Παρασκευή 25 Μαρτίου 2011

Top-8: Barcelona-Panathinaikos 71-75 (1-1)‏

Ο Παναθηναϊκός πέτυχε αυτό που πριν μία εβδομάδα έμοιαζε σε μεγάλο βαθμό από δύσκολο έως αδύνατο, δηλαδή να επιστρέψει στην Αθήνα με το πλεονέκτημα της έδρας στις αποσκευές του. Για να φτάσει όμως σε αυτό το σημείο χρειάστηκε να γίνουν πολλά πράγματα. Από το να σκοράρει αρκετά ο Σάτο μέχρι να παίξει ο Καλάθης πάνω από 20 λεπτά.
Ας τα πάρουμε όμως ένα ένα.

                                    
Το θέμα για το νεαρό ποίντ γκαρντ δεν είναι ότι έμεινε στο παρκέ για 25 λεπτά, αλλά ότι έπαιξε ποιοτικά και απέφυγε τα ανόητα λάθη. Στην άμυνα με τα γρήγορα πόδια που διαθέτει κυνήγησε τον Ναβάρο επιτρέποντας στον Διαμαντίδη να αφοσιωθεί λίγο περισσότερο στις επιθετικές του αρμοδιότητες. Κυνηγούσε τον αρχισκόρερ της Μπαρτσελόνα σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του γηπέδου. Έβγαινε απ τα σκριν μαζί του. Του έκρυβε με το χέρι την εύκολη επαφή με το καλάθι και εκμεταλλευόμενος τα γρήγορα πόδια του τον ακολουθούσε μετά από ντρίπλα.
Ο έτερος διακριθείς της χθεσινής επικράτησης του Παναθηναϊκού ήταν ο Ρομέιν Σάτο. Ο Αφρικανός θυμήθηκε τον παλιό καλό -εν καιρώ Σιένα- εαυτό του και βοήθησε τόσο αμυντικά όσο και επιθετικά. Αμυντικά είναι γνωστά αυτά που μπορεί να κάνει. Μαζεύει ριμπάουντ. Εκμεταλλεύεται τον όγκο του. Επιθετικά όμως είναι σίγουρα το καλύτερο του παιχνίδι με την πράσινη φανέλα (του Παναθηναϊκού). Έβγαινε απ' τα σκριν και εκτελούσε τους μπλαουγκράνα. Έκανε διεισδύσεις. Ήταν αυτό που με δικούς τους προσωπικούς πόντους έβαλε τον Παναθηναϊκό μπροστά στο σκορ με την έναρξη της τέταρτης περιόδου.

                                              

Αυτός όμως στον οποίο πιστώνεται η νίκη σε πολύ μεγάλο βαθμό δεν είναι άλλος από τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς. Ο Σέρβος απέδειξε γιατί θεωρείται ένας από τους καλύτερους προπονητές στην Ευρώπη. Η άμυνα του μπορεί να θεωρηθεί αναχρονιστική, αλλά την εμπλούτισε με καινούργια στοιχεία και την παρουσίασε σε μία μορφή που έκανε την Μπαρτσελόνα να δείχνει να βρίσκεται έξω από τα νερά της. Ο Ναβάρρο μπορεί να σκόραρε 19 πόντους, αλλά επιχείρησε μόλις 8 σουτ (2/4 δίποντα, 3/4 τρίποντα), τη στιγμή που οι Ρούμπιο και Λάκοβιτς έκαναν εφτά έχοντας... τραγικά ποσοστά (3/4 δίποντα, 1/10 τρίποντα).
Αλήθεια πόσα μεγάλα σουτ πρέπει να χάσει ο Λάκοβιτς προκειμένου να καταλάβει ο προπονητής του πως δεν πρέπει να παίρνει την μπάλα στα χέρια του όταν εκείνη καίει; Είναι δυνατόν να κάνει αυτός το τελευταίο σουτ κι ενώ το σκορ ήταν 71-73;
Τώρα η σειρά μεταφέρεται στην Αθήνα και το ΟΑΚΑ. Ο Παναθηναϊκός έχει πολύ δύσκολο έργο καθώς θα πρέπει να διαχειριστεί τον τίτλο του φαβορί και την κατά κάποιο τρόπο υποχρέωση του για πρόκριση στο Final Four της Βαρκελώνης. Σίγουρα δεν πρόκειται για πρωτάρη σε τέτοιο επίπεδο και πίεση, αλλά άλλο το να πηγαίνεις σε δύο ματς κυνηγώντας μία νίκη και άλλο κυνηγώντας δύο. Το ποιος θα περάσει το ξέρει μόνο ο Θεός, κανείς άλλος.

Υ.Γ. Προχθές έγραφα για τον Ολυμπιακό: "Στον Ολυμπιακό πάντως δεν πρέπει να κάνουν το λάθος -και δεν θα το κάνουν- να νομίσουν ότι η πρόκριση τελείωσε. Το πάθημα με τη Φενέρ έχει γίνει για τα καλά μάθημα στους παίκτες.
Όπως και να το κάνουμε υπάρχει κάτι που λέγεται εγωισμός. Οι Ιταλοί οφείλουν να δικαιολογήσουν την παρουσία τους σ' αυτή τη φάση της Ευρωλίγκα και ταυτόχρονα να επιδείξουν κάτι-εκτός απ' τη μνημειώδη αστοχία τους."
Δυστυχώς βγήκα αληθινός μόνο στο ένα μέρος. Οι Ιταλοί (απ)έδειξαν γιατί βρίσκονται σε αυτή τη φάση. Ο Ολυμπιακός όμως δεν έμαθε από το πάθημα στον αγώνα με τη Φενέρ. Δεύτερη φορά που μετά από μία μεγάλη νίκη δίνει ένα πολύ κρίσιμο παιχνίδι. Δεύτερη φορά που τα... θαλασσώνει.


Ο Θεωρητικός

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου