωτοκλασάτους παίκτες της ομάδας. Ο καινούργιος προπονητής είναι δύσκολο εώς ακατόρθωτο να αλλάξει ριζικά τα πράγματα σύντομα και μέχρι να μάθει την ομάδα αλλά και μέχρι να προσαρμοστούν οι παίκτες στα νέα δεδομένα θα πρέπει να μιλήσουν οι προσωπικότητες και να πάρουν την ομάδα στις πλάτες τους οι Λυμπερόπουλος, Scocco και Djebbour.
          Όσον αφορά την κούρσα διαδοχής είναι ουτοπικό να θεωρούμε πως διακεκριμένοι Ισπανοι προπονητές όπως ο Μανθάνο (παρεπιπτόντως υπέγραψε στη Σεβίλλη) θα ήταν πρόθυμοι να έρθουν στην ΑΕΚ από τη στιγμή που το διαθέσιμο μπάτζετ είναι πολύ περιορισμένο. Καλές επιλογές που θα μπορούσαν να έχουν άμεσα αποτελέσματα θα μπορούσαν να είναι ο Όττο Ρεχάγκελ και ο Τιμούρ Κετσπάγια καθώς είναι γνώστες της ελληνικής πραγματικότητας και τουλάχιστον ο πρώτος έχει αποδείξει πως με μέτριο υλικό μπορεί να κάνει την υπέρβαση. Η καλύτερη βέβαια επιλογή θα ήταν ο Φερνάντο Σάντος που γνωρίζει πρόσωπα και πράγματα στο εσωτερικό της ομάδας αλλά τον πρόλαβε ο Σοφοκλής Πιλάβιος και η Εθνική μας ομάδα.
          Tο μέλλον κανείς μας δεν μπορεί να το γνωρίζει κι επομένως το αν η αποχώρηση του Ντουσαν Μπάγεβιτς αποδειχθεί καλή ή όχι θα το δούμε όλοι μας μέσα στο πέρασμα του χρόνου και με βάση τα αποτελέσματα αλλά και την αγωνιστική εικόνα της ΑΕΚ. Μέχρι τότε καλύτερα να κάνουμε υπομονή και να μην προδικάζουμε τίποτα.

Ο Θεωρητικός

Δευτέρα 27 Σεπτεμβρίου 2010

Φερνάντο Αλόνσο: ο βασιλιάς της νύχτας!

Ο Fernando Alonso πήρε τη δεύτερη συνεχόμενη του νίκη, μπαίνοντας για τα καλά πλέον στο παιχνίδι για τη διεκδίκηση του φετινού τίτλου, και αποδεικνύοντας για άλλη μια φορά σε όλους ότι είναι σκληρό καρύδι. Ο Ισπανός ήρθε ορεξάτος στη μαγευτική πίστα της Σιγκαπούρης, και παίρνοντας την pole position στις κατατακτήριες δοκιμές του Σαββάτου, έδωσε μόνο μια μικρή γεύση για το τι θα ακολουθούσε. Πράγματι, η εκκίνηση τον βρήκε να κρατά την πρωτιά, την ώρα που λίγο πιο πίσω Φέτελ, Χάμιλτον και Μπάτον ακολουθούσαν. Εξαιρετικά νωρίς έκανε στάση ο έτερος "κόκκινος", Φελίπε Μάσα, καθώς μόλις στον δεύτερο γύρο έβαλε τη μεσαία γόμα. Δεν μπορούσε να φανταστεί ότι έναν γύρο πιο μετά, ο Λιούτσι θα εγκατέλειπε, και το αυτοκλινητο ασφαλείας θα έμπαινε στην πίστα δίνοντας του την ευκαιρία από την τελευταία θέση, μόλις στον δέκατο γύρο να έχει σκαρφαλώσει ήδη στην δέκατη τέταρτη. Στον δέκατο τέταρτο γύρο ο Αλόνσο έχει κάνει καλύτερο χρόνο, με τον Φέτελ πάντα να βρίσκεται πίσω του πιέζοντας τον. Καθώς βρισκόμαστε στον εικοστό πέμπτο γύρο, η πρώτη πεντάδα είναι Αλόνσο - Φέτελ - Χάμιλτον - Μπάτον και Ρόσμπεργκ. Ο επόμενος γύρος βρίσκει τον Τρούλι να εγκαταλείπει, ενώ λίγο παρακάτω ο Χάμιλτον θα πραγματοποιήσει στάση για να αλλάξει ελαστικά, για να συνεχίσουν με ανεφοδιασμούς οι διεκδικητές του τίτλου. Για άλλη μια φορά όμως το αυτοκίνητο ασφαλείας παρουσιάστηκε λίγο μετά τα pit stop. Ο λόγος αυτή τη φορά η επαφή που είχαν ο Κομπαγιάσι με τον Σένα. Και ενώ ο Μάσα έχει αναρριχηθεί στην ενδέκατη θέση, και το αυτοκίνητο ασφαλείας δεν πρόλαβε καλά - καλά να βγει από την πίστα, έρχεται η αυτοκτονία για τον Χάμιλτον! Ο Βρετανός είχε επαφή με τον Γουέμπερ και βρέθηκε άδοξα εκτός πίστας. Ο Σουμάχερ φαίνεται στον τριακοστό όγδοο γύρο να έχει πρόβλημα με την εμπρός αεροτομή του, ενώ λίγο αργότερα εγκαταλείπει και ο συμπατριώτης, Νικ Χάιντφελντ. Ο Μάσα πλέον βρίσκεται στην πρώτη δεκάδα, ενώ πιο μπροστά ο Φέτελ κάνοντας ταχύτερο γύρο, πιέζει ασφυκτικά τον Αλόνσο. Το επιτελείο της "Scuderia" προσπαθεί να τον εμψυχώσει, αλλά δεν πρέπει να ξεχνά κανείς ότι ο Ισπανός δεν αγωνίζεται με καινούργιο κινητήρα. Αλλά όπως δήλωσε ο επικεφαλής της Ferrari, Στέφανο Ντομενικάλι, “ο τίτλος εξαρτάται από τους πιλότους, και όχι από τα μονοθέσια". Πράγματι, ο Αλόνσο απάντησε στον Φέτελ με νέο ταχύτερο γύρο, συνεχίζοντας να συνθλίβει τα χρονόμετρα. Στο μεταξύ λίγο πιο πίσω, έχει ξεσπάσει πόλεμος, μεταξύ των Κουμπίτσα και Μπουεμί, με τον πρώτο να καταλαμβάνει την ένατη θέση. Η ατυχία βέβαια χτύπησε και την Lotus του Κοβαλάινεν, η οποία πήρε φωτιά. Την καρό σημαία πάντως αντίκρυσε πρώτος ο Φερνάντο Αλόνσο, αντέχοντας για εξήντα έναν γύρους τη σκληρή πίεση του Φέτελ, ο οποίος και ύστερα παραδέχτηκε την ανωτερότητα του αντιπάλου του, καθώς και ότι ήταν ικανοποιημένος από την δεύτερη θέση. Κατά τα άλλα, απογοήτευσε για άλλη μια φορά ο Μίκαελ Σουμάχερ, που τερμάτισε στην δέκατη τρίτη θέση, ενώ ο Χάμιλτον δείχνει να απομακρύνεται από τον τίτλο.
  
Πιο αναλυτικά η βαθμολογούμενη δεκάδα:
1.         Αλόνσο, Ferrari, 1:57:53.579
2.         Φέτελ, Red Bull, +0.293
3.         Γουέμπερ, Red Bull, +29.141
4.         Μπάτον, McLaren, +30.384
5.         Ρόσμπεργκ, Mercedes, +49.394
6.         Μπαρικέλο, Williams, +56.101
7.         Κούμπιτσα, Renault, +1:26.559
8.         Σούτιλ, Force India, +1:52.416
9.         Χούλκενμπεργκ, Williams, +1:53.297
10.       Μάσα, Ferrari, +1 γύρος


Να θυμίσουμε ότι πλέον, Ο Γουέμπερ προηγείται στη βαθμολογία με 202 βαθμούς, ακολουθεί ο Αλόνσο με 191, ο Χάμιλτον με 182, και ο Φέτελ με 181. Παράλληλα, η Red Bull ηγείται των κατασκευαστών με 383 βαθμούς, με τη McLaren (359) και τη Ferrari (316) να ακολουθούν.
Όλα αυτά, ενώ έχουμε μπει στην τελική ευθεία για το τέλος της φετινής σεζόν, και εν όψει του επόμενου γκραν πρι στην Ιαπωνία (10 Οκτ.)

Χ.Μ.

Μια γεύση της συνταγής του Ερνέστο

Το Σάββατο στο κατάμεστο Γ. Καραϊσκάκης είδαμε ένα ματς που δε θύμιζε με τίποτα ελληνικό πρωτάθλημα ή μάλλον...SUPERleague. Οι κερκίδες γεμάτες, η ατμόσφαιρα καυτή αλλά όχι εχθρική προς την αντίπαλο ομάδα, ο αγωνιστικός χώρος σε πολύ καλή κατάσταση και δυο ομάδες με ξεκάθαρο αγωνιστικό πλάνο.
Η μία κλεισμένη πίσω ψάχνοντας τις αντεπιθέσεις για να κάνει τη ζημιά, προσπαθούσε να κλείσει όσο καλύτερα γινόταν τους χώρους, φιλοσοφία που της επέτρεψε να κάνει έναν εκπληκτικό πρώτο γύρο πριν από δύο χρόνια ενώ μόλις είχε ανέβει από την δεύτερη εθνική, ενώ η άλλη με το πλέον αγαπημένο των αιωνίων 4-2-3-1 και πέντε καθαρά επιθετικογενείς παίκτες μέσα προσπαθούσε να κυκλοφορήσει μπάλα, να μοιράσει σωστά το παιχνίδι στα άκρα, έτσι ώστε να ανοίξει το γήπεδο και να πετύχει ένα γρήγορο γκολ που θα της έλυνε τα πόδια.
Το ματς:
Ο Ερνέστο Βαλβέρδε για πρώτη φορά φέτος παρέταξε στο γήπεδο όλα τα νεοαποκτηθέντα αστέρια του Ολυμπιακού.
Στο κέντρο δίπλα στον Ντουντού ο μαέστρος Ιμπαγάσα, στα άκρα οι "σαΐτες" Ριέρα και Ρόμενταλ και πίσω από τον Μάρκο Πάντελιτς το αγαπημένο παιδί του "μυρμηγκιού" η ευχάριστη φετινή έκπληξη κατά τη γνώμη μου, ο Φουστέρ.
Ο Ολυμπιακός έδειξε από το πρώτο κιόλας λεπτό τις... άγριες προθέσεις του με τον Φουστέρ να σημαδεύει τον Φυτανίδη. Το συνεχές πρέσινγκ που δεν άφηνε τους Αρκάδες να κρατήσουν μπάλα και η καλή κυκλοφορία της μπάλας είχε σαν αποτέλεσμα μια διαρκή δημιουργία φάσεων με τους Ριέρα, Ιμπαγάσα και Πάντελιτς να τις χάνουν στο διάστημα 10' με 20' και μοναδική απάντηση του Αστέρα την επίσκεψη του Αράς στην περιοχή του Αντώνη Νικοπολίδη. Οι παίκτες του Ερνέστο δεν πτοήθηκαν ουτε στιγμή και με τον Ιμπαγάσα να περνάει μπαλιές στην πλάτη της άμυνας και τους Ντουντού, Ριέρα, Φουστέρ, Ρόμενταλ να μην κουράζουν την μπάλα αλλά να την αλλάζουν με κλειστά τα μάτια, ήταν θέμα χρόνου να δεχθεί γκολ ο πανικόβλητος σε μερικές περιπτώσεις Αστέρας.
Αυτό ήρθε στο 36ο λεπτό. Ο Ριέρα είχε αλλάξει μεριά και δεχόμενος πίεση βγάζει μια σέντρα στην καρδιά της άμυνας των φιλοξενούμενων, εκεί που ο Πάντελιτς έκανε αυτό που ξέρει να κάνει καλύτερα. Κεφαλιά, κόντρα, γκολ και 1-0 για τους Πειραιώτες!
Στα δέκα λεπτά που έμεναν πριν το διπλό σφύριγμα του Παμπορίδη, οι Ρόμενταλ με σουτ, Μπράβο με κεφαλιά και Πάντελιτς μετά από ασίστ του Φουστέρ δεν κατάφεραν να κλειδώσουν το τρίποντο.
Στο πρώτο δεκάλεπτο του δευτέρου ημιχρόνου ο Αστέρας μπήκε με σκοπό να κερδίσει ό,τι μπορεί από αυτό το ματς και αφού βρήκε χώρους απείλησε με τον Μπαστία στο 51', σε μια φάση που ο Νικοπολίδης έδειξε για ποιο λόγο υπερασπίζεται ακόμα τα δοκάρια του Ολυμπιακού. Ο αιφνιδιασμένος Ολυμπιακός όμως ξαναπήρε την πρωτοβουλία αλλά οι Ριέρα 56' και Πάντελιτς 59' δεν ήταν ικανοί να νικήσουν τον Ντεγκρά.
Λίγα λεπτά αργότερα ήταν η φάση του αγώνα. Ο ήδη κιτρινισμένος Μπαρτολίνι βγάζει με το σώμα του τον Τοροσίδη απο την πορία του λίγο έξω από την μεγάλη περιοχή και δέχεται την δεύτερη κίτρινη. Το φάουλ εκτέλεσε ο Ριέρα με πάσα στον Φουστέρ και μετά από ένα ωραίο φαλτσαριστό σουτ του τελευταίου η μπάλα αναπαύεται στη δεξιά γωνία του τέρματος του Αστέρα για το 2-0 και το παρθενικό γκολ του παίκτη που δέχθηκε πολλή κριτική από τύπο και κόσμο κυρίως λόγω... του ονόματός του!
Έξι λεπτά αργότερα ο Αστέρας πέτυχε ένα κανονικό γκολ με τον νεοεισελθέντα Πουλίδο αλλά ο Παμπορίδης το ακύρωσε βλέποντας επιθετικό φάουλ στον Τοροσίδη.

Μετά από αυτό δεν νομίζω οτι έχει νόημα να πούμε περισσότερα για τον αγώνα, αφού ο Αστέρας κατέρρευσε με τους ορεξάτους Μιραλάς και Φετφατζίδη ,που πήραν τις θέσεις αντίστοιχα των Πάντελιτς και Ιμπαγάσα, να κάνουν ό,τι θέλουν στο γήπεδο, προσφέροντας θέαμα και δείχνοντας στον Ερνέστο ότι οφείλει να υπολογίζει και αυτούς στη συνέχεια της σεζόν. Μάλιστα ο Βέλγος ουσιαστικά πιστώνεται το αυτογκόλ του Φυτανίδη στο 72'. 
Στα λεπτά που απέμεναν ο Μιραλάς δεν κατάφερε να δώσει διαστάσεις θριάμβου στην νίκη του Ολυμπιακού στο 74' και 75' ενώ ο Μπαστία αντίκρυσε δεύτερη κίτρινη κάρτα χτυπώντας τον Ντουντού εκτός φάσης στο 89'.
Τι είδαμε:
Με λίγα λόγια και χωρίς φρου φρου και αρώματα, τον Ολυμπιακό του Ερνέστο Βαλβέρδε. Ο ισπανός ξέρει τι θέλει να κάνει η ομάδα του στο γήπεδο και σιγά-σιγά οι παίκτες το κάνουν πράξη.
Η αλήθεια είναι ότι εγώ προσωπικά δεν περίμενα κάτι τέτοιο από τέλη Σεπτεμβρίου αν αναλογιστεί κανείς οτι ΚΑΙ ΟΙ 7 επιθετικογενείς παίκτες που έπαιξαν το Σάββατο (Ιμπαγάσα, Ριέρα, Ρόμενταλ, Φουστέρ, Πάντελιτς, Μιραλάς και Φετφατζίδης) είναι προσθήκες αυτού του καλοκαιριού!
Όλοι μιλάνε βεβαια για την επίθεση του Θρύλου αλλά τα πρωταθλήματα κερδίζονται με τις άμυνες και η άμυνα του Ολυμπιακού είναι η καλύτερη με διαφορά στο φετινό πρωτάθλημα. 
Ο Ραούλ Μπράβο έδειξε στον Ερνέστο, χωρίς να είναι και το καλύτερο αριστερό μπακ που έχει περάσει από τον Ολυμπιακό, ότι πολύ απλά ο Χολέμπας όσο ο ίδιος είναι υγιής θα ήταν πιό χρήσιμος για ball-boy παρά για αριστερό μπακ. Δυνατός, με τρεξίματα και βοήθειες στον Ριέρα, είχε δύο ευκαιρίες για γκολ με ωραίο σουτ στην κίνηση και κεφαλιά απο κοντά, ενώ αμυντικά δεν άφηνε ακάλυπτο τον χώρο του αν και το ματς ήταν τέτοιο που δεν είχε πολλή δουλειά εκεί.
Οι Μέλμπεργκ και Αβραέμ που έχουν πλέον δέσει, όποτε χρειάστηκε ήταν εκεί και αποτελεούν το καλύτερο αμυντικό δίδυμο αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα, ενώ ο Τοροσίδης ήταν ο...εαυτός του.

Η συνέχεια σίγουρα δεν θα είναι ανάλογη. Τι εννοώ: δεν νομίζω να περιμένει κανείς στο ματς με τον Ολυμπιακό Βόλου, ο Ολυμπιακός (Πειραιά) να επαναλάβει μια τέτοια εμφάνιση, άλλωστε ο ίδιος ο Ερνέστο είπε ότι δύσκολα θα ξαναπιάσει τέτοια απόδοση η ομάδα του μέχρι τον Νοέμβριο-Δεκέμβριο.
Ο Ολυμπιακός στα εκτός έδρας παιχνίδια θα δυσκολευτεί αρκετά, ίσως πετάξει και βαθμούς στα σκουπίδια. Στο Φάληρο θα βρεθεί σίγουρα μια ομάδα που θα του βάλει ερωτήματα που θα είναι δύσκολο να απαντήσει (μπορεί αυτή η ομάδα να είναι και η συνονόματη από το Βόλο) ΑΛΛΑ ένα είναι σίγουρο:
Με έναν πρόεδρο που αγαπάει την ομάδα και διαθέτει χρήματα από την τσέπη του για την ενίσχυσή της, έναν ΚΑΛΟ προπονητή που έχει την απόλυτη εμπιστοσύνη του κόσμου, του τύπου και της διοίκησης και ταιριάζει απόλυτα στην φιλοσοφία του Ολυμπιακού, αλλά και με παίκτες ποιοτικούς, νέους με όρεξη και 'γέρους' με εμπειρία, υπάρχουν οι βάσεις για μεγάλα πράγματα. Σε Ελλάδα και Ευρώπη. 

ΥΓ. Σίγουρα όσοι καταφέρατε και διαβάσατε μέχρι εδώ, καταλάβατε το λόγο ύπαρξης αυτού του υστερόγραφου.
Είναι κρίμα να επισκιάζει μια τέτοια εμφάνιση η λανθασμένη απόφαση ενός διαιτητή.
Ο πρόεδρος του Ολυμπιακού παραδέχθηκε πως ήταν καθαρό το γκολ, αλλοίωση αποτελέσματος ΣΕ ΚΑΜΙΑ περίπτωση δεν υπάρχει, επομένως αν πω κάτι παραπάνω και απαντήσω σε αυτούς που λένε διάφορα, θα δώσω περισσότερη διάσταση στο θέμα, και δεν του αξίζει.
A. MustRock

Παρασκευή 17 Σεπτεμβρίου 2010

Για πάμε, για πάμε!

    Τις προηγούμενες βδομάδες επέμενα πως αν και η ΑΕΚ παρουσίαζε ένα επαρκές πρόσωπο, απαιτούνταν σημαντική βελτίωση προκειμένου να είναι σε θέση να αντιμετωπίσει κατά μέτωπο τους δύο "μεγάλους". Η συνολική παρουσία της Ένωσης στο χθεσινό ματς αποτελεί σημείο αναφοράς για το πώς πρέπει να πορευθεί η ομάδα μέχρι το τέλος της σεζόν αν είναι δυνατό.
    Παρόλα αυτά, αυτό δεν σημαίνει πως η χθεσινή απόδοση της ΑΕΚ ήταν άριστη. Αναμφισβήτητα όχι. Διότι λάθη έγιναν και στην αμυντική και στη μεσαία γραμμή. Ο Γιάχιτς δεν είχε τη βοήθεια του Σκόκο αμυντικά με αποτέλεσμα η Χάιντουκ να αναπτύσσεται κυρίως από τα αριστερά. Ο Δέλλας υπέπεσε στα τυπικά για κείνον λάθη, λόγω της βραδύτητας του, χωρίς ευτυχώς αυτό να στοιχίσει σοβαρά στην ομάδα. Ο Μανωλάς από την άλλη, κάλυπτε τα κενά του Δέλλα και τρεις φορές θύμισε έντονα τον Σωκράτη Παπασταθόπουλο όταν διέσχυσε όλο το γήπεδο με την μπάλα, ώσπου να φτάσει μέχρι την αντίπαλη περιοχή. Ως αμυντικά χαφ Καφές και Ντιόπ φάνηκε πως δεν ταιριάζουν. Πόσο μάλλον όταν ο Σενεγαλέζος βρίσκεται σε κακή βραδιά. Ο Ντιόπ δεν μπορούσε να προσφέρει τη σιγουρία που έπρεπε στα μετόπισθεν όταν ο διεθνής μέσος προωθούνταν, και όπως οι Ισπανοί ανέφεραν, ήταν "διάφανος". Στην επίθεση φάνηκε πως η ΑΕΚ κρύβει το δυνατό χαρτί της. Νέιθαν Μπερνς, Νάτσο Σκόκο, Νίκος Λυμπερόπουλος, Ράφικ Τζιμπούρ αποτέλεσαν τα πρόσωπα ανάπτυξης της ΑΕΚ. Φαίνεται πως η Κέρκυρα έκανε καλό στον Αυστραλό που πια διεκδικεί φανέλα βασικού και δικαιολογεί την επιλογή του Μπάγιεβιτς να τον βάζει βασικό. Ο Νάτσο, συνηθισμένος να παίζει ανα τέταρτο, σκόραρε και από δικό του δυνατό σουτ προήλθε το 2-1. Ο Λύμπε απέδειξε πως παρά τα χρονάκια του πρέπει να παίζει βασικός, για όσο αντέχει, και όχι αλλαγή το τελευταίο 20λεπτο όπως πολλοί πιστεύαμε. Τέλος, ο Τζιμπούρ μας εξέπληξε για ακόμα μία φορά. Ταχύς, κινητικός, σημειώνοντας ένα απίστευτο τέρμα δίκαια αναδείχθηκε MVP. Όσον αφορά τις αλλαγές, ο Πατσατζόγλου και ο Λεονάρντο αντικατέστησαν τους Μπερνς και Καφέ αντίστοιχα παίζοντας όμως στις αντίθετες θέσεις; ο Πάτσα αμυντικό χαφ και ο Λέο δεξί εξτρέμ. Το "πουλέν" του Ντούσκο εκμεταλλέυτηκε την κούραση των Κροατών και ανέβασε τον ρυθμό της ομάδας του. Εξαιρετική στιγμή στο παιχνίδι του η ασίστ στον Σκόκο. Ο Πατσατζόγλου από την άλλη μάλλον επηρεάστηκε από το Ντιόπ και παρέμεινε στη διαφάνεια. Δικαιολογείται καθώς θέλει χρόνο. Ο Ίσμαελ Μπλάνκο μπήκε στα τελευταία....δευτερόλεπτα. Ακούμπησε μπάλα...

MC

Τετάρτη 15 Σεπτεμβρίου 2010

Παίξε μπαλίτσα αγόρι μου!

Η "Πανάθα" (μόνο Πανάθα δεν ήταν) ισοπεδώθηκε χθες απ' την ομάδα πρότυπο Μπαρτσελόνα... Το είδαμε, το καταλάβαμε! 'Ασχετα απ' το προβάδισμα που απέκτησαν οι πράσινοι στο 20' με το φοβερό γκολ, ως σύνολο, του Γκοβού, το ματς είχε φανεί ότι χάνεται απ' το πρώτο δεκάλεπτο. Κι αυτό γιατί είχε σχηματιστεί η αμυντική διάταξη του Παναθηναϊκού και η επιθετική της Μπάρτσα και μόνο κάποιος αφελής θα είχε την εντύπωση πως η εικόνα θα άλλαζε δραματικά.
Δεν θα πω πόσα έπρεπε να φάει ο Παναθηναϊκός, ούτε να σταθώ στα πανηγύρια των φίλων του Ολυμπιακού που, ενώ έχουν μείνει εκτός Europa από κάποια Μακάμπι, έχουν άποψη για ένα ματς με την κορυφαία, κατά πολλούς, ομάδα του πλανήτη. Δεν θα πω ούτε τι ομαδάρα είδα χθες ούτε ότι δεν παιζόταν κι ότι αυτό το βλέπεις μόνο στο playstation ώστε να δώσω άφεση αμαρτιών στον Παναθηναϊκό. Θα μπορούσε να έπαιζε καλύτερα, ή μάλλον απλά να έπαιζε, και να έχανε πάλι με 5-1, και σήμερα όντως να νιώθαμε περήφανοι και ευχαριστημένοι. Όχι γιατί σταμάτησε το κοντέρ στα 5 αλλά γιατί παίξαμε αξιοπρεπώς! Παίξε μπαλίτσα αγόρι μου!
Οπότε ας μιλήσουμε για τον Παναθηναϊκό, αρχίζοντας με την απλή σύγκριση της αριστερής με τη δεξιά πλευρά. Ο Γκοβού χθες έδειξε φοβερή ποιότητα, όχι λόγω του γκολ που πέτυχε στέλνοντάς μας στον 7ο ουρανό για 2 λεπτά και τσαντίζοντας τους Καταλανούς λίγο παραπάνω μετά τα σαββατιάτικα, αλλά για την αμυντική του συνέπεια, καθώς κάλυπτε τη δεξιά πλευρά της άμυνας βοηθώντας τον, αρχάριο σε τέτοια ματς, Μαρίνο, που πραγματικά δεν του καταλογίστηκε κάποιο σοβαρό λάθος και τα έβγαλε πέρα όσο γινόταν. Απ' την άλλη, ο Λέτο ήταν τραγικός από κάθε άποψη αφήνοντας τον Βύντρα να παίζει για 2-3 απέναντι σε Μέσι, Πέδρο και Ντάνι Άλβες. Ο Αργεντίνος επιβεβαίωσε ότι σε ματς που στηρίζονται απόλυτα σε τακτική δεν μπορεί να ενταχθεί με κανέναν απολύτως τρόπο στο σύνολο. Χθες η αδύνατη πλευρά του ΠΑΟ ήταν η αριστερή και αυτό "φώναζε" απ' το 10λεπτο. Κι αυτό έπρεπε να διορθωθεί νωρίς απ' τον Νιόπλια!
Όμως, παρόλο που είχε τρεις αμυντικούς χαφ, ούτε το κέντρο έμοιαζε "θωρακισμένο" όπως λεγόταν. Κυκλοφορία δεν υπήρχε, για κράτημα της μπάλας ούτε λόγος, άρα το επιθετικό πλάνο βρισκόταν σε πλήρη αποτυχία. Οπότε ας σταθούμε στην άμυνα. Δεν γίνεται ο Ζιλμπέρτο κι ο Κατσουράνης να μην καταλαβαίνουν ότι τα φάουλ κόβουν την επίθεση, τον ρυθμό, δίνουν ανάσες στην άμυνα και ευκαιρία στους παίκτες να πάρουν θέσεις και να οργανωθούν αμυντικά. Ο Σιμάο δηλαδή πώς το ήξερε; Το παιδί εξέθεσε και τους δύο έμπειρους χαφ! Γιατί ο Καραγκούνης έκανε 3 φάουλ στον Ινιέστα; Προφανώς γιατί έτσι κόβει την ανάπτυξη της Μπάρτσα. Δεν είναι δυνατόν η πρώτη κίτρινη κάρτα να δίνεται στο 85' όταν το ματς δεν είναι στα μέτρα σου. Ο Παναθηναϊκός απλώς παρακολουθούσε το θέαμα και δεν προσπάθησε σε καμία περίπτωση να αντισταθεί, ή να το χαλάσει...
Τέλος, να σταθώ σε κάποιες ενδεικτικές λεπτομέριες ως συνέχεια της αγωνιστικότητας των πρασίνων. Με σκληρό παιχνίδι για ένα διάστημα ο Παναθηναϊκός θα μπορούσε να μην αφήσει να παιχτεί μπάλα μετά το 0-1 και να ανησυχήσει λίγο τους γηπεδούχους, να κρατήσει το προβάδισμα για λιγάκι. Θα μπορούσε να μην δεχτεί γκολ στα τελευταία λεπτά των δυο ημίχρονων και είδικα το "τσάμπα" 5-1 στο φινάλε. Όχι να παίξει άμυνα στις φάσεις που έγιναν (βασική διαφορά απ' αυτό που εννοώ!) αλλά να τις αποτρέψει απ' το να συμβούν (πχ διώξιμο της μπάλας στο δεύτερο διάζωμα, φάουλ, καθυστερήσεις)! Γνωστά κόλπα!!!
Η συνέχεια στην διοργάνωση είναι απλή. Θεωρούμε την Μπάρτσα ανίκητη στα πρώτα 4 ματς, άρα ο Παναθηναϊκός με 2/2 στο ΟΑΚΑ και ισοπαλία με την Ρουμπίν την 4η αγωνιστική έχει σχεδόν εξασφαλίσει την πρόκριση. Περιμένω τη συμπεριφορά της ομάδας με την Μπαρτσελόνα εντός έδρας...

RG

Τρίτη 14 Σεπτεμβρίου 2010

Grand Prix Ιταλίας: Η Κόκκινη πίστα

Γλυκιά νίκη επεφύλασσε για τον Φερνάντο Αλόνσο το χτεσινό Grand Prix της Μόντσα. Ο Ισπανός αντίκρυσε πρώτος την καρό σημαία και απέδειξε ότι έχει κάθε δικαίωμα να ελπίζει στην κατάκτηση του φετινού τίτλου. Όπως κάθε χρόνο, οι οπαδοί της Formula1 απόλαυσαν ένα grand prix πλούσιο σε θέαμα, καθώς ο "ναός της ταχύτητας" προσέφερε έναν διόλου βαρετό αγώνα.
Τα χρονόμετρα "έσπασαν" στις κατατακτήριες δοκιμές του Σαββάτου, με τον Αλόνσο να καταλαμβάνει την pole position, με τους Μπάτον και Μάσα να τον ακολουθούν.  Ο "μεγάλος χαμένος" του Σαββάτου ίσως να ήταν ο Μίκαελ Σουμάχερ, που κατέλαβε μόλις την 12η θέση. Ήταν σίγουρο ότι η αρχική τριάδα θα προσέφερε έναν άκρως εντυπωσιακό αγώνα.
Πράγματι, μόλις έσβησαν τα κόκκινα φώτα της εκκίνησης, ο Μπάτον εκτινάχθηκε μπροστά από τον Αλόνσο, κρατώντας το προβάδισμα για γύρους. Η καταστροφή δεν άργησε να έρθει για τον Λιούις Χάμιλτον, ο οποίος γρήγορα εγκατέλειψε, καθώς είχε επαφή με τον Μάσα. Πρόβλημα επίσης αντιμετώπισε και ο Μαρκ Γουέμπερ, που έπεσε στην 9η θέση. Και ενώ οι μάχες εξελίσσονταν μεταξύ όλων των πιλότων, το ενδιαφέρον μονοπωλούσε η κορυφή, και όχι άδικα. Ο Μπάτον προσπαθούσε με νύχια και με δόντια να υπεραστιστεί την πρώτη θέση, την ώρα που ο δεύτερος Αλόνσο μάχεται να τον προσπεράσει. Η McLaren όμως υπερέχει στην κάθετη δύναμη, γεγονός που ο Βρετανός πιλότος της εκμεταλλευόταν. Στο μεταξύ, οι πιλότοι της scuderia έδιναν κυριολεκτικά τον καλύτερο τους εαυτό, κάνοντας συνεχώς ταχύτερους γύρους.
Και ενώ όλοι περίμεναν ότι ο αγώνας θα κρίνονταν στον 25ο γύρο, με την είσοδο των πρώτων στο pit lane, η αγωνία παρατάθηκε, καθώς κάτι τέτοιο δεν συνέβη! Οι διαφορές μειώνονταν συνεχώς, και τελικά ο Μπάτον πήρε την καθοριστική απόφαση να κάνει το πρώτο του pit stop στον 37ο γύρο. Αυτό έδωσε την πρώτη θέση στον Αλόνσο, ο οποίος μπήκε στα pit στον 40ο γύρο.
Εν συνεχεία, ο Ισπανός πιλότος της F10 έκανε μερικούς ακόμα ταχύτερους γύρους, για να αντικρύσει την καρό σημαία, αφού συμπλήρωσε 53 γύρους στην ιστορική πίστα της Monza. Ο δε Μίκαελ Σουμάχερ αρκέστηκε στην 9η θέση, κάνοντας για άλλη μια φορά μια χαμηλή πτήση. Τέλος, άτυχες ήταν οι δύο Red Bull, αφού ο Σεμπαστιάν Φέτελ αντιμετώπισε πρόβλημα με τον κινητήρα του σε συνδυασμό με την κακή εκκίνηση του ομόσταυλού του Μαρκ Γουέμπερ, τους έριξαν στην τέταρτη (Φέτελ) και έκτη (Γουέμπερ) θέση αντίστοιχα.
Πιο αναλυτικά η βαθμολογούμενη 10άδα:
1. Αλόνσο, Ferrari, 1:16:24.572
2. Μπάτον, McLaren, +2.938
3. Μάσα, Ferrari, +4.223
4. Φέτελ, Red Bull, +28.193
5. Ρόσμπεργκ, Mercedes, +29.942
6. Γουέμπερ, Red Bull, +31.276
7. Χούλκενμπεργκ, Williams, +32.812
8. Κούμπιτσα, Renault, +34.028
9. Σουμάχερ, Mercedes, +44.948
10. Μπαρικέλο, Williams, +1:04.200 

Οι υπερπολύτιμοι βαθμοί που πήρε ο Αλόνσο, σε συνδυασμό με την "αυτοκτονία" του Χάμιλτον και τα μηχανικά προβλήματα που έριξαν τον Γουέμπερ στην έκτη θέση, τον κράτησαν ζωντανό στο κυνήγι του τίτλου.
Οι πιλότοι ανανέωσαν το ραντεβού τους για το εκθαμβωτικό grand prix της Σιγκαπούρης.

Χ.Μ.

Δευτέρα 13 Σεπτεμβρίου 2010

ΕΛΛΑΣ, ιδού το μεγαλείο σου!!!

Τις τελευταίες ημέρες γίνεται ντόρος στα ΜΜΕ για τη συμμετοχή διαφόρων αθλητών στις Εθνικές ομάδες. Όπως λέγεται, είναι τιμή για τον Έλληνα αθλητή να είναι μέρος της Εθνικής ομάδας και να εκπροσωπεί την χώρα του σε οποιαδήποτε διοργάνωση και σε οποιοδήποτε άθλημα. Προφανώς και συμφωνώ! Ο αθλητής που του δίνεται η ευκαιρία να λάβει μέρος σε αγώνες για λογαριασμό της χώρας του πρέπει να είναι περήφανος και να δέχεται την πρόταση που του γίνεται.
Αντίθετα σ' αυτή την κρίση κινήθηκε ο Φάνης Γκέκας την περασμένη βδομάδα, καθώς αποφάσισε να αποχωρήσει απ' την Εθνική για λόγους που αφορούν στην εσωτερική λειτουργία της ομάδας. Και βέβαια τα ΜΜΕ αντέδρασαν αστραπιαία, προσπαθώντας απ΄τη μία να βρουν το λόγο φυγής του Γκέκα κι απ' την άλλη "επιτέθηκαν" στον (πρώην) διεθνή επιθετικό για την απόφασή του. Κυρίως λοιπόν στηρίχτηκαν στο γεγονός ότι ένας παίκτης δεν μπορεί να αποχωρεί όποτε θέλει από την Εθνική ομάδα της χώρας του, μετατρέποντάς την έτσι σε καφενείο. Και μέσα σ'όλα αυτά θυμήθηκαν Κυργιάκο, Αμανατίδη και την πολύ πρόσφατη αποχώρηση του Διαμαντίδη απ' την ομάδα μπάσκετ της Ελλάδας. Είπαν ότι τέτοια τιμή δεν γίνεται να αντιμετωπίζεται με τέτοιο τρόπο απ' τους αθλητές. Το ίδιο ειπώθηκε κι απ' τους πολιτικούς που είναι αρμόδιοι. Συμφωνώ είπαμε...!
Το πρωί λοιπόν του Σαββάτου ξύπνησα έτοιμος να θαυμάσω τα ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΑ των αθλητικών εφημερίδων! Περίμενα μισό εξώφυλλο για τις ΔΕΥΤΕΡΑΘΛΗΤΡΙΕΣ ΕΥΡΩΠΗΣ ΣΤΟ ΠΟΛΟ, ένας πραγματικός άθλος της Εθνικής Γυναικών που έφεραν την Ελλάδα τόσο ψηλά για πρώτη φορά στην ιστορία της, και το υπόλοιπο μισό για τον ΗΛΙΑ ΗΛΙΑΔΗ, τον ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗ στο Τζούντο, που πάλεψε και κέρδισε με την αξία του το χρυσό μετάλλιο για πρώτη φορά στην ιστορία της Ελλάδας στο συγκεκριμένο άθλημα. Τελικά χρειάστηκε να ψάξω δεξιά κι αριστερά για να βρω τα ΚΟΥΤΑΚΙΑ 2x5 που τους είχαν αφιερώσει όσες εφημερίδες φιλοτιμήθηκαν να τους κάνουν τη χάρη!!!
Την επομένη (Κυριακή), η Ιουλιέτα Μπουκουβάλα αρκέστηκε κι εκείνη σε ένα παρόμοιο ΚΟΥΤΑΚΙ για το ΧΑΛΚΙΝΟ μετάλλιό της στο Τζούντο, μόνο που δεν την τίμησαν... τόσες εφημερίδες! Έλεγα ότι δεν υπάρχει κάτι παραπάνω για να δουν τα μάτια μου ώστε να χλευάσω την ΚΑΤΑΝΤΙΑ των ΜΜΕ στη χώρα μας...
Έλα που παίζαμε το απόγευμα με τους Τούρκους βόλλεϋ! Είχαμε ηττηθεί 3-1 στην Τουρκία για τα προκριματικά του Πανευρωπαϊκού Πρωταθλήματος 2011 και χρειαζόμασταν νίκη με 3-0 ή με 3-1 και καλύτερα σκορ στα επιμέρους σετ. Η ομάδα ήταν σε κακή μέρα, έχασε εύκολα το 1ο σετ με 15-25 και εκεί... άρχισε η γκρίνια! Και λείπει ο ένας, και λείπει ο άλλος... Στο δεύτερο σετ οι διεθνείς το παλέψανε αλλα χάσανε 21-25. 0-2 και αποχαιρετάμε την πρόκριση από νωρίς στο ματς. Ο speaker λοιπόν είπε ότι κάθε νίκη της Τουρκίας ενάντια στην Ελλάδα πανηγυρίζεται δεόντως απ' τους "γείτονες" καθώς είναι νίκη γοήτρου, αξιοπρέπειας, αφορά την αντιπαλότητα των δύο λαών και την προϊστορία τους..., και προφανώς αυτό ισχύει. Ακούω λοιπόν μετά τα εξής:
  • δεν έχει νόημα να παλέψουν οι διεθνείς για το 3-2 γιατί έτσι κι αλλιώς η πρόκριση έχει χαθεί και οι Τούρκοι μας έχουν ήδη αποκλείσει
  • και 3-1 να νικούσαμε, αν δεν καλύπταμε τα επιμέρους σκορ στα σετ, θα είχαμε πετύχει μια ανούσια νίκη καθώς και πάλι η πρόκριση θα πήγαινε στους Τούρκους
Πού πήγε λοιπόν το γόητρο που συνοδεύει έναν τέτοιο αγώνα? Δηλαδή να χάναμε 0-25 το τελευταίο σετ? Δεν θα άλλαζε τίποτα αν γινόταν αυτό, κύριε "αθλητικογράφε"? Οι Κρήτες που είχαν γεμίσει το γήπεδο και φώναζαν "Ελλάς Ολέ Ολέ" στο 0-2 δεν ενδιαφέρονταν για την συνέχεια του ματς διότι η πρόκριση είχε χαθεί? Αυτός είναι ο επαγγελματισμός που ζητάμε απ' τους αθλητές μας?
Άρα κάθε αποτυχία των Ελλήνων διεθνών την κράζουμε? Και κάθε επιτυχία την παραθέτουμε σε ΚΟΥΤΑΚΙΑ??? Η Εθνική Ελλάδος είναι μόνο μπάσκετ και ποδόσφαιρο? Ή οι διεθνείς τιμώνται μόνο σ' αυτά τα αθλήματα? Γιατί τότε καλύτερα να προετοιμαστούμε για αποχωρήσεις απ' όλα τα μέτωπα εθνικών ομάδων. Αν θέλουμε σωστή αντιμετώπιση απ' τους αθλητές, τότε πρέπει να είμαστε 1000 φορές πιο συνεπείς απέναντί τους! Κι όχι να τους θάβουμε σ' ένα ανεπανάληπτο, διήμερο κρεσέντο!!!
Τελικά, ΓΙΑ ΠΟΙΑ ΤΙΜΗ ΜΙΛΑΜΕ???

RG

Mundobasket 2010: Ανασκόπηση

Το 16ο Μundobasket ολοκληρώθηκε με την σχετικά άνετη επικράτηση των Αμερικανών επί των διοργανωτών Τούρκων με τον Kevin Durant να δίνει και πάλι μία μεγαλοπρεπέστατη παράσταση. Ας δούμε όμως τα θετικά και τα αρνητικά του παρελθόντος (πλέον) Παγκοσμίου Πρωταθλήματος. 
                                                      Θέλουμε να θυμόμαστε



  •    Την απόδοση της Τουρκίας σε όλα τα παιχνίδια, με εξαίρεση τον τελικό όπου εμφανίστηκε κουρασμένη απ τον ημιτελικό με τη Σερβία
  •    Την κατάκτηση του χάλκινου μεταλλίου απ' τους Λιθουανούς οι οποίοι με μπροστάρη τον Linas Kleiza έπαιξαν πολύ καλο μπάσκετ και αποτέλεσαν την ευχάριστη έκπληξη του τουρνουά
  •    Την Αργεντινή που παρά τις σημαντικές απουσίες των Ginobili και Nocioni απέδειξε πως βρίσκεται σε πολύ υψηλό επίπεδο
  •    Τις μεγαλειώδεις εμφανίσεις των Luis Scola (Αργεντινή) και Kevin Durant (Αμερική) που μετέτρεπαν τους αγώνες των ομάδων τους σε προσωπική τους υπόθεση  
  •    Τα τεράστια και αγωνιώδη ματς που διεξήχθησαν μετά το τέλος του πρώτου γύρου με αποκορύφωμα τον ημιτελικό ανάμεσα σε Τουρκία και Σερβία
  •    Tο τρίποντο του Teodosic στον προημιτελικό με την Ισπανία
  •    Την πρόκριση της Αγκόλας στη φάση των ''16''
  •    Την επιστροφή της Αμερικής στην κορυφή του κόσμου μετά από 16 χρόνια


                                                      Θέλουμε να  ξεχάσουμε



  •    Τις μέτριες εμφανίσεις της Εθνικής μας ομάδας 
  •    Το πολύ κακό κοουτσάρισμα του Kazlauskas σε όλη τη διάρκεια του Mundobasket
  •    Το κύκνειο άσμα του Δημήτρη Διαμαντίδη στην ήττα απο την Ισπανία (80-72)
  •    Τον αγώνα Ρωσία-Ελλάδα αλλά και τα όσα ακολούθησαν
  •    Τα πολλά παράπονα για τη διαιτησία
  •    Την πολύ κακή απόδοση του μέχρι τότε εκπληκτικού Ersan Ilyasova στον ημιτελικό και τον τελικό της διοργάνωσης  

Πλέον τα βλέμματα στρέφονται στην έναρξη της Euroleague αλλά και στο NBA!!!!!

Ο Θεωρητικός

Κυριακή 12 Σεπτεμβρίου 2010

Τώρα μάλιστα...

Απόψε η ΑΕΚ πανηγύρισε την κατάκτηση των τριών βαθμών κόντρα στον Πανσερραϊκό στο... γήπεδό της. Η ενδεκάδα που παρέταξε ο Ντούσαν Μπάγιεβιτς προκάλεσε απορία καθώς στο κέντρο της άμυνας παρέμεινε ο Δέλλας αντί του νεοαποκτηθέντος Νασούτι, ο Πάπα κάθησε στον πάγκο και το σημαντικότερο είναι πως ο Μπερνς ξεκίνησε βασικός, στη θέση του Λεονάρντο. Το κλειδί για την επίτευξη της νίκης για την Ένωση σήμερα ήταν οι εξαιρετικές παρουσίες του Λυμπερόπουλου και του Τζιμπούρ αλλά κυρίως η εμφάνιση - έκπληξη του Λαγού, ο οποίος όλο και δίνει σημάδια που με πείθουν πως δεν πρέπει να τον φωνάζω ακόμα...κουνέλι.
Από το ξεκίνημα του παιχνιδιού η ΑΕΚ μπήκε δυνατά, όπως ακριβώς έπραξε με την Κέρκυρα. Αυτή τη φορά όμως χωρίς να ρίχνει άσφαιρα. Το αδύναμο κέντρο των Σερρών διευκόλυνε τις πλαγιοκοπήσεις των Σκόκο και Μπερνς και ο "πληθωρικός" Λύμπε φορτωνόταν το κεντρικό δίδυμο του Πανσερραϊκού, απελευθερώνοντας τον Τζιμπούρ. Στο 26' ο "τρομοκράτης" άνοιξε το σκορ για την ΑΕΚ μετά από άριστη μπαλιά του Λυμπερόπουλου. Μέχρι τη λήξη του ημιχρόνου η ΑΕΚ μείωσε το τέμπο και ο Πανσερραϊκός κατάφερε να απειλήσει με τον Παπάζογλου στο 41'.
Αγωνιστικά, από το δεύτερο ημίχρονο μένει το γκολ του Παντελή Καφέ και τίποτα παραπάνω. Μετά από δύο αλεπάλληλα λανθασμένα σφυρίγματα του Αμπάρκιολη ο Μπάγιεβιτς έγινε έξαλλος και κλώτσησε μια μπάλα οδηγώντας τον τέταρτο στην απόφαση να τον αποβάλλει. Ευτυχώς το ματς έληξε με νίκη της ΑΕΚ, διαφορετικά οι πιθανότητες να προκληθούν επεισόδια βίας κατά των διαιτητών και του προπονητή της ΑΕΚ θα ήταν αυξημένες.
Επιθετικά η ΑΕΚ έδειξε πολύ καλά στοιχεία και οι Λαγός και Γιάχιτς ως αριστερό και δεξί μπακ αντίστοιχα ήταν πολύ καλοί. Παρόλα αυτα, το κεντρικό δίδυμο Μανωλά - Δέλλα με προβληματίζει. Ο Μανωλάς ναι μεν καθάρισε πολλές φάσεις αλλά νευρικά, ενώ ο Δέλλας αν και παρουσίασε ένα μέτριο προς καλό πρόσωπο μου προξενούσε μια περίεργη αγωνία όπως αυτή όταν ο Χαριστέας ακουμπόυσε μπάλα στο πρόσφατο Μουντιάλ.
Μπράβο λοιπόν στην ΑΕΚ για την νίκης της αλλά το επιθυμητό και αναγκαίο επίπεδο για να κοντράρει τους "αιώνιους" δεν το έχει φτάσει ακόμα. Ας ελπίσουμε ότι σε πιο κρίσιμα ματς (ΠΑΟ, ΟΣΦΠ, ΠΑΟΚ...ΑΡΗ) η ΑΕΚ θα καταφέρει να νικήσει και μάλιστα...δίκαια.

1) Και όταν λέω δίκαια τι ΔΕΝ εννοώ: Μετά το ματς με τον Άρη ο κ. Νιόπλιας δήλωσε: (παραφράσω) Ο Παναθηναϊκός έπαιξε καλύτερα, παρουσίασε καλύτερο πρόσωπο και νίκησε δίκαια. Δίκαια.
Θέλω να μεταφέρω στον προπονητή του Παναθηναϊκου πως "νικώ δίκαια" δεν σημαίνει "παίζω καλύτερα και νικώ". Αν η ΑΕΚ παίξει με τη Ρεάλ και κερδίσει 1-0 έχοντας κάνει μία φάση ενώ οι Μαδριλένοι 25 και διαιτητικά λάθη δεν εχουν γίνει τι λέμε? Σύμφωνα με τον κύριο Νιόπλια θα λέγαμε: "Η ΑΕΚ νίκησε άδικα γιατί έπαιξε χειρότερα".

2) Ο Βύντρα στις δηλώσεις του περί του πέναλτυ δήλωσε "κεκεδίζοντας": "Εεε μπορεί να ένιωσα μια μικρή επαφή...δεν το έχω δει". Άρα ο παίκτης που συμμετέχει σε μια φάση πρέπει να την δει για να ξέρει τι έγινε? Αυτό νομίζω ισχύει στο οφσάιντ και μόνο.

3) Ο κ. Μαρινάκης μπορεί να ηρεμήσει λιγάκι. Οι δηλώσεις του περί εγκλήματος για τη λανθασμένη απόφαση του Δαλούκα σίγουρα θα συγκινούσαν όλη την ανθρωπότητα...αν αυτή είχε αρχίσει να παρακολουθεί ποδόσφαιρο από χθες!


Ζητώ συγγνώμη για το λαϊκό ύφος μου.

MC

Παρασκευή 10 Σεπτεμβρίου 2010

Mundobasket 2010: Where amazing happens

          Στο προηγούμενο άρθρο αναφερθήκαμε στα ζευγάρια της προημιτελικής φάσης του Mουντομπάσκετ και χρήσαμε ως φαβορί τις Ισπανία και Τουρκία. Οι Τούρκοι διέσυραν τους Σλοβένους οι οποίοι μάλλον έφτασαν στο ταβάνι τους ενώ οι Ισπανοί βρήκαν (επιτέλους) τον δάσκαλό τους στο πρόσωπο των Σέρβων και δη σε αυτό του Milos Teodosic.
           O πρώτος προημιτελικός ήταν ένα ματς-διαφήμιση του αθλήματος. Είναι από τους αγώνες που μιλάνε οι προσωπικότητες των μεγάλων παικτών και που σίγουρα θα θυμόμαστε και θα αναπολούμε για πολλά χρόνια ακόμα. Οι Σέρβοι έκαναν το καλύτερό τους ματς τα τελευταία δύο χρόνια (ακόμα καλύτερο και από αυτό κόντρα στη Σλοβενία στους ''4'' του περσινού Ευρωμπάσκετ) και κατάφεραν ΕΠΑΞΙΑ να πάρουν την πρόκριση στους ημιτελικούς. Τα ''φοβερά μωρά'' του Ίβκοβιτς απέδειξαν πως το ασημένιο μετάλλιο στο Ευρωμπάσκετ του 2009 μόνο τυχαίο δεν ήταν. Όχι μόνο παρουσιάζονται πολύ βελτιωμένοι αλλά διαθέτουν και παίκτες που σε 2-3 χρόνια (μπορεί να λέω και πολύ) θα είναι ότι καλύτερο θα υπάρχει στην Ευρώπη. Από που να ξεκινήσουμε και που να τελειώσουμε; Στον Teodosic; Στον Velickovic; Στον Keselji; Είναι μία ομάδα γεμάτη από μελλοντικούς σούπερ σταρς. Κάτι αντίστοιχο θα μπορούσε να κάνει και η δική μας Εθνική ομάδα αλλά αυτό είναι μία μεγάλη συζήτηση που θα γίνει κάποια άλλη στιγμή.
          Το σουτ που έκανε ο Milos Teodosic από τα 10 μέτρα είναι ΜΟΝΑΔΙΚΟ. Μόνο αυτός θα μπορούσε να επιχερήσει ένα τέτοιο σουτ, ειδκά από τη στιγμή που είχε 1/7(!) τρίποντα πριν από αυτό το σουτ. Αν το έχανε, όλοι θα μιλούσαν για τον αφελή Teodosic που για μία ακόμα φορά πήρε την ομάδα στον λαιμό του με σουτ πέρα από κάθε λογική. Επειδή όμως με τις υποθέσεις ποτέ δεν κέρδισε ή έχασε κανείς, οφείλουμε όλοι μας να υποκλειθούμε στον ''τρελό'' point guard που μας χάρισε μία απ τις μεγαλύτερες μπασκετικές στιγμές των τελευταίων ετών. Tα μόνα μεονεκτήματα του Teodosic είναι ότι δεν παίζει καλή άμυνα και ότι είναι πολύ παρορμητικός. Ίσως όμως αυτή η παρορμητικότητα είναι που τον κάνει τόσο ξεχωριστό. Δεν μπορεί να μπει εύκολα σε καλούπια. Είναι ένα πυρηνικό όπλο που μπορεί να εκραγεί είτε στα χέρια των αντιπάλων είτε σε αυτά του προπονητή του.
          Όσον αφορά τους Ίβηρες, έκαναν ένα πολύ καλό ματς, βρήκαν όμως μπροστά τους (ή μάλλον απέναντι τους) μια πάρα πολύ καλή ομάδα που είχε απαντήσεις σε κάθε σπαζοκεφαλιά που της έθεταν. Το μεγάλο πρόβλημα αυτής της ομάδας ήταν η έλλειψη των Pau Gasol και J.M. Calderon αλλά και το τραγικό κοουτσάρισμα του Sergio Scariolo στο συγκεκριμένο ματς. Λέω τραγικό γιατί η έμπνευση του να αναθέσει στην τελευταία επίθεση (κι ενώ απέμεναν μόνο 3.1 δευτερόλεπτα) στον Garbajosa να πάρει την μπάλα, να ντριπλάρει και μετά να σουτάρει ήταν τουλάχιστον ερασιτεχνική και αφελής. Ο Ισπανός forward έχει γίνει γνωστός για το φαρμακερό του στάσιμο σουτ (αυτό που λένε στην Αμερική spot shooter) και όχι για την ικανότητα του να σουτάρει έπειτα από ντρίπλα (κάτι που μπορεί να κάνει ο Navarro).

      Υ.Γ. Θα σας παρακαλούσα να μου συγχωρήσετε την επίμονη αναφορά στα των Σέρβων, αλλά αυτό που όλοι μας είδαμε προχθές ήταν κάτι το ανεπανάληπτο. Και για να μην ξεχνιόμαστε: Mundobasket 2010: Where amazing happens

Ο Θεωρητικός

Τετάρτη 8 Σεπτεμβρίου 2010

Τώρα αρχίζουν τα δύσκολα

           Φτάσαμε αισίως στην προημιτελική φάση του 16ου Μουντομπάσκετ που διεξάγεται στην Τουρκία. Δυστυχώς η Εθνική μας ομάδα δεν συμπεριλαμβάνεται στις 8 καλύτερες ομάδες. Παρόλ' αυτά τα ζευγάρια που έχουν διαμορφωθεί προδιαθέτουν όλους τους φίλους του μπάσκετ για μεγάλα ντέρμπι.
          Το πρώτο ματς της προημιτελικής φάσης είναι αυτό ανάμεσα σε Ισπανία και Σερβία, σε μία επάναληψη του τελικού του περσινού Ευρωμπάσκετ. Οι Ισπανοί είναι αλήθεια ότι δεν έχουν θέλξει με την απόδοση τους σε αυτό το μουντομπάσκετ αλλά παραμένουν, δίχως αμφιβολία, η καλύτερη ομάδα της γηραιάς ηπείρου. Μπορεί να μην έχουν στη διάθεση τους τους Jose Manuel Calderon και Pau Gasol, αλλά είναι μια πολύ ποιοτική ομάδα που διαθέτει το know how για να παίρνει μεγάλα ματς ακόμα και αν δεν βρίσκεται στην καλύτερη της κατάσταση, πράγμα που φάνηκε και στον αγώνα με την Ελλάδα. Από την άλλη πλευρά, οι Σέρβοι είναι μια σκληροτράχηλη ομάδα που θα επιδιώξει να προκριθεί για να αποδείξει πως η περσινή (κατά πολλούς αναπάντεχη) επιτύχια δεν ήταν τυχαία. Ο coach Ίβκοβιτς έχει στα χέρια του ένα ρόστερ γεμάτο με ''εργάτες'' αλλά και αστέρια. Καταλυτικό ρόλο θα παίξει η κατάσταση στην οποία θα βρεθεί ο Milos Teodosic αλλά και η άμυνα των Σέρβων πάνω στον Juan Carlos Navarro.
          Στο δεύτερο ματς της σημερινής μέρας οι Τούρκοι δείχνουν να έχουν το πάνω χέρι, τόσο λόγω έδρας όσο και χάρη στις πολύ καλές εμφανίσεις τους στα ματς που έχουν δώσει μέχρις στιγμής, με αποκορύφωμα την νίκη απέναντι στη Γαλλία με 95-77. Από την πλευρά τους οι Σλοβένοι θέλουν να συνεχίσουν τις πολυ καλές εμφανίσεις και να επιβεβαιώσουν την ανοδική τους πορεία τα τελευταία χρόνια με μία ιστορική πρόκριση στους ''4'' της διοργάνωσης. To κλείδι του αγώνα θα είναι η απόδοση των Turkoglou και Ilyasova , αλλά και η άμυνα των Σλοβένων στο λόου ποστ, καθώς οι Τούρκοι συνηθίζουν να ''ακουμπάνε'' πολύ τη μπάλα στους ψηλούς τους.
          O αγώνας ανάμεσα στην Αμερική και τη Ρωσία έχει ένα ξεκάθαρο φαβορί (Αμερική) και αουτσάιντερ (Ρωσία). Οι Ρώσοι αν θέλουν να ελπίζουν σε νίκη θα πρέπει να ξεπεράσουν τον εαυτό τους και ταυτόχρονα η ομάδα του coach Σιζέφσκι να παρουσιαστεί κάτω του μετρίου. Ένας τρόπος για να προβληματιστούν λίγο οι Αμερικανοί θα μπορούσε να είναι η άμυνα ζώνης, αλλά το γεγονός ότι σουτάρουν με καλά ποσοστά απ τη γραμμή των 6.25 (40.6%) ίσως σποτελέσει τροχοπέδη για την άμυνα ζώνης. Το μόνο κενό που εντοπίζεται στο ρόστερ των Αμεριλανών είναι στις θέσεις των ψηλών όπου δεν έχουν μία αξιόπιστη λύση για να σκοράρουν απ το ζωγραφιστό, καθώς ο Lamar Odom που κατα κόρον αγωνίζεται ως ''5'' συνηθίζει να βγαίνει προς τα έξω ώστε να ανοίγει χώρο στους περιφερειακούς του για να παίξουν το αγαπημένο τους one-on-one.
          Τέλος , όσον αφορά την αναμέτρηση Αργεντινή-Λιθουανία θεωρώ πως οι Αργεντινοί είναι το φαβορί για την πρόκριση. Κατ' αρχάς διαθέτουν ένα πυραυλοκίνητο Luis Scola (30.3 πόντοι , 8.3 ριμπάουντ) ο οποίος έχει πάρει στις πλάτες του την Αργεντινή, ελλείψει και του Nocioni, ενώ πολύ καλό τουρνουά κάνει και ο έταιρος NBAer Carlos Delfino (17.8 πόντοι, 5 ριμπάουντ , 3 ασσίστ). Οι Λιθουανοί στηρίζονται κυρίως στον πρώην παίκτη του Ολυμπιακού Linas Kleiza. Όλοι οι υπόλοιποι απλώς βοηθούν όσο μπορούν στο σκοράρισμα και παίζουν πιεστική (όσο μπορούν) άμυνα.
          Αν μπορούσα να κάνω μία πρόβλεψη για τα ζευγάρια που θα προκύψουν στην ημιτελική φάση θα έλεγα πως αυτά θα ήταν : Ισπανία- Τουρκία και Αμερική-Αργεντινή. Το μόνο πάντως που μπορώ να πω με σιγουριά είναι ότι θα απολαύσουμε ποιοτικό μπάσκετ.

Ο Θεωρητικός

Τρίτη 7 Σεπτεμβρίου 2010

Μεγάλο πλήγμα στο πρωθυπουργικό προφίλ

Πέραν των δυσκολιών που βρίσκει στο πέρασμά της η κυβέρνηση Γ.Παπανδρεου, μέχρι πρότινος έδειχνε μια συλλογικότητα και μια ομαδική προσπάθεια για την βελτίωση της οικονομικής κατάστασης της χώρας, γεγονός που αναγνωρίζοταν από την πλειοψηφία των πολιτών που συνέχιζαν να στηρίζουν τον πρωθυπουργό και το επιτελείο του. Τις τελευταίες όμως μέρες το πρωθυπουργικό προφίλ υπέστη ένα πολύ μεγάλο πλήγμα αφού ύστερα από προτάσεις που έκανε ο πρωθυπουργός σε μερικά μέλη του υπουργικού συμβουλίου για να αναλάβουν ρόλο περιφερειάρχη στις επικείμενες δημοτικές και περιφερειακές εκλογές η απάντηση που πήρε ήταν ένα μεγάλο ''όχι''. Η αρχή έγινε με την Τ. Μπιρμπίλη η οποία, αν και χρωστάει πολλά στον πρωθυπουργό αφού αυτός την ανέδειξε και αν και εξωκοινοβουλευτική θέση της έδωσε σε υπουργικό πόστο, αρνήθηκε να κατεβεί ως υποψήφιος για την περιφέρεια Αττικής. Την ίδια πολιτική με την Τ.Μπιρμπίλη ακολούθησε και η Κ. Μπατζελη και ο Γ.Μαγκριωτης , για την κάθοδό τους στις αυτοδιοικητικές εκλογές, οι οποίοι ευγενικά αρνήθηκαν ακολουθώντας το παράδειγμα της υπουργού Περιβάλλοντος και Κλιματικής Αλλαγής.
Ως αποτέλεσμα, ο πρωθυπουργός φαίνεται να είναι ιδιαίτερα εκνευρισμένος από την στάση των Κ. Μπατζελη και Γ. Μαγκριωτη και αναμένεται να βρεθούν εκτός κυβέρνησης στον επικείμενο ανασχηματισμό. Για να δούμε όμως αν θα κάνει το ίδιο και με την Τ. Μπιρμπίλη, η οποία χαίρει της εκτίμησης του πρωθυπουργού και δείχνει να είναι προστατευόμενή του. Όπως και να 'χει, η ζημιά στο πρωθυπουργικό προφίλ έχει συμβεί και γι' αυτό, καλό θα ήταν στον επικείμενο ανασχηματισμό να στείλει μηνύματα προς όλες τις κατευθύνσεις, έτσι ώστε να μην χάσει το κύρος του απέναντι στα στελέχη του κόμματος και κυρίως την εμπιστοσύνη του ελληνικού λαού στην προσπάθεια για την έξοδο της χώρας από τις οικονομικές δυσχέρειες που βιώνει.

RI.KOU.

Ώρα να πέσουν οι μάσκες κύριοι

Όλοι μείναμε έκπληκτοι από την απόφαση του Γ. Βαρδινογιάννη να χαρίσει ουσιαστικά το 25% των μετοχών του στους κύριους Α. Βγενόπουλο και Ν. Πατέρα κρατώντας πλέον μόλις το 29% του αρχικού του ποσοστού, που συνεπάγεται με το χάσιμο της πλειοψηφίας των μετοχών της ΠΑΕ. Για την παραχώρηση των μετοχών του θέτει ως όρο να μην πωληθεί κανένας πρωτοκλασάτος παίκτης δείχνοντας έτσι έμπρακτα πόσο πολύ σκέφτεται την μεγάλη του αγάπη, τον Παναθηναϊκό. Βέβαια όλοι ξέραμε ότι, πέρα από το κλίμα διχασμού που υπήρχε στους κόλπους της ομάδας, σ 'αυτή του την απόφαση τον οδήγησε το γεγονός ότι δεν σκόπευε να βάλει αλλά χρήματα στον Παναθηναϊκό. Το γεγονός αυτό αποδεικνύεται και από το ότι πριν λίγες μέρες πήρε δάνειο για να καλυφθεί η ανάγκη ρευστού που υπήρχε στην ομάδα.
Κάτι τέτοιο όμως δεν μειώνει ούτε στο ελάχιστο την κίνηση που έκανε, ως εκπρόσωπος της οικογένειάς του, ο Τζίγκερ αφού εφόσον το θέλουν οι Βγενόπουλος και Πατέρας μπορούν να αναλάβουν τις τύχες της ομάδας. Για να συμβεί αυτό θα είναι αναγκασμένοι πλέον να βάζουν αυτοί το μεγαλύτερο μέρος των χρημάτων που χρειάζονται για να λειτουργήσει η ΠΑΕ και προφανώς για να αποκτήσει νέους παίκτες και να καλύψει τα υπάρχοντα συμβόλαια. Αυτό είναι κάτι πολύ σημαντικό αφού όλη την περσινή σεζόν, που προεδρεύων της ομάδας ήταν ο Ν.Πατερας, επειδή η οικογένεια Βαρδινογιάννη είχε το πλειοψηφικό πακέτο των μετοχών αναγκαζόταν να βάζει αυτή το μεγαλύτερο μέρος των χρημάτων που απαιτούνταν χάνοντας έτσι και τα χρήματα και την δόξα, αφού όλη η δόξα συγκεντρωνόταν στο πρόσωπο του προέδρου Ν. Πατέρα. Έτσι πλέον περιμένουμε όλοι εναγωνίως την συνάντηση μεταξύ των τριών που θα γίνει την Τετάρτη για να δούμε αν τελικά θα υπάρξει αλλαγή σκυτάλης στα διοικητικά της ομάδας. Οι μάσκες θα πέσουν την Τετάρτη αφού, εφόσον οι κύριοι Βγενόπουλος και Πατέρας δεν δεχτούν την πρόταση του Τζίγκερ, θα καταλάβουν όλοι οι φίλαθλοι πως όλα όσα έκαναν τόσο καιρό ήταν επικοινωνιακά παιχνίδια. Ανεξάρτητα από αυτό, είτε δεχτούνε είτε όχι, χρωστάμε όλοι μας ένα μπράβο στον Τζίγκερ αφού, όπως και να 'χει, έκανε αυτό που επιθυμούσε ο κόσμος χάνοντας ταυτόχρονα ένα μεγάλο μέρος των μετοχών της ΠΑΕ που αντιστοιχεί σε πολλά εκατομμύρια....

RI.KOU.

Δευτέρα 6 Σεπτεμβρίου 2010

Re-start

          Το ταξίδι στην Τουρκία τελείωσε με πρόωρο αποκλεισμό ήδη από τη φάση των ''16'' μετά την οδυνηρή ήττα από τους Ισπανούς του Σέρτζιο Σκαριόλο. Η αποχώρηση του Δημήτρη Διαμαντίδη από τα κοινά της Εθνικής ομάδας και η διαφαινόμενη αλλαγή στην τεχνική ηγεσία δίνει την ευκαιρία για μία ανανέωση με σκοπό το ψήσιμο της ''χρυσής'' γενιάς των 90άρηδων (Σλούκας, Παππάς, Παπανικολάου, Κασελάκης κ.ά.) αλλά και για την αξιοποίηση ταλαντούχων Ελλήνων παικτών.
          Έφτασε η ώρα να πάρουν το βάπτισμα του πυρός οι πιτσιρικάδες που έχουν κερδίσει τόσα μετάλλια, με σκοπό να πάρουν παραστάσεις από μεγάλες διοργανώσεις αλλά και να γαλουχηθούν αγωνιστικά αντιμετωπίζοντας τους κορυφαίους μπασκετμπολίστες του κόσμου. Ούτως ή αλλιώς έχουν αποδείξει επανειλλημένως πως έχουν τόσο ταλέντο όσο και χαρακτήρα μεγάλων παικτών. Η μεγαλύτερη ανανέωση χρειάζεται στην περιφέρεια. Θεωρώ πως η ενεργοποίηση του Κώστα Σλούκα είναι απαραίτητη μετά και την φυγή του Διαμαντίδη, ενώ ο Νίκος Παππάς μπορεί να βοηθήσει επιθετικά με το καλό του σουτ. Ακόμα απαραίτητη είναι και η ενσωμάτωση του Κώστα Παπανικολάου ο οποίος και καλή άμυνα μπορεί να παίξει και αξιόπιστο σουτ έχει αλλά και ιδιαίτερα αλτικός είναι, επομένως μπορεί να βοηθήσει και στον τομέα των ριμπάουντ. Εκτός φυσικά από τους νεαρούς, υπάρχουν και άλλοι ανεκμετάλλευτοι καλοί Έλληνες πάικτες. Πρώτος στη λίστα βρίσκεται ο Κώστας Βασιλειάδης που μπορεί να λειτουργήσει ως αντίδοτο απέναντι σε κλειστές άμυνες ή σε άμυνες ζώνης χάρη στο πολύ καλό περιφερειακό του σουτ. Σε αυτό θα πρέπει να συνυπολογήσουμε πως με τη μετατόπιση της γραμμής του τριπόντου στα 6.75 μέτρα, οι κλασικοί σουτέρ θα είναι ακόμα πιο χρήσιμοι. Τέλος, κρίνεται απαραίτητη η αξιοποίηση του Κώστα Κουφού, ο οποίος όσο ήταν ο προπονητής ο Γιόνας Καζλάουσκας δεν προσέφερε τα αναμαινόμενα.
          Εκτός όμως από τους παίκτες που θα στελεχώσουν την Εθνική ομάδα του μέλλοντος μεγάλη βαρύτητα πρέπει να δωθεί και στον ομοσπονδιακό προπονητή που θα αναλάβει να επαναφέρει την ομάδα στο δρόμο των επιτυχιών. Το καλύτερο θα ήταν να επιλεγεί Έλληνας προπονητής ώστε να γνωρίζει όλους τους παίκτες και να μπορεί να τους κουμαντάρει καλύτερα. Κατά τη γνώμη μου η καλύτερη επιλογή θα ήταν ο Σούλης Μαρκόπουλος, καθώς πρόκειται για ένα προπονητή εγνωσμένης αξίας (ψηφίστηκε καλύτερος πρπονητής του πρωταθλήματος για την αγωνιστική περίοδο 2009-2010) με πολύ μεγάλη εμπειρία. Σε όποια ομάδα κι αν πήγε την τελευταία 5ετία έχει προσφέρει πολύ σημαντικό έργο. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι με τον coach Μαρκόπουλο στον πάγκο το Μαρούσι πήρε το εισιτήριο για τα προκριματικά της Ευρωλίγκα.
          Συνοψίζοντας, η Ελλάδα πρέπει να συνειδητοποιήσει πως στο βωμό της δημιουργίας μιας καινούργιας ομάδας που θα στηρίζεται στους αστέρες του αύριο θα πρέπει να κατεβαίνει στα τουρνουά με λιγότερες αξιώσεις για μετάλλιο, τουλάχιστον για 1-2 χρόνια.

Ο Θεωρητικός

Κυριακή 5 Σεπτεμβρίου 2010

Βάλ' το αγόρι μου!

                Το τέλος του μουντομπάσκετ της Τουρκίας ήταν άδοξο και πρόωρο. Το μεγαλύτερο όμως κακό δεν είναι ο αποκλεισμός από τη συνέχεια του τουρνουά και η επιστροφή στην Ελλάδα αλλά το γεγονός πως ο Δημήτρης Διαμαντίδης, όπως δήλωσε, δεν θα ξαναφορέσει τη φανέλα με το εθνόσημο.
               Όσοι τον ξέρουν μιλάνε για ένα πολύ ήσυχο παιδί που δε δημιουργούσε ποτέ προβλήματα στο εσωτερικό της ομάδας αλλά και για έναν παίκτη που πρώτα κοίταζε να κάνει καλύτερους τους συμπαίκτες του και μετά να προβληθεί ο ίδιος. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι τόσα χρόνια ήταν ένας αφανής ηγέτης ο οποίος αναλάμβανε δράση σε δύσκολες στιγμές και ολοκλήρωνε όλες τις αποστολές, κυρίως τις αμυντικές, με απόλυτη επιτυχία. Η εικόνα η οποία χωρίς καμία αμφιβολία θα μείνει χαραγμένη στη μνήμη όλων των Ελλήνων φιλάθλων είναι το ''χρυσό'' τρίποντο κόντρα στην Γαλλία στον ημιτελικό του Ευρομπάσκετ του 2005 στο Βελιγράδι. Κατά κάποιο τρόπο με αυτό το τρίποντο ο Διαμαντίδης έδωσε το έναυσμα για την αλησμόνητη 4ετία που ακολούθησε με αποκορύφωμα το χρύσο στο Βελιγράδι και το ασημένιο μετάλλιο στο μουντομπάσκετ  της Ιαπωνίας το 2006.
               Η απώλεια του θα δημιουργήσει ένα τεράστιο και δυσαναπλήρωτο κένο στην περιφέρεια της Εθνικής ομάδας. Μπορεί να μην έπαιρνε πολλές επιθετικές πρωτοβουλείες, παρά το αξιόπιστο μακρινό του σουτ και τις παραινέσεις των προπονητών του, αλλά όσον αφορά στην άμυνα μπορούμε να πούμε με σιγουριά ότι δύσκολα θα υπάρξει παίκτης που θα τον αντικαταστήσει επάξια (τουλάχιστον μέσα στα επόμενα 1-2 χρόνια).
               Ας ελπίσουμε ότι τα αντανακλαστικά της Εθνικής θα λειτουργήσουν ώστε να επανέλθουμε άμεσα στις επιτυχίες και να έχουμε την ευκαιρία να δούμε και άλλους αξιόλογους νεαρούς παίκτες να κάνουν εξίσου μεγάλη καριέρα με αυτή του Δημήτρη Διαμαντίδη!
Ο Θεωρητικός

Δεν μας θέλει!

Τελικά η Ισπανία σαν αντίπαλος...δεν μας θέλει! Βασικά, εμείς δεν την θέλουμε. Χθες αποδείχθηκε για ακόμη μια φορά ότι αυτή η ομάδα είναι ο κακός μας δαίμονας. Άλλη μια ευκαιρία να πάρουμε ρεβάνς χάθηκε και η Εθνική μας φεύγει από νωρίς με σκυμένο το κεφάλι απ' το Mundobasket της Τουρκίας. Κι αυτό γιατί αυτή η ομάδα είναι φτιαγμένη για τα μετάλλια, όχι για την φάση των "16"!
Το χθεσινό ματς άρχισε καλά για την Ελλάδα, με τους διεθνείς να θέλουν να απαντήσουν στην επίθεση που είχαν δεχτεί απ' τα ΜΜΕ παγκοσμίως όσον αφορά το παιχνίδι με την Ρωσία. Αν και η συγκέντρωση μας ήταν υψηλή, κι η άμυνά μας για σεμινάριο σ' αυτά τα πρώτα λεπτά, υποπέσαμε σε λάθη που μας κόστισαν τρίποντα στη λήξη του χρόνου με αποτέλεσμα να μην μπορέσουμε να χτίσουμε μια μικρή διαφορά. Με λίγη τύχη μάλιστα οι Ισπανοί κατάφεραν να προηγηθούν στο τέλος του 1ου δεκαλέπτου 22-19, σκορ που σίγουρα δεν αντικατόπτριζε την εικόνα του αγώνα. Στο 2ο δεκάλεπτο οι Ισπανοί ήταν απέκτησαν σταθερή διαφορά έναντι της Εθνικής μας, που παρόλα αυτά κρατούσε επαφή και δεν το έβαζε κάτω. Το ημίχρονο έληξε 37-31, υποδεικνύοντας πως έπρεπε να βελτιωθούμε επιθετικά αν θέλουμε να διεκδικήσουμε την είσοδό μας στη φάση των "8".
Με την έναρξη του 2ου ημιχρόνου, η Εθνική μας μπήκε αφηνιασμένα στο γήπεδο και δεν άργησε να πάρει προβάδισμα με 37-38. Ακολούθησε timeout απ' τον coach Σκαριόλο και μετά...ζώνη! Οι Ισπανοί ξαναπήραν τα ηνεία του αγώνα, η ομάδα μας ακολουθούσε πάντα από κοντά, αλλά σφυρίγματα απ' τους διαιτητές δεν έπαιρνε και το έργο της γινόταν ολοένα και δυσκολότερο. Στην 4η περίοδο, κι ενώ το ματς ήταν ντέρμπι, η Ελλάδα κόλλησε για τρία λεπτά απέναντι στη ζώνη κι αυτά αποδείχθηκαν καθοριστικά! Οι αντίπαλοι άνοιξαν τη διαφορά σε διψήφιο αριθμό ενώ απέμεναν κάτι λιγότερο από 3 λεπτά για το τέλος (70-60). Οι διεθνείς έκαναν μία απόπειρα για το θαύμα (72-68) με 1 λεπτό για το τέλος αλλά τελικά κάποιες λάθος επιλογές λόγω έντασης και άγχους οδήγησαν στο τελικό 80-72...
Η αρχική πεντάδα (Σπανούλης-Ζήσης-Διαμαντίδης-Φώτσης-Σχορτσιανίτης) τα έδωσε όλα και μας θύμησε την Εθνική που ξέραμε! Όμως αντίθετα με τους Ισπανούς που πήραν σημαντική βοήθεια στο σκοράρισμα από όλη σχεδόν τη δωδεκάδα, δεν είχαμε βάθος πάγκου, οι παίκτες που μπήκαν στο παιχνίδι δεν έδωσαν ουσιαστική βοήθεια, δεν μπήκαν ποτέ στο κλίμα του αγώνα και άφησαν τους "5 πρώτους" να παλεύουν για 35-40 λεπτά. Ο Καζλάουσκας δεν βρήκε σ' όλο το τουρνουά απάντηση στη ζώνη...των Κινέζων, δεν κατάφερε να βάλει στο κλίμα του χθεσινού ματς 2-3 παίκτες ακόμα για να πάρουν ανάσες οι βασικοί, αγνόησε τον Τσαρτσαρή (εκ των κορυφαίων του τουρνουά για την Ελλάδα) και δεν έδειξε να είναι παρών στα 3 μεγάλα ματς που πρόλαβε να παίξει η Εθνική μας!
Αποχαιρετούμε το Mundobasket 2010, αλλά είμαστε περήφανοι απ' την προσπάθεια όσων έδωσαν και την ψυχή τους για τη φανέλα στο χθεσινό ματς και αναμένουμε επιστροφή στις επιτυχίες απ' του χρόνου. Γιατί μ' αυτή την ομάδα, δεν σταματάς ποτέ να ελπίζεις!!!
RG

Σάββατο 4 Σεπτεμβρίου 2010

Ελλαδάρα ακόμα μπορείς!

            Η πρώτη φάση του μουντομπάσκετ τελείωσε και η αλήθεια είναι ότι μέχρι στιγμής το παγκόσμιο πρωτάθλημα μας έχει αφήσει μία πικρή γεύση. Οι μέτριες εμφανίσεις (κυρίως αμυντικά) με Κίνα και Πουέρτο Ρίκο, κυρίως η ήττα από την Τουρκία, αλλά και όσα λέχθηκαν και ακούστηκαν για το παιχνίδι με τη Ρωσία δεν είναι αυτό ακριβώς που περιμέναμε από την εθνική μας ομάδα. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή...
            Στα δύο πρώτα παιχνίδια, με Κίνα και Πουέρτο Ρίκο, η Ελλάδα κατάφερε να επικρατήσει με δυσκολία και να ξεκινήσει με το δεξί στη διοργάνωση. Οι απουσίες των Φώτση και Σχορτσανίτη ήταν ιδιαίτερα σημαντικές, ωστόσο η «επίσημη αγαπημένη» προβλημάτισε με την αμυντική της λειτουργία αλλά και με τον τρόπο που αντιμετώπιζε την άμυνα ζώνης που χρησιμοποιούσαν συχνά οι αντίπαλοι. Η ομάδα ήταν κατά κάποιο τρόπο προβλέψιμη και, αν και βρίσκαμε τις περισσότερες φορές τα ελεύθερα σουτ, η αστοχία μας κρατούσε τους αντιπάλους μας κοντά στο σκορ. 
Αυτό στοίχισε στο τρίτο παιχνίδι, στο παιχνίδι για την πρωτιά του ομίλου, στο οποίο και ηττηθήκαμε σχετικά άνετα από την Τουρκία. Ο κ. Τάνιεβιτς επιστράτευσε μια άμυνα ζώνης που μπλόκαρε κυριολεκτικά την εθνική μας ομάδα στο 3ο δεκάλεπτο, ο Ιλιασόβα ήταν εξαιρετικός και οι παθιασμένοι γείτονες πήραν τη νίκη και «κλείδωσαν” ουσιαστικά την πρώτη θέση στον όμιλο. Αυτή η θέση τους δίνει ένα τεράστιο πλεονέκτημα για τη συνέχεια της διοργάνωσης, καθώς μέχρι τον τελικό δεν πρόκειται να συναντήσουν Ισπανία και Αμερική.
Ακολούθησε μια εύκολη νίκη για την Ελλάδα απέναντι στην αδύναμη Ακτή Ελεφαντοστού και τέλος το παιχνίδι με τη Ρωσία, στο οποίο η ήττα συνέφερε θεωρητικά και τις δύο ομάδες. Η εθνική μας ομάδα ηττήθηκε χωρίς να παίξει καλό μπάσκετ με πολλούς να υποστηρίζουν ότι κατέβηκε για να χάσει το συγκεκριμένο παιχνίδι. Ο κ. Μπλατ μίλησε με άσχημα λόγια για την ελληνική ομάδα, ο Τάνιεβιτς ειρωνεύτηκε τον Μπουρούση, ενώ στον άλλο όμιλο η Νέα Ζηλανδία έφερε τα πάνω κάτω νικώντας τη Γαλλία και στέλνοντας σε εμάς την Ισπανία στη φάση των 16. Το αν η Ελλάδα έπαιξε αδιάφορα απέναντι στη Ρωσία δεν μπορώ εγώ προσωπικά να το κρίνω, ωστόσο κατακρίνουμε την τακτική του να επιλέγεις αντιπάλους και είναι καιρός να λάβει η FIBA κάποια μέτρα ώστε να αποφευχθούν παρόμοιες καταστάσεις.
Όπως και να έχουν τα πράγματα, η Ελλάδα είναι τώρα στη φάση των 16 και αντιμετωπίζει την Ισπανία, έχοντας γλιτώσει από την Αμερική σε περίπτωση που φτάσει στα προημιτελικά. Πάντως αυτή ίσως είναι η μεγαλύτερη ευκαιρία μας να κερδίσουμε τους Ισπανούς και να πάρουμε σε ένα βαθμό το αίμα μας πίσω, καθώς οι αντίπαλοί μας έχουν φέτος δύο σημαντικότατες απουσίες (Gasol και Calderon) και έχουν ήδη ηττηθεί από Γαλλία και Λιθουανία. Θα μπορούσαμε αν είχαμε κερδίσει την Τουρκία να είμαστε τώρα με το ένα πόδι στην τετράδα, ωστόσο ό,τι έγινε έγινε και πρέπει να κοιτάξουμε μπροστά και να αφήσουμε πίσω όλους αυτούς που προσπαθούν να σπείρουν τη διχόνοια στην ελληνική ομάδα.
Η Ελλάδα εξακολουθεί να είναι κατά τη γνώμη μου μία από τις πιο πλήρεις ομάδες του μουντομπάσκετ, αλλά αυτό πρέπει να το αποδείξει και μέσα στο γήπεδο. Το ματς με την Ισπανία είναι καθοριστικό, καθώς ενδεχόμενη νίκη θα κλείσει πολλά στόματα ενώ μια ήττα θα αποτελέσει μια μεγάλη αποτυχία. Έχουμε τη δυνατότητα να αφήσουμε από νωρίς έξω τους παγκόσμιους πρωταθλητές Ισπανούς, να φτάσουμε στην οκτάδα έχοντας αποφύγει την Αμερική και να φτάσουμε για δεύτερη συνεχόμενη φορά στη ζώνη των μεταλλίων. Από εμάς εξαρτάται...
Ελλαδάρα δεν έχεις να φοβηθείς τίποτα σήμερα και να ξέρεις πως οι πιστοί σου φίλοι θα είναι πάντα εκεί για να σε υποστηρίζουν!

GK

Παρασκευή 3 Σεπτεμβρίου 2010

Boomerang

           Στο προχθεσινό μας άρθρο αναλύσαμε τις δύο επιλογές που είχε η Εθνική μας ομάδα όσον αφορά τον αντίπαλο της στη φάση των ''16'', αλλά και στους προημιτελικούς. Βέβαια όλες οι εικασίες έγιναν σε περίπτωση που όλα πήγαιναν όπως προστάζει η λογική.
          Λογαριάζαμε όμως χωρίς τον ξενοδόχο, καθώς η Νέα Ζηλανδία μετά τη νίκη της εναντίων των Γάλλων έφερε τα πάνω-κάτω στον όμιλό της και κατ' επέκταση σε όλο το Mundobasket. Το αν χθες η Εθνική κατέβηκε στον αγώνα με τη Ρωσία για να χάσει θεωρώ ότι θα το κρίνει ο καθένας από μόνος του. Εκεί όμως που υπολόγιζε κάτι πιο βατό (θεωρητικά πάντα, γιατί όλα παίζονται στο γήπεδο) τα σενάρια της γύρισαν boomerang και εν μέρει έγινε αυτό που ουσιαστικά δεν ήθελε. Λέω εν μέρει γιατί απέφυγε μόνο τους Αμερικανούς. Τους κακούς μας δαίμονες τα τελευταία χρόνια Ισπανούς όμως θα τους βρει πολύ νωρίς μπροστά της η Εθνική μας ομάδα. Το αν αυτό είναι καλό ή κακό θα φανεί στην πορεία.
          Νομίζω πάντως πως αυτή είναι η μεγαλύτερη μας ευκαιρία να αποτινάξουμε από πάνω μας τη ''ρετσινιά'' των losers. Η Ισπανία έχει κατέβει χωρίς δύο απ τους βασικότερους της παίκτες, τον Jose Manuel Calderon και τον Pau Gasol κι επομένως μπορούμε να τους χτυπήσουμε ειδικά στη ρακέτα. Το θέμα είναι να μην κολλήσουμε πάλι απέναντι σε ζώνη άμυνας. Μετά από τόσα ματς πρέπει να κατέβουμε υποψιασμένοι και σωστά προετοιμασμένοι για να αντιμετωπίσουμε τέτοιου είδους άμυνες.
        Στα τεχνικά, πιστεύω πως δεν πρέπει να ξεκινήσει ο coach Kazlauskas πάλι με τρία guard αλλά με τον Περπέρογλου στο ''3'' και τον Διαμαντίδη στο ''2'', προκειμένου να ελέγξουμε τα ριμπάουντ αλλά και για να ποστάρει ο Διαμαντίδης τον Ναβάρο με σκοπό να τον φθείρει και να τον βγάλει εκτός παιχνιδιού. Αυτή τη στιγμή και με δεδομένες τις απουσίες των δυο NBAer τους, ο Ναβάρο είναι ο ΚΑΤΑΛΥΤΗΣ στο παιχνίδι τους. Εφόσον τον βγάλουμε εκτός ρυθμόυ θα είμαστε ακόμα πιο κοντά στη νίκη. Καλή μας τύχη!

Υ.Γ. Δεν ήθελα να σχολιάσω τις γραφικότητες του coach Μπλατ αλλά όταν ένας μαέστρος της άμυνας ζώνης παίζει εναντίον μας τόση ώρα man-to-man δεν μπορεί να λέει ότι (μόνο) η Εθνική Ελλάδας κατέβηκε για να χάσει.

Ο Θεωρητικός

Πέμπτη 2 Σεπτεμβρίου 2010

Α ρε Κίνα.......‏

                 μας κατέστρεψες. Αυτό θα σκέφτονται οι περισσότεροι μετά και τον χθεσινό αγώνα κόντρα στην οικοδέσποινα Τουρκία που ουσιαστικά περιόρισε τις πιθανότητες μας για ένα μετάλλιο.
                Οι Κινέζοι παίζοντας προκλητικά επί 40 λεπτά άμυνα ζώνης μας δυσκόλεψαν αρκετά, όπως δείχνει και το τελικό σκορ (89-81). Το χειρότερο όμως δεν ήταν αυτό αλλά το γεγονός πως και οι υπόλοιπες ομάδες είδαν πως η άμυνα ζώνης μας ''ζορίζει''. Έτσι, αρχικά, είχαμε το Πουέρτο Ρίκο, το οποίο όμως εξαιτίας και της απουσίας του Αρόγιο ήταν προβλέψιμο και περιορισμένων δυνατοτήτων με αποτέλεσμα να έρθει έστω και δύσκολα η νίκη (83-80). Το κακό όμως τρίτωσε, όπως ήταν πλέον αναμενόμενο, και η Τουρκία με τη γνωστή συνταγή μας έβαλε ακόμα πιο δύσκολα. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός πως όταν πλησιάζαμε στο σκορ η ομάδα του Μπόγκνταν Τάνιεβιτς γύρναγε την άμυνα της από man-to-man σε ζώνη. Με αυτόν τον, όχι και τόσο πρωτότυπο, τρόπο οι γείτονες μάς κέρδισαν σχετικά άνετα για πρώτη φορά μετά από αρκετά χρόνια. Στο χθεσινό ματς καταρρίφθηκε και η δικαιολογία της αδυναμίας κάτω απ τη ρακέτα, δεδομένων των απουσιών Σχορτσανίτη και Φώτση, που οδηγούσε την Εθνική μας ομάδα σε ένα προβλέψιμο και μονοδιάστατο τρόπο παιχνιδιού. Ακόμη είναι απαράδεκτο ο προπονητής να μην έχει δουλέψει στην προπόνηση κάποια συστήματα για την αντιμετώπιση της ζώνης. Βέβαια έχει και τη δικαιολογία της μνημειώδους αστοχίας από τη γραμμή των 6.25.
                 Το σημερινό ματς κόντρα στην Ακτή Ελεφαντοστού θεωρώ πως δεν επιδέχεται περαιτέρω σχολιασμού καθώς πρόκειται για μία πολύ αδύναμη ομάδα και ως εκ τούτου ένα πολύ εύκολο αγώνα από τον οποίο δεν μπορείς να βγάλεις ασφαλή συμπεράσματα. Στο μόνο στο οποίο μπορούμε να αναφερθούμε και να κάνουμε ειδική μνεία είναι η διάθεση των διεθνών με αποκορύφωμα το μπλονζόν του ''Big Sofo'' για να πιάσει τη μπάλα!

Ο Θεωρητικός

Τετάρτη 1 Σεπτεμβρίου 2010

Ώρα ήταν!

Ο Κάρλος Φρέιτας είναι περίπου δύο μήνες στον Παναθηναϊκό. Ως τώρα δεν είχε κάνει τίποτα που να δικαιολογεί τη φήμη του. Ο Γκοβού ήταν καθαρά επίτευγμα του αντιπρόεδρου της ομάδας, κ. Γόντικα. Το ίδιο και η μεταγραφή του Μπουμσόνγκ. Στις υποθέσεις των Φερναντές και ο Ιωάννου δεν έβαλε το χεράκι του. Επομένως, ήταν λογικό σιγά-σιγά να αναρωτιούνται οι φίλαθλοι του "τριφυλλιού" τι ακριβώς κάνει ο Φρέιτας και για ποιο λόγο ήρθε στην ομάδα...
Τις τελευταίες μέρες λοιπόν ο Φρέιτας βάλθηκε να μας τρελάνει! Απέμενε μόνο μια βδομάδα μέχρι το τέλος των μεταγραφών και ξαφνικά απ' το πουθενά ο Παναθηναϊκός γνωστοποιεί την συμφωνία του με τον Λουίς Γκαρσία, κι ενώ η υπόθεσή του είχε προχωρήσει με άκρα μυστικότητα εκείνες τις ημέρες. Και δυο μέρες πριν το τέλος του Αυγούστου ο Παναθηναϊκός ανακοινώνει την συνεργασία του με τον Νταμιάν Πλεσίς της Λίβερπουλ καθώς ο Νίκος Νιόπλιας ζήτησε την προσθήκη ενός ακόμη μέσου στο ρόστερ, διαψεύδοντας έτσι την έντονη φημολογία που ήθελε τους "πράσινους" να ψάχνουν και δεύτερο κεντρικό αμυντικό. Και οι δύο μεταγραφές είχαν την υπογραφή του Φρέιτας. Ώρα ήταν!
Μέχρι τότε ο Φρέιτας είχε ως μοναδική επιτυχία του την αποδέσμευση του Γκάμπριελ που ελάφρυνε οικονομικά την ομάδα. Τελικά κατάφερε να πείσει τον Κλέιτον να πάει δανεικός στη Μέταλουρκ, βρήκε ομάδα για τον Μάντζιο και τον Μελίσση στην Πορτογαλλία και συγκεκριμένα στη Μαρίτιμο, έστειλε τον Λεοντίου στην Ηλιούπολη και τον Μπιάρσμιρ στην Ρόζενμποργκ. Έτσι λοιπόν ελευθέρωσε την ομάδα από χρηματικές επιβαρύνσεις και παίκτες εκτός πλάνων διευκολύνοντας έτσι διοίκηση και προπονητή.
Γρήγορος και αποτελεσματικός σε σύντομο χρονικό διάστημα. Άργησε να ξυπνήσει αλλά στον Παναθηναϊκό δεν τους χάλασε τελικά...
RG

Και τώρα τί;

         H Εθνική μας ομάδα τελικά δεν τα κατάφερε στον ''τελικό'' με την οικοδέσποινα Τουρκία και ηττήθηκε με 76-65. Η εικόνα της ομάδας ήταν για ένα ακόμα ματς προβληματική όσον αφορά την άμυνα, ενώ σε πολλές περιπτώσεις που οι Τούρκοι έπαιζαν άμυνα ζώνης, η κυκλοφορία της μπάλας ήταν αργή με αποτέλεσμα οι διεθνείς μας να κάνουν κακές επιλογές.
          Θεωρητικά αυτή η ήττα ήταν ''εντός προγράμματος'' καθώς επρόκειτο για το ντέρμπι του ομίλου με τους πάντα σκληροτράχηλους και γηπεδούχους Τούρκους. Το πιο αναπάντεχο πάντως ήταν οι δύο ήττες της Ισπανίας στις τρεις πρώτες αγωνιστικές του δικού της ομίλου, από Γαλλία και Λιθουανία αντίστοιχα οι οποίες ανατρέπουν τις προ μουντομπάσκετ θεωρείες. Πλέον είναι ορατό το ενδεχόμενο να τους βρούμε μπροστά μας πολύ πριν απ ό,τι περιμέναμε και συγκεκριμένα στη φάση των ''16''. Και όχι μόνο αυτό, αλλά σε περίπτωση πρόκρισης ακολουθούν οι Αμερικανοί! Το ερώτημα που τίθεται πλέον είναι: τί κάνουμε απο εδώ και πέρα;
         H Εθνική έχει πλέον δύο επιλογές. Πρώτον, κερδίζει Ακτή Ελεφαντοστού και Ρωσία και πάει με το ''μαχαίρι στο στόμα'' για τα (ίσως) δυσκολότερα ματς αυτού του τουρνουά  ή δεύτερον πάει στον αγώνα με τη Ρωσία για να χάσει και να έχει σαφώς πιο βατούς αντιπάλους στα νοκ-άουτ ματς που ακολουθούν. Αν επιλέξει το πρώτο οι παίκτες θα έχουν καθαρή τη συνείδησή τους ότι έκαναν ό,τι καλύτερο μπορούσαν και ακόμη θα έχουν εξασφαλίσει την υστεροφημία τους. Αν όμως αποφασίσει να χάσει από τη Ρωσία θα έχει την ευκαιρία να διεκδικήσει  με μεγαλύτερες αξιώσεις μία διάκριση καθώς οι αντιπαλοί της θα είναι θεωρητικά πιο βατοί. Ο Γιάννης Μπουρούσης μετά το τέλος του σημερινού αγώνα δήλωσε, ύστερα από σχετική ερώτηση του Βασίλη Σκουντή, πως κανείς δεν ξέρει τι πρόκειται να συμβεί αφού και πέρυσι το ίδιο δίλημμα είχε τεθεί στην Πολωνία (ήττα από Γαλλία και προημιτελικός με Τουρκία ή νίκη και Ισπανία;) και η Ελλάδα εν τέλει βγήκε κερδισμένη καθώς μετά την ήττα απ τους ''τρικολόρ'' κατάφερε να κατακτήσει το χάλκινο μετάλλιο, αφήνοντας έτσι ανοικτό το ενδεχόμενο μιας ''εκούσιας'' ήττας απ' τους Ρώσους στο βωμό της επιτυχίας.
        Αυτό το δίλημμα θα μας ταλαιπωρήσει αρκετά μέχρι τη διεξαγωγή του αγώνα με τους Ρώσους. Θα ειπωθούν πολλές ''θεωρείες συνομοσίας'' γύρω από αυτό το παιχνίδι, αλλά το μόνο σίγουρο είναι πως κανείς δεν ξέρει τι πρόκειται να συμβεί, οπότε... οψόμεθα.

Ο Θεωρητικός