Και πολλά παίρνεις...για ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΗΣ

Εγώ και σχεδόν όλοι οι γνωστοί μου, ανήκουμε στο 95% των Ελλήνων που παρακολουθούν ασχολούνται και τελοσπάντων ενημερώνονται κυρίως, αν όχι αποκλειστικά, για τα ‘μεγάλα’ αθλήματα. Ποδόσφαιρο, Μπάσκετ και άντε καμιά Φόρμουλα 1 ή Τένις όταν έχει Ναδάλ ή Φέντερερ το μενού.

Αθλήματα όπως το βόλευ, το χάντμπολ και το πόλο δεν πρόκειται να μας τραβήξουν το ενδιαφέρον γιατί έτσι μάθαμε από μικροί. Και στον αθλητισμό τουλάχιστον, αυτό έχει μεγάλη σημασία. Έγινες για κάποιο λόγο Παναθηναικός. Τελος! Δεν αλλάζεις! Έμαθες για το οφσάιντ αλλά δεν έχεις ιδέα τι είναι το πικ εντ ρολ. Άντε βρες κάποιον πρόθυμο και υπομονετικό να στο εξηγήσει.

Έτσι λοιπόν είτε για λόγους παιδείας και έλλειψης υποδομών, είτε γιατί έτσι είναι η κοινωνία μας που ο πατέρας θα πάει το παιδί του να δεί τον Καραγκούνη και όχι τον Αφρουδάκη, αυτά τα αθλήματα έχουν πολύ λίγο κόσμο. Κάτι το οποίο στην Ελλάδα του Μπέου και του Μαρινάκη μεταφράζεται σε κακή επένδυση.

Τα αποτελέσματα αυτού τα βλέπουμε όσο βέβαια μας το επιτρέπει ο τύπος. Ομάδες χωρίς ζεστό νερό για μπάνιο, ομάδες χωρίς τον απαραίτητο εξοπλισμό και παίκτες που όταν πληρώνονται παίρνουν ψίχουλα. Και όλα αυτά ενώ δίνουμε στον Μπουμσόνγκ και στον οποιοδήποτε Μπουμσόνγκ μηνιάτικο ίσο με το μπάτζετ ενός ερασιτεχνικού τμήματος για όλο το χρόνο.

’Ερασιτεχνικού’... Μόνο σε εμένα ακούγεται υποτιμιτικός αυτός ο χαρακτηρισμός; Είναι άραγε τόσο ασήμαντο το γυναικείο τμήμα του πόλο, που αν και φτάνει στα ημιτελικά της Ευρώπης, σαν έιδηση προηγείται αυτή της φήμης μεταγραφής ενός κάποιου Μοντεστό Εμπαμί στον Ολυμπιακό;
-ΝΑΙ!
-Γιατί;
-ΓΙΑΤΙ ΠΟΥΛΑΕΙ!
Είναι κρίμα να μας φτύνουν και να νομίζουμε ότι βρέχει. Σε αυτό το μεγάλο πρόβλημα της ανύπαρκτης στήριξης επενδυτών και πολιτείας σε αθλήματα τα οποία έχουν βαφτιστεί από τις ομάδες ερασιτεχνικά, οι λύσεις που μας προτείνουν (επιβάλουν) είναι οι εξης. 1300 ευρώ από το μεγάλο ποδοσφαιρικό τμήμα, και ενας αριθμος. 54080. Και άσε να βγάλει το φίδι από την τρύπα ο μ***** ο Έλληνας που χρωστάει πιο πολλά και από την ΑΕΚ.

Δεν τα γράφω αυτά ούτε για να κράξω αυτούς που φταίνε, ούτε για να τους υποδείξω, ούτε για να βρω τη λύση, ούτε για να δείξω τι άψογο φίλαθλο πνεύμα έχω. Τα γράφω πολύ απλά γιατί μπορώ (DUH, δημοκρατία) και γιατί είναι ένα θέμα που μας αφορά όλους.

ΥΓ: Το σχεδόν στην αρχή του άρθρου είναι για έναν γνωστό που σκέφτεται και μπορεί να ασχοληθεί επαγγελματικά με το στοίβο αλλά...

MustRock

Drama Queen!

 Τί κι αν το Πάσχα έχει περάσει; Εχθές «αναστήθηκε» (προσωρινά) η ΑΕΚ. Σε μία ημέρα που δεν κύλησε καθόλου ήρεμα. Αντίθετα, ήταν γεμάτη ειδήσεις που η μία διαδεχόταν την άλλη εντός ολίγων λεπτών. Σύμφωνα, λοιπόν, με τις εξελίξεις η Ένωση παραμένει στην Α1 και ο Ηλυσιακός υποβιβάζεται, γιατί συμμετείχε παρανόμως στο πρωτάθλημα καθώς ο ιδιοκτήτης της ομάδας είναι και μάνατζερ (γνωστό τοις πάσοι για όσους ασχολούνται με το μπάσκετ, άσχετα που εχθές το «ανακάλυψαν» οι αρμόδιοι). Θα πρεπε όμως να χαίρονται οι Αεκτζήδες που η ομάδα δεν θα αγωνίζεται στα αλώνια της Α2 του χρόνου, αλλά στα σαλόνια (ο Θεός να τα κάνει) της Α1; Η (προσωπική) απάντηση είναι ΟΧΙ! Γιατί θα ήταν καλύτερο να πέσει η ομάδα (ακόμα καλύτερο να πέσει στη Β’ Εθνική), να καθαρίσει από χρέη και να ανοικοδομηθεί ξανά πάνω σε στέρεες βάσεις. Γιατί -κακά τα ψέματα- το οικοδόμημα ΑΕΚ είναι ετοιμόρροπο. Το μόνο που κατάφερε χθες ο Μπάμπης Καραμανλής είναι να περιποιηθεί το εξωτερικό του κτηρίου, το εσωτερικό παραμένει άνω-κάτω. Απέξω κούκλα από μέσα πανούκλα σα να λέμε. Το πρόβλημα αντί να επιλύνεται, διαιωνίζεται και αυτό μόνο καλό δεν κάνει στη Βασίλισσα.   

Αν η κατάσταση στην ΑΕΚ συνεχιστεί έτσι και τα επόμενα χρόνια, τότε αργά ή γρήγορα η ομάδα θα ξαναβρεθεί σε δύσκολη θέση, θα (ξανα)κινδυνεύσει με υποβιβασμό και τότε πολύ πιθανόν να μην υπάρχει Ηλυσιακός για να σωθεί.

Ως… παιδί κι εγώ έχω κάποιες απορίες όμως:

1)      Η ΑΕΚ τώρα ανακάλυψε ότι ο Δελημπαλταδάκης είναι μάνατζερ και ιδιοκτήτης του Ηλυσιακού;

2)      Τελικά το σωστό είναι να αποτινόμαστε στη δικαιοσύνη μόνο όταν έχουμε προσωπικό όφελος;

3)      Οι Αεκτζήδες που «άφρισαν» με το πρωτάθλημα του Βάλνερ (όπως το χαρακτήριζαν) πως νιώθουν τώρα;

4)      Τελικά οι τίτλοι και οι υποβιβασμοί κερδίζονται στα γήπεδα ή στις δικαστικές αίθουσες;

5)      Παραιτήσεις από τους «υπευθύνους» που επέτρεψαν την παράνομη (σύμφωνα με τον Αθλητικό Δικαστή) συμμετοχή του Ηλυσιακού στο πρωτάθλημα θα υπάρξουν;

  

Υ.Γ. Ο τελικός Κυπέλλου αναβλήθηκε προσωρινά (όπως ευτυχώς αποδείχθηκε), ξεκίνησαν τα play-off και δεν ξέρουμε ποια ομάδα θα παίζει του χρόνου στην Α1 και ποια στην Α2. Ευτυχώς που ο Μπερτομέου δεν είναι Έλληνας, γιατί πολύ φοβάμαι πως ακόμα και το Final Four θα αναβαλλόταν. Και όχι τίποτε άλλο, αλλά κάποιοι φίλοι μου έχουν κλείσει εισιτήρια και έχουν πληρώσει προκαταβολές.

Ο Θεωρητικός

Ford, Sony, η Νικόλ και ο Πάνθηρας!

1)  Η Ford ανακοίνωσε κέρδη για το τετράμηνο, που αποτελούν μάλιστα ρεκόρ 13ετίας. Όπως ανακοίνωσε η εταιρεία, ο σεισμός στην Ιαπωνία την επηρέασε μηδαμινώς. Η μετοχή της αυτοκινητοβιομηχανίας σημείωσε αύξηση 3,5% φτάνοντας τα $16,09.

2) Επιτέλους, μετά τη Samsung και την Blackberry, η Sony έλαβε θέση στη μάχη των tablet PCs. Στόχος δεν αποτελεί η πρώτη αλλά η δεύτερη θέση στην αγορά, αφού στην Apple έχουν λάβει μεγάλο προβάδισμα. Κυριαρχεί η γενική άποψη πως αυτή τη φορά  η Sony ίσως «ταρακουνήσει» την αγορά όπως έκανε τελευταία φορά με το PlaySation πριν 17 χρόνια. Ίσως το μεγαλύτερο ατού των tablets της εταιρείας να είναι η υποστήριξη 4G ασύρματου δικτύου, που προσφέρει πολύ μεγαλύτερες ταχύτητες ανταλλαγής δεδομένων.

                                              

3) Είναι γνωστό πως το Facebook, το Youtube και το Twitter αποτελούν την απόλυτη μόδα σε όλο τον κόσμο. Στη Σιγκαπούρη, η μόλις 24 ετών, Nicole Seah είναι η δεύτερη πιο αγαπητή πολιτικός και έχει ως στόχο να κάνει την ανατροπή στις προσεχείς εκλογές στις 7 Μαϊου. Η καμπάνια της αποτελείται κυρίως από posts στο Facebook και βίντεο στο Youtube. To 2009 το 81% των νοικοκυριών στη Σιγκαπούρη είχε πρόσβαση στο internet – αριθμός που πιθανότατα έχει αυξηθεί. Παρόλα αυτά, κανείς δεν μπορεί να ξέρει αν τα κοινωνικά δίκτυα είναι ικανά να ανατρέψουν ένα κόμμα που στέκεται στη κυβέρνηση τα τελευταία 46 χρόνια.

4) Περίπου 400 «Πάνθηρες» συγκεντρώθηκαν έξω από τη Βουλή για να διαμαρτυρηθούν για τη μη αδειοδότηση της ομάδας τους από την ΕΠΟ. Προφανώς, αν ο φάκελος που παρέδωσε η ΠΑΕ Πανιώνιος ήταν ελλιπής ή δεν τηρούσε τις απαραίτητες προϋποθέσεις η ομάδα δεν μπορεί να λάβει μέρος στο πρωτάθλημα Super League 2011-2012. Άρα, ο σκοπός του συλλαλητηρίου ποιος μπορεί να ήταν; Γενική απαίτηση να «καθαρίσει» το πρωτάθλημα; Ίσως. Αυτό όμως δεν πρόκειται να κάνει την ΕΠΟ να χορηγήσει την άδεια στην ΠΑΕ. Τα συλλαλητήρια και οι διαδηλώσεις γίνονται για να υπερασπιζόμαστε τα δικαιώματά μας και το δίκαιο… όταν αυτά υπάρχουν.

                                               

MC 

Βασίλισσα στο σκάκι

Κάπως έτσι αποκάλεσε ο Κώστας Καϊμακόγλου τον Ομπράντοβιτς λίγες μέρες μετά την πρόκριση του Παναθηναϊκού επί της Μπαρτσελόνα στο Final4 της Euroleague. Αυτή η φράση πάντως ταιριάζει και στον Ζοσέ Μουρίνιο μετά τον μεγάλο χθεσινό τελικό του Copa del Rey ανάμεσα στις αιώνιες αντιπάλους Ρεάλ και Μπαρτσελόνα. Τη στιγμή που ο Πέπε Γκουαρντιόλα ίσως περίμενε άλλη μια εξαιρετική παράσταση απ’ τους παίκτες του, ο τεχνικός των Μερένγκες είχε βαλθεί να του πάρει την ταυτότητα και να αποδείξει ξανά γιατί είναι ο Special One!

 Ο Πορτογάλος με ειδική μαεστρία κατάφερε να μην επιτρέψει στην Μπάρτσα να γίνει απειλητική ούτε μία φορά στο πρώτο ημίχρονο. Ξεκινώντας το ματς μόνο με τρεις επιθετικογενείς παίκτες στην σύνθεσή του έκανε τους πάντες να νομίζουν ότι πάλι οι Καταλανοί θα ‘χουν 80% κατοχή και θα παίζουν μονότερμα την Ρεάλ για άλλη μια φορά φέτος. Όμως η τοποθέτηση του Ράμος ως κεντρικό αμυντικό (γρήγορος απέναντι στον Βίγια) αλλά κυρίως αυτή του Πέπε(!) μπροστά απ΄τους δύο αμυντικούς χαφ με ρόλο κρυφού επιθετικού πίσω απ’ τον Ρονάλντο έκανε τους πάντες να αναρωτηθούν τι ετοιμάζει ο Πορτογάλος ενώ στη διάρκεια του ματς καθήλωσε μέχρι και τους πιο απαιτητικούς! Η Ρεάλ εμπόδισε τα γνωστά τριγωνάκια, την καθολική κατοχή και το… total football με το περίεργα στημένο κέντρο της, δημιουργώντας 3-4 κλασικές ευκαιρίες στο πρώτο μισό με την, κατά τ’ άλλα ελλειπή, επιθετική γραμμή της, με κορυφαία αυτή του Πέπε στο 43’ όταν ερχόμενος ως κρυφός φορ και μετά από άψογη κεφαλιά, έστειλε τη μπάλα στο οριζόντιο δοκάρι του Πίντο, η οποία έφυγε σχεδόν παράλληλα στην γραμμή του τέρματος, διατηρώντας το 0-0.
Στο δεύτερο ημίχρονο η Μπαρτσελόνα αντέδρασε, καθώς μέχρι τότε είχε ένα σουτ και κάτι παράπονα του Μέσι στον Πέδρο για τις κακές μπαλιές του. Απέκτησε ταχύτητα και κυκλοφορία, πήρε το παιχνίδι πάνω της, αναστάτωσε τους Μαδριλένους και πέτυχε κι ένα γκολ-οφσάιντ. Ο Κασίγιας χρειάστηκε να δείξει τις ικανότητες του 2-3 φορές κρατώντας την εστία του ανέπαφη και δίνοντας κουράγιο στους συμπαίκτες του για τη νίκη!
Τελικά στην παράταση αυτού του μεγάλου αγώνα που είχε πολλά νεύρα αλλά και φάσεις, ο Κριστιάνο Ρονάλντο με εξαιρετική κεφαλιά πέτυχε το γκολ της νίκης στο 103’! Ο Κασίγιας σήκωσε το κύπελλο μέσα σε πανδαιμόνιο και έξαλλους πανηγυρισμούς. Λίγο αργότερα βέβαια ο Ράμος φρόντισε να του φύγει μέσα απ’ τα χέρια, κι ενώ ήταν πάνω στο δυόροφο λεωφορείο πανηγυρίζοντας με τους εκατοντάδες φιλάθλους της ομάδας, για να καταλήξει κάτω απ’ το λεωφορείο της Ρέαλ και να… παραμορφωθεί κάπως…

Σίγουρα όχι κι η καλύτερη δυνατή κατάληξη της προχθεσινής βραδιάς! Η Ρεάλ πάντως κρατάει τη νίκη και την κατάκτηση του κυπέλλου απ’ το ματς, καθώς και το άψογο στήσιμο που προκάλεσε μεγάλο πρόβλημα στην ανάπτυξη των Καταλανών. Μένουν ακόμα δύο μεγάλες αναμετρήσεις, αυτή τη φορά με θέα τον τελικό του Champions League, και το momentum παραμένει σε υψηλά επίπεδα. Μπορεί το συμβάν με το κύπελλο να λειτουργήσει ως γούρι, μπορεί και όχι… Το βέβαιο είναι ότι θα χορτάσουμε τιτανομαχίες στις επόμενες μέρες!

RG

Long Live The Queen...wherever

Κάπως έτσι μια Βασίλισσα αποκαθηλώνεται. Το στέμμα της σκουριάζει. Ο λαός της πικραίνεται.

Σήμερα, η νίκη δεν έφτασε στην ΑΕΚ, η οποία, μετά και τη νίκη του Ηλυσιακού θα συνεχίσει την πορεία της στην Α2.

Αρκετοί θυμούνται σα χθες την πρόσφατη χρυσή περίοδο του 2000-2002. Με τον Ίβκοβιτς στο τιμόνι η ΑΕΚ κατέκτησε δύο φορές το Κύπελλο επικρατώντας του Παναθηναϊκού και τις δυο χρονιές. Επιπλέον, το 2000 η ομάδα πανηγυρίζει την κατάκτηση του Κυπέλλου Σαπόρτα.

Σαφέστατα ο τελευταίος τίτλος που μένει στις καρδιές των φιλάθλων είναι το πρωτάθλημα του 2002. Κακιούζης, Χατζής, Ντικούδης είναι λίγοι από αυτούς που οδήγησαν την ΑΕΚ στην κορυφή του ελληνικού μπάσκετ με τον Ντράγκαν Σάκοτα στον πάγκο. Αυτή η ένδοξη στιγμή είναι και η τελευταία καλή ανάμνηση για τον ενωσίτικο λαό.

Η αποχώρηση του Γιάννη Φιλίππου, η αποτυχημένη θητεία του Δημήτρη Δρόσου, η σύγκρουση με τον κ. Φιλίππου, το έργο του Μπάμπη Καραμανλή συνθέτουν τις διοικητικές εξελίξεις των τελευταίων χρόνων.

Από το Σεπτέμβριου αντίπαλοι της ΑΕΚ δεν θα είναι ο Παναθηναϊκός, Ολυμπιακός, το Μαρούσι, διότι αυτοί θα παίζουν στη μεγάλη κατηγορία. Αυτή της δόξας και των σπουδαίων τίτλων.

Και αν η ΑΕΚ είναι η πρώτη ελληνική ομάδα που κατέκτησε το 1968 το Κύπελλο Κυπελλούχων Ευρώπης ουσιώδη σημασία παύει να έχει αυτή τη στιγμη διότι...

...η ΑΕΚ μόλις υποβιβάστηκε στην Α2.

MC

Μμμ... Επιτέλους καλοκαίριασε!!!

Μπαίνω κατευθείαν στο ψητό. Όσων αφορά το αγαπημένο θέμα πολλών, τις μεταγραφές, τα πράγματα είναι αρκετά ξεκάθαρα.
Πέρα από τους δανεικούς Ντάρμπι, Λεονάρντο, Ντιόγο (είναι μέχρι τον Ιανουάριο), Επστάιν, Νέμεθ, Γκαλίτσιο, Παπάζογλου που δεν υπολογίζονται από τον προπονητή (και εφόσον δεν υπολογίζονται από τον προπονητή end of discussion) θεωρώ ότι ο Γιάννης Παπαδόπουλος δεν έχει να δείξει κάτι παραπάνω. Αντίθετα ο Ουρτάδο θα πάρει μια ακόμα ευκαιρία, όπως και ο Ρόμενταλ, αν και κατά την άποψή μου πρέπει να ακολουθήσουν το δρόμο του ΝτουνΤου-ρίστα (θα του λείψουν είπε η Γλυφάδα και οι καφέδες...). Το θέμα του πιστολέρο είναι λεπτό αλλά τελικά είμαι σίγουρος ότι θα μείνει και αν σοβαρευτεί θα τον δούμε αρκετές φορές στο βασικό σχήμα. Ο Μπράβο μάλλον δεν θα δεχτεί την λογική προσφορά του Ολυμπιακού (700k τον χρόνο) και θα φύγει. O Ζαϊρί ελπίζω να μείνει, αλλά είναι 50-50.
Αυτά με τις αποχωρήσεις.

Ο Ολυμπιακός είναι ξεκάθαρο πού χρειάζεται ενίσχυση. Στο κέντρο. Εκεί είναι απαραίτητο να αποκτηθούν δύο παίκτες με διαφορετικά στοιχεία. Ένας που να θυμίζει  Ντουντού στα καλά του, κλασικός Midfielder Center δηλαδή (managerικά μιλώντας), και ένας περισσότερο κόφτης που να έχει πολλά τρεξίματα, αλλά να βοηθάει στην ανάπτυξη του παιχνιδιού, μην είναι Λεντέσμα που απλά κοιτούσε. Αν η φήμη για τον Battaglia για τον ρόλο του κόφτη έχει κάποια βάση, τότε ο κακομοίρης ο Μόισες θα φάει τέτοιο πάγκο που δεν έχει φάει ούτε ο Μασεράνο στην Μπάρτσα. Μεγάλη παιχτάρα ο Αργεντίνος.

Επιπλέον θα αποκτηθεί ένας κεντρικός αμυντικός να πλαισιώσει τον Αβραάμ και τον Όλοφ και δεν νομίζω να είναι παίκτης κλάσης Παπασταθόπουλου. Ο Παπάζογλου και ο Ποτουρίδης καλοί είναι, αλλά λίγοι. Εφόσον φύγει ο ισπανός, μια… μάλλον μέτρια μετραγραφή για τα αριστερά είναι σίγουρη,  αφού ο Χολέμπας με τις πρόσφατες εμφανίσεις του έχει κερδίσει τον Ερνέστο (και εμένα που αρχικά τον είχα για άχρηστο).

Επιθετικά δεν έχουμε κανένα πρόβλημα. Υπάρχουν πολλοί παίκτες και διαφορετικού στυλ για να παίξεις όπως θες.
Θες βαρύ center for που να μυρίζει το γκολ? Μαρκο.
Θες λιγότερο βαρύ που να μπορεί να παίξει με την πλάτη? Κώστας.
Θες γρήγορο και μπουκαδόρο? Κέβιν. (αν και κάνει και άλλα ο Βέλγος)
Θες έναν πιο ολοκληρωμένο παίκτη? Ραφίκ.
Θες ακραίο που να συγκλίνει? Αλμπέρτ.
Θες γρήγορο για αντεπιθέσεις? Ντένις.
Θες κάποιον να ξεκλειδώνει κλειστές άμυνες? Ζαουάντ.
Θες κάποιον να χώνεται και να αναστατώνει την άμυνα με κοφτές ντρίπλες? Γιάννης.
ΧΑΜΟΣ!

Και για τέλος άφησα την πιο σημαντική θέση που λόγω του Αντωνάκη είχαμε το κεφάλι μας ήσυχο για μια εξαετία. Ο τερματοφύλακας, που είναι σίγουρο ότι θα αποκτηθεί, θα πρέπει να είναι ικανός να γεμίσει τα γάντια του Νικοπολίδη. Χρόνος υπάρχει άφθονος μιάς και δεν θα έχει πρόβλημα να ενταχθεί στο όποιο σύστημα ή τρόπο παιχνιδιού. Τα ονόματα θα κάνουν παρέλαση και λόγω του προγραμματισμού που βλέπω στον Ολυμπιακό στοιχηματίζω ότι η επιλογή θα είναι σωστή.

Ένα θέμα που θα επηρρεάσει τον τρόπο των μεταγραφών είναι οι λίγοι Έλληνες στο ρόστερ. Η δική μου άποψη είναι ότι προτεραιότητα στον Έλληνα, αλλα να είναι καλός παίκτης. Δυστυχώς όμως δεν είναι πολλοί οι καλοί, και οι ομάδες αυτών των λίγων ζητάνε πολλά χρήματα. Το έγκλημα που έγινε με τον Κ. Παπαδόπουλο δεν επαναλαμβάνεται και εφόσον επί Μαρινάκη θα συνεχιστεί το έργο του Βερμιούλεν στις ακαδημίες, θέμα χρόνου είναι να βγάλουμε και άλλους Φέτφα.

Μέχρι τότε… Χαβίτο και τα μυαλά στα κάγκελα!

MustRock

Vaggelis Marinakis and 3.023.777 like this

Μέσα σε αυτούς τους 3.023.777 συμπεριλαμβάνονται οι Ariel Ibagaza, David Fuster, Kevin Mirallas, Francois Modesto οι οποίοι με πρόσφατες δηλώσεις τους τάχθηκαν ανοιχτά υπέρ της παραμονής του προπονητή τους. Οι υπόλοιποι 7-8.000.000 πολύ απλά αποδέχθηκαν ότι το πρωτάθλημα 11/12 τελείωσε πριν καν αρχίσει και είναι από αυτούς που θα ήθελαν να υπάρχει dislike button.

Γιατί όμως ο Ερνέστο είναι η σωστή λύση?  Κανείς δεν αρνείται ότι το μυρμίγκι είναι τουλάχιστον ΚΑΛΟΣ προπονητής, αλλά έχουν περάσει και άλλοι καλοί προπονητές από πάγκους ελληνικών ομάδων, που δεν ακούστηκε ρυθμικά ούτε μια φορά το όνομά τους από την κερκίδα.

Η απάντηση σηκώνει πολλή κουβέντα, αλλά ό,τι και αν πιστεύει ο καθένας (αναφέρομαι ακόμα και σε αυτούς που πιστεύουν στον Άγιο Βασίλη..), το μεγάλο ατού του Βάσκου είναι η ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ του κόσμου και της διοίκησης!
Έχεις χάσει 3 σερι ντέρμπυ και την πρόκριση στο "δικό" σου κύπελλο. Πριν από το ματς με την ΑΕΚ, υπάρχουν αυτοί που είναι έτοιμοι να σε κράξουν ότι νικάς μόνο εύκολες ομάδες, και του χρόνου "Τσου Λου" τι θα κάνεις κλπ. και πετάς για πλάκα 6 (παίζοντας καλή μπάλα όπως σχεδόν πάντα).

Επίσης είναι μεγάλο θέμα να συνεχίσει το χτίσιμο της ομάδας αυτός που το άρχισε. Ο
Cooper είναι σαφώς πιο έμπειρος και ίσως γενικά καλύτερος απο τον Valverde, αλλά μέχρι να μάθει τους παίκτες και να περάσει τη δική του φιλοσοφία στην ομάδα θα χανόταν πολύτιμος χρόνος που αγοράστηκε με την κατάκτηση του πρωταθλήματος και την απευθείας πρόκριση στους ομίλους!

Τέλος μην ξεχνάμε ότι ο σενιόρ Ερνέστο θα έχει ένα κίνητρο παραπάνω να διακριθεί στην Ευρώπη. Είναι κοινό μυστικό ότι ζει για να προπονήσει την αγαπημένη του Barca και θεωρώ ότι στον βωμό του να κάνει μια μεγάλη πορεία που θα του δώσει παραπάνω πόντους, θα θυσιάσει κάθε του κόλλημα με παίκτες ή συστήματα.

MustRock

The Huskies are the best dogs in 2011 !!!!‏

Ο τίτλος πιστεύω πως δηλώνει με μεγάλη γλαφυρότητα την αλήθεια καθώς στη χθεσινή πολυαναμενόμενη «κυνομαχία» μεταξύ Μπάτλερ Μπουλντογκς και Κονέκτικατ Χάσκις οι δεύτεροι βγήκαν θριαμβευτές με 53-41. Κλειδί για την επικράτηση των Χάσκις η μνημειώδης αστοχία των Μπούλντογκς καθώς οι παίκτες του Μπάτλερ σούταραν με 18,8% εντός παιδειάς.

Tο Μπάτλερ παρά το γεγονός πως πήγε στα αποδυτήρια προηγούμενο με 22-19 (χάρη στο τρίποντο με τη λήξη του ημιχρόνου του Μακ), δεν κατάφερε να διατηρήσει τη διαφορά και στο δεύτερο ημίχρονο η πολύ καλή άμυνα του Κονέκτικατ σε συνδυασμό με την επιθετική δυστοκία των Μπούλντογκς, έδωσαν τον τίτλο στο Κονέκτικατ.

Αν μη τι άλλο με τέτοια ποσοστά το Μπάτλερ δεν θα μπορούσε να ελπίζει σε κατάκτηση του τίτλου. Πρόκειται για μία ομάδα που ζει και πεθαίνει (όπως αποδείχθηκε εχθές) από το σουτ τριών πόντων. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός πως οι παίκτες του Μπραντ Στίβενς πέτυχαν το πρώτο τους καλάθι από το ζωγραφιστό 2 λεπτά πριν τη λήξη του παιχνιδιού. Το αστέρι της ομάδας, Σέλβιν Μακ, πέτυχε 13 πόντους με 4/15 σουτ εντός παιδειάς, ενώ το alter ego του, ο Ματ Χάουαρντ, σκόραρε όλους κι όλους 7 πόντους με το αποκρουστικό.. 1/13 εντός παιδειάς. Τα τρίποντα του Στιγκάλ στην αρχή του δεύτερου ημιχρόνου δεν είχαν αντίκρισμα καθώς η επιθετική δυστοκία των Μπούλντογκς ήταν κάτι παραπάνω από εμφανής. Το 18,8% το καταδεικνύει.
 

Για τα Χάσκις του Κονέκτικατ, ο σούπερ σταρ της ομάδας, Κέμπα Γουόκερ, είχε κι αυτός άσχημα ποσοστά (5/19) αλλά η άμυνα της ομάδας του βοήθησε στο να υπερκαλυφθεί η επιθετική νευρικότητα και αστοχία. Καταλυτικός για τη νίκη ήταν ο Τζέρεμι Λαμ, ο οποίος σκόραρε και τους 12 πόντους του στο δεύτερο ημίχρονο δίνοντας την απαραίτητη ώθηση στην ομάδα του Τζιμ Καλχούν. Ακόμη, θετικός ήταν και ο σέντερ Άλεξ Οριάκι που ήταν value for money στην επίθεση (5/6 σουτ) σκοράροντας 11 πόντους, μαζεύοντας 11 ριμπάουντ και κάνοντας 4 τάπες. Έτσι απέτρεψε κάθε προσπάθεια inside game για το -ήδη αδύναμο στον συγκεκριμένο τομέα- Μπάτλερ.

Ο τελικός του NCAA για το 2011 αποτελεί ήδη παρελθόν. Σίγουρα για ακόμα μία φορά είχαμε πολλές εκπλήξεις και πολλά εντυπωσιακά παιχνίδια. Το μόνο που μένει στο τέλος είναι μία πικρία για τον δεύτερο συνεχόμενο χαμένο τελικό του Μπάτλερ. Παρόλ' αυτά οι Μπούλντογκς απέδειξαν πως η περυσινή επιτυχία τους δεν ήταν τυχαία.

Πέντε πράγματα που θα θυμόμαστε από τον φετινό τελικό του NCAA:

1) O coach Τζιμ Καλχούν (Κονέκτικατ) έγινε ο γηραιότερος που κατακτά το κολλεγιακό πρωτάθλημα καθώς στις 10 Μαΐου θα γίνει 69 ετών.

2) O coach Μπραντ Στίβενς οδήγησε το Μπάτλερ σε δεύτερο συνεχόμενο Final Four όντας μόλις 34 ετών.

3) Το Μπάτλερ είναι η πρώτη ομάδα που χάνει δύο συνεχόμενους τελικούς κολεγιακού πρωταθλήματος

4) Οι 41 πόντοι του Μπάτλερ είναι η χειρότερη επιθετική συγκομιδή στην ιστορία του NCAA

5) Το ποσοστό ευστοχίας του Μπάτλερ (18,8%) είναι το χειρότερο σε τελικό από το 1941.


Υ.Γ. Ο συγκεκριμένος τίτλος είναι λόγια του σχολιαστή του μεγάλου τελικού την ώρα της απονομής του βαρύτιμου τροπαίου στους νικητές.


Ο Θεωρητικός

Αυθεντική Ηλιθιότητα

Μετά από ενενήντα βαρετά και υποτονικά λεπτά αγώνα η ΑΕΚ κατάφερε να αποσπάσει το τρίποντο στο ΟΑΚΑ.

Για να μην στεκόμαστε στην απόδοση μόνο της μίας ομάδας, τόσο η ΑΕΚ όσο ο Ατρόμητος έπαιξαν κακό ποδόσφαιρο. Τα αμυντικά λάθη ήταν πολλά και διάθεση για μπάλα δεν υπήρχε.

Το πανέμορφο γκολ του Γκερέιρο στο 33' - που περιέργως δε συμπεριλήφθηκε στα τρία καλύτερα της αγωνιστικής από τη NOVA - διαμόρφωσε το τελικό σκορ. Στα τελευταία λεπτά του αγώνα δύο λάθη του, αρνητικού απόψε, Γεωργέα κόντεψαν να στερήσουν από την ομάδα του δύο βαθμούς. Τελικώς, ο Μάνταλος σφύριξε για τελευταία φορά υπό τις αποδοκιμασίες του κόσμου.

Όρεξη για σχολιασμό και κριτική του παιχνιδιού δεν πιστεύω πως υπάρχει από Αεκτζή. Αυτό που θα τονίσω είναι το εξής, και όποιος το καταλάβει...όχι ότι είναι δύσκολο: Κάποιοι που τους αρέσει να αποκαλούνται "αληθινοί Αεκτζήδες" βρέθηκαν σήμερα στο ΟΑΚΑ και από ότι φάνηκε θα προτιμούσαν η ομάδα τους να βρισκόταν όχι μόνο στην ισοπαλία αλλά πίσω στο σκορ απλώς και μόνο για να αποδοκιμάσουν, να διαμαρτυρηθούν, να προκαλέσουν αναταραχή. Αυτό δεν τους "βγήκε" σήμερα και περιορίστηκαν σε αποδοκιμασίες στο γκολ του Γκερέιρο και στις τυπικές συγκρούσεις με τα ΜΑΤ, επειδή ως συνήθως "τα ΜΑΤ φταίνε".

Αυτοί οι έξυπνοι Αεκτζήδες, καλοί Αεκτζήδες, αυθεντικοί Αεκτζήδες (στα αγγλικά "original") έκαναν ό,τι έκαναν και γιουχαρίστηκαν όχι από μεγάλη μερίδα του γηπέδου αλλά από όλο τον υπόλοιπο κόσμο που βρισκόταν εκεί.

Σίγουρα, ο κόσμος δεν ευχαριστιόταν το παιχνίδι της αγαπημένης του ομάδας, αλλά τουλάχιστον χειροκροτούσε τις προσπάθειες των παικτών και φυσικά αποδοκίμαζε... με λόγο!

MC

Η πικρή επιβεβαίωση μιας τετριμμένης δήλωσης

Μετά το πρώτο παιχνίδι της σειράς Ολυμπιακός-Σιένα, στο οποίο οι ερυθρόλευκοι επικράτησαν άνετα των Ιταλών με 89-41, όλοι οι παίκτες των ερυθρολεύκων διατείνονταν πως τα επόμενα παιχνίδια θα ήταν ακόμα πιο δύσκολα και πως θα έπρεπε να επιδείξουν μεγαλύτερη προσοχή και αυταπάρνηση.

Αποδείχθηκε όμως ότι επρόκειτο για λόγια του αέρα. Μάλλον το έλεγαν απλά για να το πουν, απλά για να μην βγάλουν προς τα έξω τη σιγουριά τους για την πρόκριση. Έλα μου όμως που την πάτησαν και βρέθηκαν προ εκπλήξεως. Ο Ολυμπιακός στα επόμενα -μετά το θρίαμβο- παιχνίδια αντί να συνεχίσει τις εμφανίσεις του Top 16 θύμισε τον εαυτό του στην πρώτη φάση της Euroleague. Ήταν νωθρός, άνευρος, βαρετός και επιπόλαιος. Ήταν μία ομάδα υπό δόμηση και όχι υπό διεκδίκηση πρόκρισης.

Ο Σπανούλης ντεφορμαρίστηκε στο χειρότερο μέρος της σεζόν. Ο Τεόντοσιτς δεν μπόρεσε να προσφέρει λόγω (και) τραυματισμού. Ο Μπορούσης προσπαθούσε αλλά ήταν μόνος του και ο Γκόρντον αναγκάστηκε ακόμα και να ντυθεί σκόρερ στο 4^ο και τελευταίο παιχνίδι της σειράς.

Τις προάλλες είχα γράψει ένα κείμενο με τίτλο «Ο ένας βήματα εμπρός (αναφερόμενος στον Ολυμπιακό) και ο άλλος βήματα πίσω (αναφερόμενος στον Παναθηναϊκό)». Ένα περίπου μήνα αργότερα αποδείχθηκε όμως πως οι ρόλοι αντιστράφηκαν. Τι συνέβη διάβολε; Γιατί ο Ολυμπιακός παρουσιάστηκε τόσο νωθρός; Γιατί; Γιατί; Γιατί;

Οι απαντήσεις είναι σαφώς δύσκολο να δοθούν άμεσα. Παρατηρώ πάντως πολλούς από αυτούς που εξήραν τους ερυθρόλευκους μετά τη νίκη τους στο ΟΑΚΑ να τους βάλλουν εξαιτίας των άσχημων εμφανίσεων στα κομβικής σημασίας παιχνίδια με τη Σιένα. Αποδιοπομπαίος τράγος ο Βασίλης Σπανούλης. Ο άνθρωπος που αρχικά αντιμετωπίστηκε με επιφύλαξη από τους οπαδούς του Ολυμπιακού λόγω του ένοχου παρελθόντος. Ο άνθρωπος που με την εμφάνιση και τη νίκη επί του Παναθηναϊκού έγινε σύνθημα στα χείλη των οπαδών της ομάδας του, έγινε η νούμερο 1 αιτία των ηττών. Τα περίπου 5 λάθη και το φτωχό 15,8% στα τρίποντα ανα παιχνίδι καταδεικνύουν το λόγο.

Η μεγαλύτερη ένσταση μου όμως έγκειται σε αυτούς που μιλούν για τον Ντούσαν Ίβκοβιτς σα να είναι μυρωδιάς. Δεν δέχομαι τη λογική ότι ένας προπονητής παίρνει την ταυτότητα του αντιπάλου του όταν τον νικά ή περιορίζει τις επιλογές του. Ο Ομπράντοβιτς κατάφερε να αξιοποιήσει ένα -κατά κάποιο τρόπο- αναχρονιστικό σύστημα για να σταματήσει τον Ναβάρρο. Ο Ίβκοβιτς είχε καταστρέψει το πικ εν ρολ του Παναθηναϊκού στο παιχνίδι του πρωταθλήματος. Μέχρις εκεί όμως. Ο Ίβκοβιτς δεν έχει ανάγκη να αποδείξει τίποτα και σε κανέναν. Είναι αυτός που είναι και που δείχνει η πορεία του στο χρόνο.

Τα δύσκολα για τον Ολυμπιακό έπονται καθώς θα πρέπει να ξανακερδίσει την εμπιστοσύνη των οπαδών του. Για να το καταφέρει έχει μπροστά του κάτι περισσότερο από ένα μήνα για να προετοιμαστεί για τον τελικό Κυπέλλου και να επουλώσει τι πληγές που του άνοιξε η Σιένα. Η λογική επιτάσσει πως αυτός ο αποκλεισμός θα λειτουργήσει ως καμπανάκι για τη συνέχεια και θα αφυπνίσει τους παίκτες εν όψει της συνέχειας. Η λογική όμως είναι κάτι που δεν χαρακτηρίζει τη φετινή πορεία του Ολυμπιακού.

Υ.Γ. Διάβασα πως κατά τη διάρκεια του 4^ου παιχνιδιού με τη Σιένα ο Παπαλουκάς και ο Μπουρούσης αντάλλαξαν μερικά... γαλλικά. Φαντάζομαι πως ο Ντούσαν Ίβκοβιτς θα επιληφθεί της κατάστασης και θα φροντίσει να (ξανα)διορθώσει τα όποια κακώς κείμενα στα αποδυτήρια. Αλήθεια, ο Σέρβος θα ήθελε τον Μπουρούση και του χρόνου στο λιμάνι, δεδομένου ότι το συμβόλαιο του Έλληνα σέντερ λήγει το καλοκαίρι;

Ο Θεωρητικός

Θεού θέλοντος και... Ομπράντοβιτς επιτρέποντος‏

Από την αρχή του Top 16 όλοι μας ψάχναμε πως ο Παναθηναϊκός θα τερματίσει πρώτος στον όμιλο του προκειμένου να αποφύγει την Πρωταθλήτρια Ευρώπης, Μπαρτσελόνα, στα play-off της Euroleague, θεωρώντας (δικαιολογημένα βάσει της μέχρι τότε εικόνας) πως οι παίκτες του δεν θα μπορούσαν να κοιτάξουν στα μάτια αυτούς της ισπανικής ομάδας.
Πόσο λίγα ξέρουμε τελικά. Πόσο μικροί είμαστε απέναντι σε μία ομάδα που έχει πάρει 5 ευρωπαϊκά και "τολμήσαμε" να την υποτιμήσουμε και να την ξεγράψουμε πριν καν αρχίσει η σειρά των προημιτελικών. Τελικά είχε δίκιο ο Ρούντι Τομζάνοβιτς λέγοντας πως "μην υποτιμάς ποτέ την καρδιά του πρωταθλητή". Του πεντάκις πρωταθλητή θα προσέθετα εγώ για να αποφευχθούν τυχόν παρεξηγήσεις.
Ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς μετά από 1,5 χρόνο κατάφερε να βρει ρόλο στον Νικ Καλάθη, ο οποίος εκμεταλλεύτηκε τα καλά του στοιχεία και περιόρισε τα μειονεκτήματα του. Αυτό το γεγονός λειτούργησε ως ντόμινο μέσα στην ομάδα. Ο Σάτο απελευθερώθηκε από το βραχνά της δημιουργίας και "περιορίστηκε" στην εκτέλεση. Ο Διαμαντίδης είχε να κάνει δύο δουλειές λιγότερες (μαρκάρισμα Ναβάρρο, οργάνωση) σε πολλά σημεία του αγώνα κι έτσι έπαιζε πιο "ποιοτικά" και "απειλητικά" στην επίθεση.

Ο Καλάθης έκανε τον Ναβάρρο να βλέπει το καλάθι μόλις και μετά βίας καθώς περιόρισε τις επιθετικές του εξάρσεις. Όταν ένας παίκτης έχει μάθει να ζει από το σουτ και αυτό δεν το βρίσκει τότε αυτόματα πέφτει η ψυχολογία του, έστω και λίγο. Το ότι ο Ναβάρρο στην άμυνα είναι πιο παθητικός και από τον Τεόντοσιτς είναι γνωστό, επομένως άμα κλείσεις την επιθετική του. κάνουλα, έχεις κάνει το πρώτο -και πιο αποφασιστικό- βήμα για τη νίκη. Όταν περιορίσεις όλους τους υπόλοιπους έχεις κάνει και το δεύτερο  βήμα που οδηγεί στη νίκη.
Ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς έβγαλε λαγούς από τα μανίκια του και έκανε τον Τσάβι Πασκουάλ να ψάχνεται. Το βλέμμα του Ισπανού στα τελευταία λεπτά έμοιαζε χαμένο. Έδειχνε να μην έχει συνειδητοποιήσει ακόμα πως η ομάδα του έχασε τρία σερί παιχνίδια με τον ίδιο τρόπο. Το ότι ξεκίνησε τον Γκριμάου εχθές το βράδυ στην βασική πεντάδα αντί του Ναβάρρο νομίζω πως λέει πολλά. Αλήθεια πως γίνεται ένας προπονητής επιπέδου Μπαρτσελόνα να μην μπορεί να βρει αντίδοτο στην άμυνα του Παναθηναϊκού; Σίγουρα την πρώτη φορά ξαφνιάστηκε (αν και δεν θα έπρεπε), αλλά το να μην μπορεί να απεγκλωβίσει το νούμερο ένα επιθετικό όπλο της ομάδας του είναι ολίγον τι παράξενο. Δε νομίζετε;
Σε γενικές γραμμές και για να μην κουράζω άλλο το μυαλό σας με αναλύσεις (σίγουρα θα έχετε ακούσει πολλές και πιο εμπεριστατωμένες αλλού) θεωρώ πως ο Παναθηναϊκός πήρε την πρόκριση γιατί είχε στον πάγκο του ένα προπονητή που είχε μελετήσει ακόμα και το πώς βαράει βολές ο Ίνγκλις.

Από εδώ και στο εξής ο Παναθηναϊκός έχει ένα μήνα μπροστά του προκειμένου να οργανωθεί και να γεμίσει τις μπαταρίες του για το Final Four. Δεν πρέπει όμως να κάνει το λάθος, που ήδη κάνουν πολλοί (και οπαδοί αλλά και δημοσιογράφοι), και να θεωρήσει πως, επειδή απέκλεισε τη Μπαρτσελόνα, κατέκτησε αυτόματα το τρόπαιο. Η Σιένα δεν αστειεύεται και το απέδειξε ίσως με τον πιο βάρβαρο τρόπο στον Ολυμπιακό. Όσο για τη Μακάμπι, να μην ξεχνάμε πως ο Μπλατ είναι ο άρχοντας της. άμυνας ζώνης.

Ο Θεωρητικός

Top-8: Panathinaikos-Barcelona 78-67 (3-1)

Θα μου επιτρέψετε να πω ότι ο Παναθηναϊκός είναι καλύτερος απ' την Μπαρτσελόνα. Την νίκησε 3-1 στη σειρά έχοντας μειονέκτημα έδρας και μετά τη χθεσινή νίκη-θρίαμβο δεν νομίζω ότι πρέπει να αμφισβητηθεί περεταίρω! Και θα εξηγήσω παρακάτω... Final-4 λοιπόν για το τριφύλλι και τα πράγματα φαίνονται (άλλο "είναι") πολύ εύκολα, ειδικά αν τελικά δεν γίνει κάτι ώστε να συμμετάσχει κι η Μακάμπι στα τελικά της Βαρκελώνης. Σίγουρα πάντως ο Παναθηναϊκός πάει ως φαβορί, με τον Τύπο να τον αποθεώνει και να απαιτεί το 6ο. Όπως κι ο συγκλονιστικός κόσμος (23.000) χθες που έκανε το ΟΑΚΑ να μοιάζει... κόλαση για τους φιλοξενούμενους.

Χωρίς πολλά-πολλά, αρχίζω να αποθεώνω Νικ Καλάθη και Ίαν Βουγιούκα! Τον πρώτο τον πίστεψα απ' την πρώτη στιγμή που ήρθε στον Παναθηναϊκό, τον θεωρώ μεγάλο ταλέντο. Έχει πολύ μεγάλη ταχύτητα, σβέλτες κινήσεις, δουλεύει το μυαλό του την ώρα που παίζει και έχει μεγάλη ευχέρεια στην πάσα. Αδυναμία του είναι το σουτ, κάτι που δεν φάνηκε στη σειρά με την Μπαρτσελόνα. Όχι ότι το παιδί έβαζε πόντους ασταμάτητα, αλλά τα ποσοστά του ήταν αξιοπρεπέστατα. Χθες ήταν εξαιρετικός, μπορεί και ο MVP του αγώνα! Έπαιξε περισσότερο απ' όλους (34'), χειρίστηκε την ομάδα όσο ο Διαμαντίδης ήταν στον πάγκο φορτωμένος φάουλ, ακούραστος μέχρι το τελευταίο λεπτό έπαιξε υποδειγματική άμυνα κηνυγώντας και εκνευρίζοντας τον Ναβάρο, κλέβοντας μπάλες απ' όποιον παίκτη τύχαινε να βρεθεί κοντά του, βάζοντας 12 πόντους (1ος σκόρερ του ΠΑΟ)! Δείχνοντας ότι πλέον έχει σημαντικό ρόλο στην ομάδα κι ότι δεν θα φοβάται τα μεγάλα ματς αλλά αντιθέτως θα συμβάλλει το μέγιστο!

Απ' την άλλη, ο Βουγιούκας τρέλανε κόσμο με την εμφάνιση του, έπαιξε με θάρρος, κέρδισε σημαντικά φάουλ, πέτυχε 10 πόντους, ενώ έκανε τους φιλάθλους του τριφυλλιού να παρακαλάνε να σουτάρει απ' τα 5,5 μέτρα, δικαιώνοντάς τους στην τελική! Μαζί με τον νεαρό σέντερ τεράστιο παιχνίδι έκανε ο Φώτσης (11π., 6ρ.) δίνοντας λύσεις τόσο επιθετικά όσο και αμυντικά. Ο Μπατίστ κι ο Τσαρτσαρής βοήθησαν πολύ αλλά μπαίνουν, κατά την άποψη μου, στη σκιά της εμφάνισης-έκπληξη του Ίαν, χωρίς να μειώνω την προσπάθειά τους! Ελείψει Νίκολας που τραυματίστηκε, εκτός απ' τους συνήθεις ύποπτους και θετικούς Διαμαντίδη και Σάτο, χρόνο πήραν κι οι Πέρπε και Τέπιτς, με τον δεύτερο επιθετικά να είναι τραγικός αλλά αμυντικά να δικαιολογεί τη φήμη του!
Ο Παναθηναϊκός αυτή τη σειρά την πήρε στα ίσια, δεν στάθηκε τυχερός, έδειξε επανηλειμμένα ότι μπορεί να νικήσει την Μπαρτσελόνα, έπαιξε άμυνα για σεμινάριο, κατέθεσε ψύχη και καρδιά πρωταθλητή στο παρκέ. Όλη τη χρονιά, ο Ομπράντοβιτς, και εν γένει ο Παναθηναϊκός, κατηγορούνται ότι η ομάδα δεν έχει το απαιτούμενο βάθος πάγκου, δεν έχει playmaker πίσω απ' τον Διαμαντίδη, δεν θα βγάλει πέρα τη χρονιά με 7 παίκτες να παίζουν γύρω στα 30 λεπτά. Κι όμως, ο κορυφαίος προπονητής της Γηραιάς Ηπείρου κέρδισε το στοίχημα, βρήκε ισορροπίες στην ομάδα, έδωσε ρόλους στον κάθε παίκτη ενώ έκανε εκπληκτική δουλειά με τον Καλάθη και τον Βουγιούκα, στέλνοντας αδιάβαστους τους περισσότερους, κυρίως δε τους αντίπαλους, που πανηγύριζαν από νωρίς και τελικά βρέθηκαν προ εκπλήξεως! Στη σειρά με την Μπαρτσελόνα ο Παναθηναϊκός έδειξε ότι έχει το βάθος για να διεκδικήσει με αξιώσεις και τους τρεις τίτλους. Το σημαντικότερο όμως είναι πως οι ίδιοι οι παίκτες πλέον εμπιστεύονται τον εαυτό τους, πιστεύουν στις δυνατότητες τους και γνωρίζουν ότι ενωμένοι μπορούν να φτάσουν ψηλά! Το μόνο που μένει είναι να φτάσει ο καιρός για τις τελικές αναμετρήσεις κι όλα να φανούν στο παρκέ!

Υ.Γ.1: Ομπράντοβιτς, έτσι αμφισβητήθηκε κι αυτή την βδομάδα (4 ματς) έβαλε τους πάντες στη θέση τους: "Πρίν το πρώτο παιχνίδι στην Ευρωλίγκα στην Βαλένθια είναι εύκολο να βρείτε όλα τα σχόλια που έγιναν για μας. Ότι ο Παναθηναϊκός δεν είχε αστέρια στην ομάδα. Τον Πέκοβιτς, τον Σπανούλη, τον Σάρας. Είχαν δίκιο, είναι μεγάλοι παίκτες. Αυτό που είπα στους παίκτες μου είναι ότι θα πρέπει αυτό να τους δώσει μεγαλύτερο κίνητρο."

Υ.Γ.2: Το οπαδικό άρθρο είναι αυτό που δεν αποτυπώνει την αλήθεια, επηρεάζεται από συναίσθημα και διαστρεβλώνει τα γεγονότα υπέρ της ομάδας που υποστηρίζει ο αρθρογράφος. Αναρωτηθείτε, πριν κρίνετε τις απόψεις και σκέψεις μου και αφήνοντας στην άκρη την όποια πικρία μπορεί να σας άφησε η χθεσινή μέρα, πώς αλλιώς κάποιος θα μπορούσε να γράψει για την πανηγυρική πρόκριση του Παναθηναϊκού;

RG