Farewell BigMan...

Το Σεπτέμβριο του 71' ένας ανερχόμενος μουσικός ονόματι Bruce Springsteen έπαιζε με την μπάντα του σε ένα μπαρ στο Asbury Park, στο New Jersey.


Ένας, επίσης ανερχόμενος σαξοφωνίστας, ο Clarence Clemons, είχε ακούσει για τον Springsteen και αποφάσισε να τον ακούσει ζωντανά. Την βραδιά εκείνη το "Spirit In the Night" ήταν το πρώτο τραγούδι που έπαιξε ο  Clemons στη σκηνή μαζί με τον Springsteen και την υπόλοιπη μπάντα του.

Ακολούθησαν 40 χρόνια, σχεδόν αδιάκοπης, κοινής πορείας του ταλαντούχου τραγουδιστή με την άγρια χροιά και του μεγάλου σαξοφωνίστα, που συμπλήρωνε ό,τι έλειπε από την μπάντα και δεν μπορούσαν να δώσουν οι κιθαρίστες, ο ντράμερ, ο πιανίστας, ο μπασίστας...Τη ψυχή και το συναίσθημα που είχε αφήσει η R&B ξεχασμένα από τη δεκαετία του 50'.


Έπρεπε να φτάσει η σημερινή μέρα για να καταλάβω πως η αρχή και το τέλος της E Street Band ήταν ο Bruce και ο BigMan, το ψευδώνυμο που είχε προσδώσει ο Springsteen στο φίλο του. Σε live εμφανίσεις το κοινό περισσότερο περίμενε το σόλο του σαξοφώνου παρά αυτό του ίδιου του Springsteen ή κάποιου άλλου από τους κιθαρίστες της μπάντας.

O Clarence Clemons αποτελούσε μια μεγάλη οντότητα και ξεχώριζε σε μια μεγάλη μπάντα αποτελούμενη από περίπου δέκα μέλη. Το ταλέντο, η δυναμική και ο χαρακτήρας του επηρέασαν τον ήχο του Springsteen και διαμόρφωσαν ένα κομμάτι της ταυτότητάς του ως μουσικό και άνθρωπο.


Χθες, 18/06/2011, ο BigMan απεβίωσε. Αντιμετώπισε διάφορα προβλήματα υγείας, έχοντας κάνει επεμβάσεις στα δύο γόνατά του και στη μέση του. Πριν μια βδομάδα υπέστη σοβαρό εγκεφαλικό, από το οποίο δεν κατάφερε να βγει νικητής.


Άφησε πίσω του μια μεγάλη καριέρα, πολλούς φίλους και φαν.


"...now last but not least, the minister of soul, the secretary of the brotherhood, the one, the only, Big Man Clarence Clemons!"


R.I.P Clarence Clemons.

MC

Άλλοι πέτυχαν κι άλλοι απέτυχαν!

Πρωταθλητής για τη μπασκετική σεζόν 2010-2011 είναι ο Παναθηναϊκός. Παίζοντας παθιασμένα, ξεπερνώντας τον τραυματισμό του Διαμαντίδη που θα μπορουσε να κοστίσει, όχι μόνο στο ΟΑΚΑ, αλλά και στο 5ο παιχνίδι στο ΣΕΦ και να στερήσει τον τίτλο απ΄τον Παναθηναϊκό, έδειξε ότι και φέτος κυριαρχεί στον ελλαδικό χώρο. Έχοντας αμφισβητηθεί η δυναμική της ουκ ολίγες φορές (αμφισβητείται ακόμα και τώρα), η ομάδα του Παναθηναϊκού κατάφερε να αποδείξει εκ νέου ότι έχει ψυχή πρωταθλητή.

Στον Ολυμπιακό υπάρχουν πολλά πράγματα που -όντως- του έφταιξαν! Η έλλειψη 5αριού που να πλαισιώνει τον Μπουρούση (έπειτα απ' τον σοβαρό τραυματισμό του Νεστέροβιτς που άλλαξε τελείως τα δεδομένα) ήταν ξεκάθαρη καθώς η κυριαρχία του Παναθηναϊκού στη ρακέτα ήταν σημαντικό στοιχείο σ' όλα τα ματς της σειράς. Ο Παναθηναϊκός, που πολλές φορές προβληματίζει στα ριμπάουντ, είχε προχθές 18(!!!) περισσότερα, ενώ σε κανέναν τελικό δεν υστερούσε του αντιπάλου. Πέραν του Μπουρούση, ο Μαυροκεφαλίδης (μεγάλη βοήθεια επιθετικά) κι ο Έρτσεγκ δεν προσφέρουν πολλά αμυντικά και δεν είναι ικανοί να συναγωνιστούν τους ψηλούς των πρασίνων, ενώ ο Γλυνιαδάκης είναι κλάσεις κάτω. Σ' αυτό οφείλονται εν πολλοίς και οι περισσότερες βολές του Παναθηναϊκού, που μπορούσε ουσιαστικά να στριμώξει τον Ολυμπιακό κάτω απ' το καλάθι, να εκμεταλλευτεί τα miss-match και να κερδίσει επαφές.
Άλλο ένα σημείο αδυναμίας καθ' όλη τη διάρκεια της σειράς ήταν η έλλειψη συνεννόησης (ή η μη συνεργασία) Σπανούλη-Τεόντοσιτς που μοιάζουν να μην "χωράνε" στην ίδια πεντάδα, όπως επίσης και η απουσία ψυχραιμίας σε κρίσιμες στιγμές, που οι Πειραιώτες έχαναν τον έλεγχο του ματς και το προβάδισμά τους. Ευθύνη βέβαια σ' αυτό έχει και ο Ντούντα που, αντί να στηριχτεί στους ηγέτες της ομάδας, προσπαθούσε εμπιστευόμενος τον -αποκτηθέντα τον Μάη- Πρίντεζη και τον -ερχόμενο από τη ναφθαλίνη- Πελεκάνο να βγάλει... ολόκληρο καρέ του άσσου απ' το μανίκι! Τη στιγμή που οι δουλεμένοι Βουγιούκας-Τέπιτς-Καϊμακόγλου εκτελούσαν τις ειδικές αποστολές του Ζοτς.

Ο Ολυμπιακός ξέρει πολύ καλά ότι δεν του έφταιξε η διαιτησία. Δεν μπορώ να φανταστώ ότι παίκτες τέτοιου επιπέδου πραγματικά πιστεύουν σ' αυτή τη δικαιολογία που προβάλλεται προς τα έξω. Όπως επίσης το γνωρίζει κι ο -πολύ έμπειρος- Ίβκοβιτς. Ο Ολυμπιακός είχε τις ευκαιρίες του και τις απόλεσε. Πέταξε δύο φορές διψήφιο προβάδισμα απ' το πρώτο δεκάλεπτο, δεν χτύπησε συστηματικά τις αδυναμίες του Παναθηναϊκού, έχασε... τη μπάλα οταν αυτή έκαιγε και δεν πέτυχε καθοριστικά καλάθια εκεί που τα χρειαζόταν. Έδωσε δεύτερες επιθέσεις στον Παναθηναϊκό, έχασε βολές σε κρισιμά σημεία (βλ. 4ο τελικό-τέλος κανονικής διάρκειας) και δεν έβγαλε στο παρκέ το πάθος που έδειξαν οι αντίπαλοί του. Δεν νίκησε τον ΠΑΟ χώρις Διαμαντίδη. Κυριότερο; Έχασε με το καλημέρα το πλεονέκτημα έδρας για το οποίο περηφανευόταν όλη τη σεζόν!

Απ' την άλλη ο Ομπράντοβιτς δήλωσε κάτι που προσωπικά περίμενα. Ότι αυτή ήταν η καλύτερη του χρονιά στον Παναθηναϊκό. Κέρδισε το μεγαλύτερο στοίχημα που έβαλε με τον εαυτό του. Πίστεψε στην ομάδα του, δούλεψε και πέτυχε! Έδωσε απάντηση στους επικριτές του που τον κατηγορούσαν ότι άφησε γυμνό τον Παναθηναϊκό στον "άσσο" και μέσα στη ρακέτα. Έχοντας βέβαια συμπαραστάτη του όλη τη χρονιά τον Διαμαντίδη και τον... νεαρό -όπως τον χαρακτήρισε- Μπατίστ. Ηχηρότερη απάντηση ήταν ίσως η νίκη του 4ου τελικού. Χωρίς Διαμαντίδη για 38:52 πήρε το πρωτάθλημα και έδωσε τροφή για σκέψη στους χιλιάδες, Ολυμπιακούς και μη, που έλεγαν: "καλά, χώρις Διαμαντίδη είστε ένα τίποτα", γιατί τελικά... ο Καλάθης ήταν άσσος.
Επιτρέψτε μου, λοιπόν, να περιμένω με αγωνία το επόμενο στοίχημα του Ζοτς! Γιατί δείχνει να "απολαμβάνει" την κρίση!

ΥΓ: Δεν ξέρω, μπορεί να μου πείτε πως ο Διαμαντίδης έπαιξε 1:08 άρα το "χωρίς" που είπα δεν στέκει...

RG

Η κούραση και η... απρόσμενη βοήθεια

Βοήθεια από τα 6.75 έδωσε ο Πελεκάνος

 
     Δίκαιος νικητής ήταν ο Ολυμπιακός στον τρίτο τελικό του ελληνικού πρωταθλήματος. Αν και ο Παναθηναϊκός έδειχνε να ελέγχει το ρυθμό του παιχνιδιού στο μεγαλύτερο μέρος του, οι ερυθρόλευκοι εκμεταλλεύθηκαν την κούραση του Δημήτρη Διαμαντίδη και σε συνδυασμό με τις βοήθειες που πήραν από τους Πελεκάνο και Πρίντεζη (σημείωσαν συνολικά 14 πόντους) έκαναν το 2-1 και πάνε την Κυριακή στο ΟΑΚΑ για ένα παιχνίδι do or die.

     Κλειδί στην επικράτηση του Ολυμπιακού ήταν το τελευταίο πεντάλεπτο, όπου ο Κυπελλούχος Ελλάδος έκανε επιμέρους σκορ 15-2 μετατρέποντας το 61-66 σε 76-68.

Πέρα από τους μόλις 2 πόντους (κι αυτοί από βολές του Μπατίστ στο τέλος), οι πράσινοι δέχθηκαν 15, ενώ γενικά έκαναν εύκολα το λάθος στην άμυνα καθώς υπέπεσαν σε κάποιες περιπτώσεις σε ανόητα φάουλ που δεν έπρεπε να κάνουν.

Νευρικός στο τέλος ο Διαμαντίδης

Αυτό συνέβη από τη στιγμή που ο Διαμαντίδης κουράστηκε και έπαιρνε επιθέσεις κάτω από δύσκολες προϋποθέσεις. Έτσι ο Παναθηναϊκός είδε το Νο1 επιθετικό του όπλο να μην μπορεί να απειλήσει και ως επακόλουθο να βραχυκυκλώνει επιθετικά. Κάπου εκεί άρχισαν τα λάθη για τους πράσινους, τα οποία ο Ολυμπιακός εκμεταλλεύθηκε στο έπακρο.

Από την πλευρά του Παναθηναϊκού, ο Διαμαντίδης έκανε ένα μέτριο (για τα φετινά δεδομένα) παιχνίδι καθώς στις κρίσιμες επιθέσεις των τελευταίων λεπτών υπερέβαλλε ενώ και στην άμυνα έκανε ένα αχρείαστο φάουλ δίνοντας στον Ολυμπιακό δύο ελεύθερες βολές. Επίσης, ο Σάτο βοήθησε στην άμυνα με τα ριμπάουντ που πήρε, ενώ επιθετικά ο Νίκολας με τον Μπατίστ ήταν αυτοί που τράβηξαν κουπί.

Ο Σπανούλης πήρε την ομάδα στις πλάτες του στα τελευταία λεπτά και την οδήγησε στη νίκη. Ορθώς, κατά τη γνώμη μου, δεν αγωνίστηκε ο Τεόντοσιτς καθώς ο νεαρός Σέρβος ήθελε για ακόμα μία φορά να αναδειχθεί ήρωας του παιχνιδιού παίρνοντας τραβηγμένες προσπάθειες. Το έχουμε ξαναπεί πως ο Τεόντοσιτς είναι μία βόμβα έτοιμη να εκραγεί είτε στα χέρια του προπονητή του (όπως πήγε να γίνει σήμερα) είτε στα χέρια του αντίπαλου προπονητή. Αν δεν σταθεροποιήσει την απόδοσή του και δεν βελτιώσει το χαρακτήρα του δύσκολα θα γίνει ο καλύτερος πλεϊμέικερ της Ευρώπης τα επόμενα χρόνια. Ειδική αναφορά πρέπει να γίνει στους Πελεκάνο και Πρίντεζη οι οποίοι έδωσαν βοήθειες, κυρίως επιθετικά, που δεν τις περίμενε (ίσως) ούτε ο Ντούσαν Ίβκοβιτς, πόσω μάλλον ο Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς.

Μαχητικός ο Πρίντεζης

                                                          
Επόμενο ραντεβού την Κυριακή όπου θεωρώ πως ο Παναθηναϊκός θα έχει το άγχος να κερδίσει και να στεφθεί πρωταθλητής αφού σε αντίθετη περίπτωση τα πράγματα δυσκολεύουν καθώς θα πρέπει να ξανακερδίσει στο ΣΕΦ.

Υ.Γ. Μπορεί να έπεσαν κάποιες κροτίδες, πράγμα συνηθισμένο για την Ελλάδα, αλλά σε γενικές γραμμές θεωρώ πως η παρουσία του κόσμου του Ολυμπιακού ήταν πολύ καλή, ειδικά αν λάβουμε υπόψη τα όσα ειπώθηκαν πριν από το παιχνίδι. 

Ο Θεωρητικός