Το πρώτο στον... πρωταθλητή!

Πάλι κοντά μας! Μετά από 5 μήνες υπομονή, η Formula 1 επέστρεψε κοντά μας! Με 14 ημέρες καθυστέρηση (υπενθυμίζουμε πως το Grand Prix του Μπαχρέιν δεν έγινε λόγω των ταραχών στο κρατίδιο), τα κόκκινα φώτα έσβησαν για πρώτη φορά στο 2011. Προσωπικά, ένιωσα σαν να μην έβλεπα μια συνέχεια από τους αγώνες του 2010. Και αυτή την αίσθηση την είχα από το Σάββατο. Από τα δοκιμαστικά, φάνηκε ότι η Red Bull επανήλθε με αμείωτο πάθος. Ίσως γιατί έχει καλύτερους οδηγούς, ίσως επειδή οι κύριοι της ανταγωνιστές δεν ήθελαν με το “καλημέρα” να φτάσουν τα μονοθέσια στα όριά τους, όπως παραδέχτηκε ο Φερνάντο Αλόνσο. Εν πάσει περιπτώσει, ο Σεμπαστιάν Φέτελ κέρδισε την Pole Position... ή καλύτερα, ο Λούις Χάμιλτον την έχασε..... και κάπως έτσι, φτάσαμε στο “κυρίως πιάτο”, τον αγώνα της Κυριακής.....

Τα κόκκινα φώτα σβήνουν για να βρουν τον Φέτελ να κάνει μια πάρα πολύ καλή εκκίνηση. Πριν καλά – καλά πει κανείς “ωραία εκκίνηση”, ήρθαν τα πρώτα χτυποκάρδια για τον Αλγκουερσουαρί και τον Σουμάχερ, από επαφή που είχαν. Ο Αλόνσο, που είχε ξεκινήσει τέταρτος δεν στάθηκε τόσο τυχερός στην αρχή, με την όγδοη θέση μόλις, τη στιγμή που ο ομόσταυλός του Μάσα, είχε εκτιναχθεί στην τέταρτη. Ο δε Χάμιλτον, είχε αρχίσει από νωρίς να δείχνει τα δόντια του, κάνοντας ταχύτερο γύρο, με τον Φέτελ να ανταπαντά. Όλα αυτά, την στιγμή που ήδη η κινούμενη αεροτομή και το σύστημα KERS είχαν ήδη αποκτήσει την τιμητική τους στον αγώνα.
Ο Χάμιλτον δεν αφήνει τον Φέτελ να πάρει ανάσα, την ώρα που τα πίσω ελαστικά (Pirelli πλέον) της Red Bull παρουσιάζουν φθορές! Κάπου εκεί είναι που ο Μάσα θα αρχίσει να “πέφτει”, και σταδιακά οι πιλότοι θα κάνουν την πρώτη τους επίσκεψη στα πιτ για αλλαγή γόμας (είμαστε στον 13ο γύρο). Και ξαφνικά, εκεί που φαίνονταν ότι η Ferarri φέτος θα είναι χειρότερη από πέρσι, έρχεται η Θεία Δίκη! Ο Μπάτον, που τόσην ώρα ταλαιπωρούσε τον Μάσα, παίρνει ποινή διέλευσης, για αντικανονικό προσπέρασμα. Η απάντηση των “Ιταλών” συνεχίζεται με ταχύτερο γύρο από τον Αλόνσο.
Η ώρα περνάει, και προς στιγμήν πιστεύουμε ότι θα είναι ένας αγώνας χωρίς απρόοπτα. Και πάνω που βλέπαμε τον “γερόλυκο” Μπαρικέλο να μπαίνει στην πρώτη δεκάδα, ξαφνικά η μοίρα (ή μάλλον, οι μηχανές) γυρίζουν την πλάτη στον Κοβαλάινεν και στον Σουμάχερ, που με την ίδια σειρά τους βγάζουν από το παιχνίδι. Η χαριστική βολή για την Mercedes ήρθε με τον Ρόσμπεργκ, που ακολούθησε τους δύο παραπάνω.
Ο 27ος γύρος σηματοδοτεί την δεύτερη είσοδο στα πιτ, με “πρωτοπόρους” τους Γουέμπερ και Αλόνσο. Η είσοδος στα πιτ ακολουθείται από μια νέα μονομαχία ανάμεσα στους δύο για την τρίτη θέση. Ο Ισπανός έπρεπε να κερδίσει αυτή τη μάχη, καθώς ο Μάσα ήταν πολλές θέσεις πιο κάτω. Τελικά, και, καθώς οι γύροι πλησίαζαν στο τέλος τους, η μάχη χάθηκε για τον Αλόνσο. Από την άλλη, ο Σεμπαστιάν Φέτελ αντίκρυσε πρώτος την καρό σημαία, με δεύτερο τον Λιούις Χάμιλτον, που δεν κατάφερε παρά την δεύτερη θέση. Πετρόφ, Αλόνσο, Μπάτον, Μάσα, Μποεμί, Σούτιλ και Ντι Ρεστα συμπλήρωσαν την πρώτη δεκάδα για το (δύσκολο, ομολογουμένως) γκραν πρι της Αυστραλίας.

Μετά από 58 γύρους στην Αυστραλία (που την έχω συνηθίσει πια, μια και είναι ακόμα η αγαπημένη μου πίστα στα βιντεοπαιχνίδια της Formula 1), άρχισα να έχω μερικές σκέψεις. Κατ' αρχάς άρχισα να αισθάνομαι δέος για την Red Bull και τους οδηγούς της, μια και, όπως απέδειξαν, ο “ταύρος” δεν υπάρχει μόνο για να πουλάει ποτά ενέργειας! Από την άλλη, ένιωσα απογοήτευση, για δύο λόγους. Ο πρώτος ήταν ο Μίκαελ Σουμάχερ. Γιατί, όσο να 'ναι, είναι τουλάχιστον λυπηρό, να βλέπεις το ίνδαλμα των παιδικών σου χρόνων και να σκέφτεσαι “αφού δεν σε θέλει, τι το παλεύεις;;;”. Ο δεύτερος λόγος είναι η Ferrari. Και αυτό γιατί σιγά - σιγά βλέπει κανείς την αίγλη της Ιταλικής ομάδας να “ξεφτίζει”. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι υπομονή, και να ελπίζουμε πως στους επόμενους αγώνες θα διαψευστώ.
Τέλος, είναι άξιο να τονίσω, πως ο Paul di Resta, ένας οδηγός “του κουτιού”, για τον κόσμο της F1, άγγιξε την πρώτη δεκάδα με το “καλημέρα”, και γι' αυτό, είναι άξιος συγχαρητηριων!!!!

X.M.

Top-8: Panathinaikos-Barcelona 76-74 (2-1)

Ο Λάκοβιτς χάνει επίτηδες την τελευταία βολή, ο Μπατίστ χτυπάει την μπάλα μακρυά απ' την ρακέτα του Παναθηναϊκού, ο Λάκοβιτς τρέχει να την προλάβει, Νίκολας και Διαμαντίδης του αποτρέπουν κάθε επαφή με το καλάθι και το ματς λήγει! Πανδαιμόνιο στις κερκίδες από 20.000 εκστασιασμένους φιλάθλους του ΠΑΟ που ξεσπάνε σε πανηγυρισμούς. Περηφάνια και δέος για την ομάδα που δείχνει πώς είναι φτιαγμένη η καρδιά ενός πρωταθλητή, για την ομάδα που πάει να στείλει σπίτι της την περσινή πρωταθλήτρια Μπάρτσα και να διεκδικήσει μέσα στο Palau Sant Jordi το 6ο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα!

Για άλλο ένα ματς, τρίτο συνεχόμενο (συμπεριλαμβανομένου και του πρώτου), ο Ομπράντοβιτς απέδειξε γιατί είναι ίσως ο κορυφαίος προπονητής στην Ευρώπη κι ένας απ' τους καλύτερους στον κόσμο. Με άψογη διαχείριση των παικτών του Παναθηναϊκού, διαβασμένος για άλλη μια φορά, και κρατώντας "ξύπνιους" τους παίκτες του σε κάθε τάιμ άουτ, κατάφερε να διατηρήσει τη συγκέντρωση και την πίστη της ομάδας του ως το φινάλε και να βγει για δεύτερη φορά νικητής στις τιτανομαχίες με τους διοργανωτές. Σημαντικό σημείο ήταν οι σωστές αποφάσεις στα τελευταία δευτερόλεπτα του ματς, εκεί που πολλά μπορεί να συμβούν και να χαθεί μια νίκη για το τίποτα. Ο Ζοτς σωστά έδωσε εντολή για άμεσο φάουλ στον Λάκοβιτς από τον Ντρου στα 2.4" γιατί με τους θεατρινισμούς των Ισπανών, ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να συμβεί αν τους δώσεις λίγα μέτρα με φάτσα στο καλάθι (πχ. φάουλ σε δήθεν τρίποντο).
Προφανώς, στην όλη ιστορία βοήθησαν οι παίκτες του ΠΑΟ με μπροστάρη για ακόμη μια φορά τον αρχηγό, Δημήτρη Διαμαντίδη (18π.), που με την ευστοχία του στις βολές δεν έδωσε την ευκαιρία στην Μπαρτσελόνα να νικήσει στη ρώσικη ρουλέτα. Ο Μπατίστ (12π.) έδειξε και πάλι ότι μοιάζει με 26 χρονών παλικάρι καρφώνοντας ουκ ολίγες φορές τους Καταλανούς, ο Ντρου (13π.) έδειξε γιατί είναι απ' τα κορυφαία "2αρια" στην Ευρώπη, ο Φώτσης ήλεγχε τους αιθέρες και βοήθησε πολύ στο σκοράρισμα (10π.), ενώ Σάτο, Τσαρτσαρής και Καλάθης εκτός από μερικά καλάθια έκαναν την γνωστή "βρώμικη" δουλειά (18π., 13ρ. και οι τρεις μαζί, και πολύ καλή άμυνα).

Προσωπικά, δεν είδα πώς θα μπορούσε η Μπαρτσελόνα να κερδίσει το ματς! Είδα μόνο ότι ο Παναθηναϊκός θα μπορούσε να έχει μια διαφορά ασφαλείας στα τελευταία λεπτά. Θέλω να πω ότι το ματς ελεγχόταν απόλυτα απ' τον Παναθηναϊκό, ενώ οι φιλοξενούμενοι έμεναν ζωντανοί χάρη στην -κατά διαστήματα φοβερή- ευστοχία τους πίσω απ' τη γραμμή του τριπόντου! Στο ξεκίνημα της 3ης και 4ης περιόδου ήρθαν τρίποντα για τη Μπάρτσα απ' το πουθενά με τον Ρούμπιο να πετυχαίνει 4 και τον Μόρρις άλλα 2 με άνεση κλασικού σουτέρ! Προηγουμένως, ο Λάκοβιτς είχε προσφέρει στην ομάδα του, στην τελευταία επίθεση της 1ης και 2ης περιόδου, 6 πόντους με τα γνωστά τρίποντα... "απ' το σπίτι του"! Όσο για τον Ναβάρο, δεν είναι τύχη για τον Παναθηναϊκό που δεν παίζει καλά! Η σωστή προετοιμασία του παιχνιδιού και η καταπληκτική άμυνα του Καλάθη, του Διαμαντίδη ή και του Σάτο πάνω του τον αναγκάζουν να μην βοηθάει την ομάδα του όπως συνήθως. Κι εκεί τα συγχαρητήρια πάνε ξανά στον Ζοτς και τους παίκτες του!
Ο Φώτσης δήλωσε ότι ο Παναθηναϊκός θα ξαναταξιδέψει για Βαρκελώνη μόνο για το Final-4! Η αποφασιστικότητα στις τάξεις της ομάδας φαίνεται ότι είναι τεράστια, το πάθος απαράμηλο (βλ. Μπατίστ να καρφώνει και να βουτάει για την μπάλα) και ο κόσμος που βρίσκεται στο πλευρό του τριφυλλιού δεν συγκρίνεται με τίποτα, δίνει μοναδική ώθηση και κάνει καμίνι το κλειστό του ΟΑΚΑ! Μένει μια νίκη για τον Παναθηναϊκό και το ματς της Πέμπτης είναι το εισητήριο για το Final-4! Μένουν ακόμα 40 λεπτά ώστε να μάθουμε για ποιο λόγο θα πάμε στη Βαρκελώνη! Μένει να μας τρελάνει η αρμάδα του Ζοτς για ακόμη μια φορά!

RG

Top-8: Barcelona-Panathinaikos 71-75 (1-1)‏

Ο Παναθηναϊκός πέτυχε αυτό που πριν μία εβδομάδα έμοιαζε σε μεγάλο βαθμό από δύσκολο έως αδύνατο, δηλαδή να επιστρέψει στην Αθήνα με το πλεονέκτημα της έδρας στις αποσκευές του. Για να φτάσει όμως σε αυτό το σημείο χρειάστηκε να γίνουν πολλά πράγματα. Από το να σκοράρει αρκετά ο Σάτο μέχρι να παίξει ο Καλάθης πάνω από 20 λεπτά.
Ας τα πάρουμε όμως ένα ένα.

                                    

Το θέμα για το νεαρό ποίντ γκαρντ δεν είναι ότι έμεινε στο παρκέ για 25 λεπτά, αλλά ότι έπαιξε ποιοτικά και απέφυγε τα ανόητα λάθη. Στην άμυνα με τα γρήγορα πόδια που διαθέτει κυνήγησε τον Ναβάρο επιτρέποντας στον Διαμαντίδη να αφοσιωθεί λίγο περισσότερο στις επιθετικές του αρμοδιότητες. Κυνηγούσε τον αρχισκόρερ της Μπαρτσελόνα σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του γηπέδου. Έβγαινε απ τα σκριν μαζί του. Του έκρυβε με το χέρι την εύκολη επαφή με το καλάθι και εκμεταλλευόμενος τα γρήγορα πόδια του τον ακολουθούσε μετά από ντρίπλα.
Ο έτερος διακριθείς της χθεσινής επικράτησης του Παναθηναϊκού ήταν ο Ρομέιν Σάτο. Ο Αφρικανός θυμήθηκε τον παλιό καλό -εν καιρώ Σιένα- εαυτό του και βοήθησε τόσο αμυντικά όσο και επιθετικά. Αμυντικά είναι γνωστά αυτά που μπορεί να κάνει. Μαζεύει ριμπάουντ. Εκμεταλλεύεται τον όγκο του. Επιθετικά όμως είναι σίγουρα το καλύτερο του παιχνίδι με την πράσινη φανέλα (του Παναθηναϊκού). Έβγαινε απ' τα σκριν και εκτελούσε τους μπλαουγκράνα. Έκανε διεισδύσεις. Ήταν αυτό που με δικούς τους προσωπικούς πόντους έβαλε τον Παναθηναϊκό μπροστά στο σκορ με την έναρξη της τέταρτης περιόδου.

                                              

Αυτός όμως στον οποίο πιστώνεται η νίκη σε πολύ μεγάλο βαθμό δεν είναι άλλος από τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς. Ο Σέρβος απέδειξε γιατί θεωρείται ένας από τους καλύτερους προπονητές στην Ευρώπη. Η άμυνα του μπορεί να θεωρηθεί αναχρονιστική, αλλά την εμπλούτισε με καινούργια στοιχεία και την παρουσίασε σε μία μορφή που έκανε την Μπαρτσελόνα να δείχνει να βρίσκεται έξω από τα νερά της. Ο Ναβάρρο μπορεί να σκόραρε 19 πόντους, αλλά επιχείρησε μόλις 8 σουτ (2/4 δίποντα, 3/4 τρίποντα), τη στιγμή που οι Ρούμπιο και Λάκοβιτς έκαναν εφτά έχοντας... τραγικά ποσοστά (3/4 δίποντα, 1/10 τρίποντα).
Αλήθεια πόσα μεγάλα σουτ πρέπει να χάσει ο Λάκοβιτς προκειμένου να καταλάβει ο προπονητής του πως δεν πρέπει να παίρνει την μπάλα στα χέρια του όταν εκείνη καίει; Είναι δυνατόν να κάνει αυτός το τελευταίο σουτ κι ενώ το σκορ ήταν 71-73;
Τώρα η σειρά μεταφέρεται στην Αθήνα και το ΟΑΚΑ. Ο Παναθηναϊκός έχει πολύ δύσκολο έργο καθώς θα πρέπει να διαχειριστεί τον τίτλο του φαβορί και την κατά κάποιο τρόπο υποχρέωση του για πρόκριση στο Final Four της Βαρκελώνης. Σίγουρα δεν πρόκειται για πρωτάρη σε τέτοιο επίπεδο και πίεση, αλλά άλλο το να πηγαίνεις σε δύο ματς κυνηγώντας μία νίκη και άλλο κυνηγώντας δύο. Το ποιος θα περάσει το ξέρει μόνο ο Θεός, κανείς άλλος.

Υ.Γ. Προχθές έγραφα για τον Ολυμπιακό: "Στον Ολυμπιακό πάντως δεν πρέπει να κάνουν το λάθος -και δεν θα το κάνουν- να νομίσουν ότι η πρόκριση τελείωσε. Το πάθημα με τη Φενέρ έχει γίνει για τα καλά μάθημα στους παίκτες.
Όπως και να το κάνουμε υπάρχει κάτι που λέγεται εγωισμός. Οι Ιταλοί οφείλουν να δικαιολογήσουν την παρουσία τους σ' αυτή τη φάση της Ευρωλίγκα και ταυτόχρονα να επιδείξουν κάτι-εκτός απ' τη μνημειώδη αστοχία τους."
Δυστυχώς βγήκα αληθινός μόνο στο ένα μέρος. Οι Ιταλοί (απ)έδειξαν γιατί βρίσκονται σε αυτή τη φάση. Ο Ολυμπιακός όμως δεν έμαθε από το πάθημα στον αγώνα με τη Φενέρ. Δεύτερη φορά που μετά από μία μεγάλη νίκη δίνει ένα πολύ κρίσιμο παιχνίδι. Δεύτερη φορά που τα... θαλασσώνει.


Ο Θεωρητικός

Fasten your seatbelts!

3...2...1... Σβήσανε τα κόκκινα φώτα και το πρωτάθλημα αρχίζει! Μετά από 5 μήνες διακοπής η Formula1 επιστρέφει κοντά μας με άλλη μια συναρπαστική, όπως προβλέπεται, χρονιά! Οι διεκδικητές είναι και πάλι πολλοί, αρκετοί είναι όμως και εκείνοι που 'χουν πολλά να αποδείξουν την ερχόμενη σεζόν. Η μάχη θα 'ναι απρόβλεπτη, το άθλημα όπως πάντα θεαματικό, οι αγώνες μέχρι το τέλος της σεζόν αρκετοί, και σίγουρα κάθε λάτρης του μηχανοκίνητου αθλητισμού θα μείνει ικανοποιημένος!

Ρίχνωντας μια ματιά πλέον στους οδηγούς και στις ομάδες θα δούμε ορισμένες αλλαγές. Οι πρώτες 4 ομάδες του πρωταθλήματος (RedBull, McLaren, Ferrari, Mercedes) δεν έχουν αλλαγή στη σύνθεσή τους, ενώ για άλλη μια χρονιά έχουν, σχεδιαστικά (γιατί αγωνιστικά στην πίστα θα φανεί), εξαιρετικά μονοθέσια. Η Renault, που συγχωνεύτηκε με τη Lotus σ' ένα deal που κίνησε το ενδιαφέρον κατά την off-season, έκρινε ότι θα βοηθηθεί απ' τον Χάιντφελτ μέχρι την επιστροφή του Κούμπιτσα, αν και προσωπικά δεν ξέρω αν θα ανταποκριθεί στις προσδοκίες ο Γερμανός πιλότος. Η Lotus πάντως συνεχίζει να έχει και δικιά της ομάδα με τους περσινούς πιλότους της, Τρούλι και Κοβαλάινεν. Θυμίζει RedBull-Toro Rosso η όλη κατάσταση...

Καινούριοι πιλότοι που θέλουν να μπουν στο δύσκολο κόσμο της F1 είναι οι Μαλδονάδο(Williams), ντι Ρέστα(Force India), Πέρεζ(Sauber) και Αμπρόσιο(Virgin). Όπως φαίνεται λοιπόν η Williams θα βασιστεί αρκετά στον βετεράνο Μπαρικέλο, ενώ Force India και Sauber δίνουν καθαρό προβάδισμα στους Σούτιλ και Κομπαγιάσι αντίστοιχα. Κι οι δύο τους έχουν να αποδείξουν ότι μπορούν να κάνουν την υπέρβαση και να τραβήξουν την προσοχή των μεγαλύτερων ομάδων, κυρίως των Mercedes, Williams, ίσως και Renault. Κι αυτό διότι η Williams θα ψάξει για ένα δυνατό φτηνό δίδυμο μέτα την αποχώρηση του Βραζιλιάνου, ενώ και η αποχώρηση του Σουμάχερ θα δώσει κενή θέση για κάποιον οδηγό.
Πιλότοι που μπορούν επίσης να διακριθούν και να αρπάξουν την ευκαιρία είναι αυτοί της Toro Rosso. Και οι δύο έχουν τα φόντα για ένα βήμα προς τα πάνω και μένει να δούμε ποιος θα τα καταφέρει αυτή τη σεζόν. Στον Γκλοκ δεν θα δώσω ελπίδες, έμπλεξε με Virgin, δεν φταίω εγώ... Ούτε η επιστροφή Καρθικέγιαν μου λέει κάτι...

Πάμε όμως στην κορυφή! Ο Γουέμπερ πέρσι έχασε την μεγάλη ευκαιρία να μείνει στην ιστορία ως παγκόσμιος πρωταθλητής, δεν ξέρω αν φέτος θα μπορέσει να διεκδικήσει την πρωτιά τόσο ζεστά! Και με τον Φέτελ δίπλα του, μπορεί πάλι να δούμε την ομάδα να τον "ρίχνει" στις επιλογές. Ο νεαρός χρίστηκε απ' τον ίδιο τον Σουμάχερ ως διάδοχος και πλέον όλοι έχουν στρέψει τα βλέμματα πάνω του! Στη McLaren ο Χάμιλτον έχει πάντα το πάνω χέρι, αν και φέτος τα ελαστικά θα ευνοήσουν κατά πολύ τον Μπάτον, μένει να φανεί αυτό στους αγώνες. Γνωστό ότι ο Χάμιλτον φθείρει πολύ εύκολα τα ελαστικά του, ενώ ο teammate του είναι ο πιο "ευγενικός" πιλότος σ' αυτό το θέμα κι απ' τους 24εις! Στη Ferrari ο Αλόνσο έχει δηλώσει ανοιχτά ότι χαίρεται που 'χει δίπλα του τον Μάσα (ως δεύτερο όπως όλοι καταλάβαμε) οπότε είναι απόλυτα προσηλωμένος στο στόχο του και θα έχει όλη τη στήριξη που θα χρειαστεί απ' τους Tifosi! Τέλος, στη Mercedes ελπίζουν στον πολύ καλό με συνεχή ανοδική πορεία Ρόζμπεργκ ενώ όλοι περιμένουμε να δούμε αν ο Σουμάχερ είναι σε θέση να διεκδικήσει φέτος μια θέση στο βάθρο και να κάνει μια αξιοπρεπή χρονιά, όπως αρμόζει στην καριέρα του!

Αρχίζουμε λοιπόν από Αυστραλία μιας και στο Μπαχρέιν γινόταν χαμός... Η πίστα "πάει" τις RedBull και Ferrari. Θα μπορέσει να χωθεί η McLaren κι η Mercedes στο βάθρο; Υπομονή λίγες ακόμα ώρες!!!

RG

Season 11, Episode 23.

Επειδή νιώθω πως τα πράγματα φάνηκαν να σοβαρεύουν στο Φιλέτο, λίγο με το ποιοτικό μπάσκετ του Παναθηναϊκού, λίγο με την νίκη - τύπου ΑΕΚ - τους Ολυμπιακού επί της Σιένα, είπα να γράψω για την ΑΕΚ.


Καταρχάς, το πλάνο δούλεψε. Όλος τυχαίως, από το πουθενά, βγήκαν στο προσκήνιο δύο υποψήφιοι επενδυτές πρόθυμοι να βοηθήσουν την ΠΑΕ. Αυτό έγινε μετά την εξάρα, και ενώ λίγες μέρες πριν η ΠΑΕ διαμηνούσε επίσημα (!) πως επενδυτές δεν υπάρχουν!


Ο κόσμος αποπροσανατολίστηκε ιδανικά και πλέον ασχολείται με τον κ.Μακρή και τον κ. Δαλακούρα, με τις οφειλές στους παίκτες και με τους οικονομικούς διακονισμούς της ΠΑΕ με παίκτες τωρινούς και... προπέρσινους!


Τα παραπάνω βέβαια δεν εξυπηρετούν μόνο το στόχο της διοίκησης να ξεχαστεί ο διασυρμός. Σιγά σιγά μπαίνουμε στη κλασική, καλοκαιρινή περίοδο της ΑΕΚ. Καθώς ο κόσμος έχει μπουχτίσει, ο Μελισσανίδης ετοιμάζεται να κάνει "μπάσιμο" και να κάνει την ομάδα και πάλι πρωταθλήτρια. Ο μήνας είναι πια Ιούνιος. Ο "Τίγρης" μάλλον δεν θα μπει, γιατί δεν συμφωνεί με τους μετόχους. Η ομάδα διαπρέπει στα φιλικά του εξωτερικού και όλοι μιλούν για μια ομάδα - γροθιά που φέτος θα πάει ψηλά. Εσύ, καημένε μου Αεκτζή, αυτά ακούς και τρέφεις μάταιες ελπίδες για ακόμη μία χρονιά.


Βεβαίως, φέτος, για να διαφοροποιηθούν, οι "καλοί" δημοσιογράφοι δημιουργούν άλλους δυο χαρακτήρες εμπλουτίζοντας το cast. Μακρής και Δαλακούρας κάνουν την εμφάνιση τους, με τον δεύτερο να κάνει comeback! 


Παρόλα αυτά, ο κ.Μακρής δεν είναι και τόσο άγνωστος. Όχι, φίλε μου, δεν εννοώ ότι τον ξέρουμε από το πέρασμά  του από την Παναχαϊκή. Σου λέει τίποτα η παρακάτω εικόνα:

Ίσως οι... συγκριτικές μου ικανότητες να μην έπεισαν γι' αυτό παραδίδω και το παρακάτω:

Δεν είναι τυχαία λοιπόν η κακή απόδοση του Ναμπίλ Μπαχά. Έχει οντισιόν και live κάθε βδομάδα.


Αν ο κ.Μακρής έχει λεφτά ή είναι το σίκουελ του Μπόμπ Κοζώνη λίγοι το γνωρίζουν και εμείς θα το μάθουμε στην πορεία. Το σίγουρο είναι πως θα έχουμε, ως συνήθως, συναρπαστικό καλοκαίρι! Ξεκινάμε!


MC

Una squadra sogno!‏

Ποιος είδε τον Ολυμπιακό και δεν τον φοβήθηκε. Η Σιένα κατάλαβε από πρώτο χέρι ποια ομάδα είναι καλύτερη και ποια έχει το πλεονέκτημα για την πρόκριση στο final four της Βαρκελώνης.

Η υπεροχή των ερυθρολεύκων ήταν εμφανής από τις πρώτες φάσεις κι όλας φάσεις. Οι παίκτες του Ντούσαν Ίβκοβιτς πηδούσαν σε κάθε ριμπάουντ, κυνηγούσαν όλες τις μπάλες, ήξεραν τι έπρεπε να κάνουν σε άμυνα και επίθεση. Από την άλλη, η Σιένα μπήκε στο παιχνίδι με ύφος σαράντα καρδιναλίων και πολύ μπλαζέ. Ούτε για ένα λεπτό δεν έδειξε το πάθος και την αυταπάρνηση για ένα παιχνίδι που έπρεπε να κερδίσει.

Ξεκίνησα να παρακολουθώ το παιχνίδι με τεράστιο ενδιαφέρον και προσήλωση. Over play άμυνα πάνω στον Σπανούλη, υπεροχή Ολυμπιακού στα ριμπάουντ. Full court press μετά από καλάθι του Ολυμπιακού. Αυτά πρόλαβα και κατάφερα να παρατηρήσω αρχικά. Ήθελα, αλλά δεν είχε νόημα. Τι να μου κάνουν οι αναλύσεις; Με 50 πόντους διαφορά κέρδισε ο Ολυμπιακός. Μεγαλύτερο ενδιαφέρον είχε στις διακοπές βλέποντας τις τσιρλίντερ παρά κατά τη διάρκεια του αγώνα.

Οι παίκτες της Σιένα δίσταζαν να πάρουν προσπάθειες και αν δεν ήταν ο Νίκος Ζήσης να σπάσει το ρόδι, πολύ πιθανό ακόμα να προσπαθούσαν να βρουν το στόχο. Η αλλαγή του Ζήση με τον Γιάριτς ήταν η ταφόπλακα στις ελπίδες για νίκη. Ο Σέρβος επιδιδόταν σε άσκοπες ντρίπλες. Για να κάνουμε και λίγο χιούμορ, επειδή ήμουν στο γήπεδο και είχα την ευκαιρία να θαυμάσω ιδίοις όμασι τα κατορθώματα του πρέπει να σας αποκαλύψω πως δημιουργήθηκε λακούβα στο παρκέ, ξέρετε, από αυτές που έχει η εθνική οδός Αθηνών-Κορίνθου. Όχι παίζουμε.
Η χρησιμοποίηση του ανέτοιμου ΜακΚάλεμπ από το πρώτο ημίχρονο δείχνει ότι ο Πιανιτζάνι ήξερε ότι έπρεπε να βγάλει λαγό απ το καπέλο του για να καταφέρει όχι απαραίτητα να γυρίσει το ματς αλλά να περιορίσει την έκταση της ήττας.
Όταν ο Κατσίβελης παίζει τόσην ώρα τί να πεις; Δεν έχω κάτι με το παιδί, τουναντίον, μου είναι πολύ συμπαθής, αλά η χρησιμοποίηση του δείχνει τη διάθεση του Ντούντα να ξεκουράσει τον Σπανούλη, ο οποίος παρεπιπτόντως παρακολούθησε όλο το δεύτερο ημίχρονο από τον πάγκο.

Πως να νιώθουν άραγε οι παίκτες της Σιένα; Σίγουρα είτε χάνεις με 1 (όπως ο Παναθηναϊκός) είτε με 48 (όπως η Σιένα) το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. 1-0 στη σειρά και δύο νίκες μακρυά από το final four.

Στον Ολυμπιακό πάντως δεν πρέπει να κάνουν το λάθος -και δεν θα το κάνουν- να νομίσουν ότι η πρόκριση τελείωσε. Το πάθημα με τη Φενέρ έχει γίνει για τα καλά μάθημα στους παίκτες.
Όπως και να το κάνουμε υπάρχει κάτι που λέγεται εγωισμός. Οι Ιταλοί οφείλουν να δικαιολογήσουν την παρουσία τους σ' αυτή τη φάση της Ευρωλίγκα και ταυτόχρονα να επιδείξουν κάτι-εκτός απ' τη μνημειώδη αστοχία τους.

Ο Θεωρητικός

Top-8: Barcelona-Panathinaikos 83-82 (1-0)

Είχα μείνει αποσβολωμένος και κοιτούσα την τηλεόραση σκεπτόμενος τι είχαν δει τα μάτια μου την τελευταία μιάμισι ώρα... Που και το τελευταίο λεπτό να είχα παρακολουθήσει μόνο, θα 'χα την εντύπωση ότι είχα χορτάσει μπασκετάκι! Η ομάδα του μπασκετικού Παναθηναϊκού μ' έκανε για άλλη μια φορά να νιώσω υπερήφανος και να αγαπήσω ακόμα περισσότερο το πιο συναρπαστικό, κατ' εμέ, άθλημα. Χθες είδαμε τον μαχητή Παναθηναϊκό που όλοι μας θα 'πρεπε να περιμένουμε! Γιατί, συγγνώμη κιόλας, άλλα αν κάποιος "πράσινος" είχε την εντύπωση ότι στο πρώτο παιχνίδι της σειράς ο Παναθηναϊκός θα 'πεφτε σαν... τη Σιένα, έχει πολλά κιλά τούβλα στο κεφάλι του και δεν ξέρει τίποτα περί μπάσκετ!

Η ομάδα αυτή μας έχει αποδείξει πόσο τεράστια είναι και τι ψυχή έχει! Να βλέπεις τον αρχηγό, Δημήτρη Διαμαντίδη, να 'ναι κυριολεκτικά ασταμάτητος και "ακούραστος", τον Μπατίστ (15π.) να δείχνει σαν 25άρης, τον Βουγιούκα να μην φοβάται στο όνομα Μπαρτσελόνα, τον Καλάθη (τεράστια έκπληξη χθες) να κάνει τον Ρίκι Ρούμπιο να μοιάζει αρνάκι, τον Μάριτς να επιστρέφει μετά από τόσο καιρό και να κερδίζει 3 φάουλ σε 2 λεπτά (5 υπερπολύτιμες βολές), τον Νίκολας (16π.) να μην καταλαβαίνει τη διαφορά ανάμεσα στα 3,75 και στα 7,5 μέτρα, τον "Πέρπε" να χάνει 2 βολές και να βάζει καπάκι 4 "δικούς του" πόντους και να μην θες τίποτα άλλο! Κι ο Φώτσης ήταν θηρίο χθες πάνω απ' τη ρακέτα, κι ο Καϊμακόγλου έπαιξε με θάρρος και τσαμπουκά... Αλλά για να λέμε κι όλη την αλήθεια, ο Παναθηναϊκός χρειάζεται και Τέπιτς και (κυρίως) Σάτο για να κάμψει αυτήν την Μπαρτσελόνα μέσα στο γήπεδό της. Ο μεν Τέπιτς έπαιξε ελάχιστα χωρίς να δείξει κάτι αξιοσημείωτο, ο δε Σάτο πρέπει να πάρει φάσεις και σκοράρισμα γιατί (και!) γι' αυτό ήρθε στον ΠΑΟ.
Μιας και είπα γήπεδο, ώρες-ώρες έγερνε το Παλάου Μπλαουγκράνα, εξού και το (μοναδικό, παραδεχτείτε το) μπορντό χρώμα του κυρίου Ομπράντοβιτς, που κάνει κάθε Παναθηναϊκό να σέβεται αυτό τον άνθρωπο! Λίγο η έδρα κι η πίεση των φιλάθλων, λίγο η Μπάρτσα ως host του Final-4, λίγο ο Φώτσης και η τεράστια τάπα του, μας άφησαν μια πικρία, όμως δεν θα σταθώ σ' αυτό.

Μέχρι το τέλος του παιχνιδιού ο Παναθηναϊκός ήλεγχε την Μπαρσελόνα, του γλίστρησε όμως το ματς απ' τα χέρια. Κι αυτό διότι η κούραση είχε χτυπήσει κόκκινο και Σάτο, Τέπιτς δεν έδειχναν χρήσιμοι σε καμία περίπτωση στα τελευταία δεύτερα. Σημαντικό στοιχείο και οι χαμένες βολές του Πέρπε στο 76-73 κι ενώ οι γηπεδούχοι έδειχναν να 'χουν κολλήσει επιθετικά. Ίσως ρόλο να έπαιξε και το υψηλό σκορ, μιας και δεν είναι εύκολο να νικήσεις εκτός την Μπαρτσελόνα όταν το σκορ ξεπερνά το "80". Το ημίχρονο ήταν στα μέτρα μας, το τελικό σκορ απ' ότι φάνηκε μάλλον όχι...
Πήγε να γίνει θαύμα στο φινάλε, πάντα δια χειρός Δημήτρη Διαμαντίδη, αυτού του χρυσού παιδιού που παθαίνει κάτι στο τέλος ενός ντέρμπι και προσπαθεί να μας στείλει αδιάβαστους! Χθες ήταν εξαιρετικός (26π.), έκανε αυτό που έπρεπε (πήρε στα χέρια του το σκοράρισμα παίζοντας αρκετές φορές ως δυάρι) εκμεταλλεύτηκε τους κοντίτερους αντιπάλους και δημιούργησε πολλά προβλήματα στον αντίπαλο. Κι όλα αυτά χάρη στον πολύ καλά διαβασμένο Ομπράντοβιτς, που χρησιμοποίησε ευφυέστατα τον Καλάθη, εξοικονομώντας ενέργεια για τον αρχηγό! Και εκτός αυτού, έδωσε μεγάλο βάρος στην άμυνα στον Ναβάρο, που ήταν καταπληκτική ειδικά μέχρι το 30', περιόρισε τον Βάσκεζ και τον Ρούμπιο, αλλά δέχτηκε σχετικά μεγάλα πλήγματα απ' τον Άντερσεν (το Αλάν-ι), τον Λόρμπεκ και τον Λάκοβιτς.
Θέλω να βγω ψεύτης στη συνέχεια, γιατί πιστεύω ότι η μεγάλη ευκαιρία του Παναθηναϊκού εμφανίστηκε χθες και την έχασε στο... τσακ! O Παναθηναϊκός ήταν πολύ πιο διαβασμένος απ' την Μπάρτσα, ενώ την Πέμπτη έχω την εντύπωση ότι το προπονητικό τιμ των Καταλανών θα 'ναι καλύτερα προετοιμασμένο. Επίσης, είναι σημαντικό να τονίσουμε ότι μια νίκη την Πέμπτη δεν λέει και πολλά (δεν δίνει την πρόκριση εννοώ) απέναντι σ' αυτή την ομάδα, κυρίως διότι κανένα ματς μέσα στο ΟΑΚΑ δεν θα είναι περίπατος, η δυσκολία θα είναι η ίδια, ίσως και μεγαλύτερη καθώς η πίεση θα αυξάνεται! Ο κόσμος του "τριφυλλιού" θα γεμίσει το κλειστό των Ολυμπιακών εγκαταστάσεων και θα συμπαρασταθεί στους παίχτες. Όμως το ματς παίζεται στο παρκέ και εκεί μετράνε όλα! Μακάρι ο Παναθηναϊκός να βγει νικητής από αυτή τη σειρά παιχνιδιών-τιτανομαχιών και η ομάδα να πάει ξανά στη Βαρκελώνη για το 6ο Ευρωπαϊκό!

RG

Άξιος Πρωταθλητής

Το πρωτάθλημα Ελλάδας για 38η φορά καταλήγει στον Ολυμπιακό. Μέσα σε μια χρονιά που είχε περισσότερο παρασκήνιο και λιγότερη μπάλα, η ομάδα του Πειραιά κατόρθωσε να μην επηρρεαστεί από τα διάφορα ‘όμορφα’ που συνέβησαν και όντας συγκεντρωμένη στο στόχο της, να τερματήσει πρώτη.

Αυτό που μου κάνει εντύπωση είναι το γεγονός ότι χρειάστηκε τη μεγάλη νίκη αυτή για να πειστούν όλοι (οι νοήμονες άνθρωποι) ότι ο Ολυμπιακός, εκτός από πρωταθλητής, είναι και ΑΞΙΟΣ πρωταθλητής. Κάνοντας την σούμα στο τέλος, είναι φανερό οτι πέρα από αντικειμενικά καλύτερη ομάδα και προπονητή, ο Θρύλος ήταν ο πιό συγκεντρωμένος στο παιχνίδι αυτό καθ’αυτό!

Αυτό, δεν ξέρω πώς σας ακούγεται, αλλά για εμένα έχει τεράστια σημασία, κυρίως όταν είμαστε σε ένα πρωτάθλημα όπως το ελληνικό. Ο Νίκος Καραγεωργίου μετά το ματς του Εργοτέλη στο Καραισκάκη, τόνισε ότι ο ‘’Ολυμπιακός είναι ομάδα προπονητή’’. Αυτό τι σημαίνει στην ποδοσφαιρική γλώσσα; Πειθαρχία, πλάνο, σύστημα, συγκέντωση. Όλη τη χρονιά δεν θυμάμαι να άκουσα ή διάβασα κάτι εξωαγωνιστικό (κουτσομπολιό δηλαδή) για παίκτη του Ολυμπιακού. Αντίθετα το ρεπορτάζ του Παναθηναικού ήταν πλούσιο. Από τον Govou μέχρι τον Νίνη, και από την κόντρα του τυπάρα με τον φιόγκο μέχρι το διάσημο tweeter του Gilberto, το μυαλό των πράσινων δεν ήταν στις τέσσερις γραμμές. Βάλτε στην εξίσωση την αλλαγή προπονητή και τα διοικητικά.

Ο πιστολέρο πήρε πόδι όταν είδε ο Βαλβέρδε πως έχει ξεφύγει, ενώ ο Dudu που κι αυτός είναι λίγο άτακτος, έχει χάσει τη θέση του από τον Κορσικανό στο βασικό σχήμα.

Για να καταλάβετε καλύτερα την σημασία αυτού πάρτε για παράδειγμα την Μπάρτσα. Εκτός από κατι σαλιαρίσματα του Pique πρόσφατα με την Shakira (άξιος) και παλαιότερα με τον Zlatan (...), οι τόνοι στην Καταλονία είναι πολύ χαμηλοί. Οι παίκτες δεν είναι μοντέλα, celebrity, ούτε ανακαλύπτουν ότι η μικρούλα στο πάρτι ήταν ΠΟΛΥ μικρούλα, ή ακόμα χειρότερα (το προηγούμενο είναι κακό μόνο αν σε πιάσουν) η χθεσινοβραδυνή κυρία που είχαν στο κρεβάτι τους ήταν κύριος. Αυτό είναι που τους έχει δώσει τόση διάρκεια, και όχι τα μαγικά του Leo ή οι εμπνεύσεις του Andres (μιλάω πάντα για τη διάρκεια και όχι την...παιχτικότητα).

Δεν βρίσκω το λόγο να πω κάτι για το παιχνίδι με την ΑΕΚ. Μπορώ να πω πολλά πράγματα, αλλά αναπόφευχτα θα επαναλάβω αυτά που ακούσατε όλο αυτό το διάστημα και λογικά θα τα σκεφτήκατε και εσείς μετά το ματς.

ΥΓ. Ένα μεγάλο θέμα είναι το τι θα γίνει στη νέα σεζόν. Πού χρειάζεται ενίσχυση η ομάδα, ποιοί θα πάρουν δρόμο, και το θέμα των δανεικών.

Θεού θέλοντος και RG επιτρέποντος θα αναφερθούμε σε αυτά οσωνούπω.

MustRock

Εξάρα και κάτω!

Ούτε ένα, ούτε δύο, ούτε τρία, ούτε τέσσερα...(ας κάνω ένα διάλειμμα), ούτε πέντε, αλλά έξι τα μπαλάκια!!!

Απόψε, ο Ολυμπιακός την είδε Barca απένταντι σε μία ΑΕΚ που δεν την είδε καν!

Melberg, Fuster, Mirallas και Holebas σκόραραν ενώ ο Rafik Djebbour τρομοκράτησε την παλιά του ομάδα, σημειώνοντας δύο γκολ, και απέδειξε για άλλη μια φορά την αξία του.

Δεν υπάρχει λόγος ανάλυσης του παιχνιδιού κάθε ομάδας, κριτική των επιλογών των προπονητών ή των παικτών.

Η συζήτηση ίσως πρέπει να επικεντρωθεί στους παίκτες της ΑΕΚ. Όχι για την κάκιστη εμφάνιση τους αλλά για τον τρόπο που φάνηκε και αποδείχθηκε ότι αντιμετώπησαν το ματς. 


Αναμφισβήτητα, το πρόσχαρο και ανάλαφρο κλίμα που δημιουργήθηκε στις τάξεις της ομάδας μετά την νίκη στην Τούμπα και της πρόκρισης στον τελικό του Κυπέλλου αποπροσανατόλησε τους παίκτες.


Μάλιστα. Δεκτό: 2-0!


Το μυαλό όλων βρισκόταν στον τελικό του Κυπέλλου, καθώς είναι ό,τι έχει απομείνει για να σωθεί ακόμη μία χρονιά.


Μάλιστα. Δεκτό: 3-0!


Σημαντικοί παίκτες έλειπαν και ο Χιμένεθ αναγκάστηκε να κάνει αλχημίες.


Μάλιστα. Δεκτό: 4-0!

 

Όταν όμως κοντεύεις να αναδείξεις τον Ολυμπιακό... Γιουβέντους (!) οι δικαιολογίες όχι μόνο δεν φτάνουν αλλά χάνουν πάσα αξία και αυτές που υπάρχουν!


Δεν πρόκειται να αναφερθώ αναλυτικά σε κάθε παίκτη ή στο πλάνο του Χιμένεθ ούτε να παροτρύνω τους Αεκτζήδες να ξεχάσουν το σημερινό παιχνίδι και αποτέλεσμα. Εκείνο που συνιστώ όμως είναι να το εναποθέσουν στο πίσω μέρος του κεφαλιού τους...αφού ξεδώσουν βέβαια! Ένα κύπελλο σίγουρα δεν θα φέρει την άνοιξη - εδώ και χρόνια η ΑΕΚ έχει κολλήσει στο Δεκέμβριο! 


Σκεφτείτε όμως, φίλοι Αεκτζήδες εσάς τους ίδιους, που δεν έχετε δει τον αρχηγό της ομάδας να σηκώνει τρόπαιο τόσα χρόνια. Σκεφτείτε τα μικρά παιδιά σας που ίσως δεν έχουν δει κάτι τέτοιο ποτέ! Είναι και Δευτέρα αύριο και πρόκειται να φάνε πολύ δούλεμα στο σχολείο!

Εαν δεν υπάρξει ηρεμία και καθαρό μυαλό από τον πρόεδρο, τον προπονητή, τους παίκτες και τον κόσμο τότε και Κύπελλο και Ευρώπη μπορούν να χαθούν, χωρίς να θεωρώ κανένα από τα δύο σίγουρα αυτήν τη στιγμή.


Φίλε Αεκτζή, εκνευρίσου, βρίσε, φώναξε αλλά έπειτα στάσου δίπλα στην ομάδα. Η ομάδα δεν είναι ούτε ο πρόεδρος, ούτε ο προπονητής, ούτε οι παίχτες. Περισσότερο είσαι εσύ! Γι' αυτό και η σημερινή εξάρα θα βαραίνει εσένα περισσότερο από όλους. Ξέχνα τα "παλικάρια" των εκατομμυρίων και σκέψου το καλύτερο για την ομάδα ΣΟΥ!



Είδα το ματς, ξέρω το αποτέλεσμα. Δεν έχω ψευδαισθήσεις. Η ήττα αυτή πρόκειται να μας ακολουθεί για πολλά χρόνια. Σε καμία περίπτωση δεν πάω να καλύψω διοίκηση και λοιπούς. Και επαναλαμβάνω, πως ένα κυπελλάκι δεν πρόκειται να ξεπλύνει την ντροπή. Τουλάχιστον όμως το κύπελλο γράφεται στην ιστορία ως τρόπαιο. Μία ιστορική ομάδα, όπως η ΑΕΚ, αν θέλει να συνεχίσει να θεωρείται τέτοια, πρέπει να συνεχίζει να γράφει ιστορία με τρόπαια και τίτλους.

Τέλος, για να ξεκαθαρίσουμε κάτι για ακόμη μία φορά, η ΑΕΚ δεν είναι η ομάδα που ήταν. Την ΑΕΚ που θυμούνται κάποιοι ας την ξεχάσουν και ας μην πιστέψουν για τα επόμενα χρόνια κανέναν όταν θα λέει ότι η ομάδα έχει τα εφόδια για πρωταθλητισμό. Δημοσιογράφοι, εφημερίδες, παροδικοί προπονητές και πρόεδροι έχουν μιλήσει για μια ομάδα που διέπρεψε στην Αυστραλία, που πάει για πρωτάθλημα, που..., που... . Η ΑΕΚ έχει μικρύνει, live with it!


ΥΓ: Ζητώ συγγνώμη αν οι σκέψεις μου αποτυπώθηκαν κάπως χαοτικά ή συγκεχυμένα.

MC

Η διαφορά είναι τεράστια!

Όσο πάει και χειροτερεύει... Είναι δυνατόν το βράδυ της Τρίτης να βλέπουμε το απόλυτο ματς-επανάληψη του περσινού τελικού του Τσάμπιονς Λιγκ και την επόμενη μέρα το βράδυ να βλέπουμε την κλασική εικόνα των ελληνικών γηπέδων, με κάφρους να εισβάλλουν στον αγωνιστικό χώρο, να κυνηγάνε παίχτες, να χαλάνε το παιχνίδι κι όλα αυτά επειδή η ομάδα τους χάνει!? Τι να κάνουμε, κάποιος πρέπει να χάσει, δεν χρειάζεται να τα σπάσουμε όλα, υπάρχει και του χρόνου και του παραχρόνου...

Με τη λογική αυτή, έτσι όπως έχασε η Μπάγερν την πρόκριση σ' ένα ματς-όνειρο-διαφήμιση του αθλήματος, το Αλιάνζ Αρίνα δεν θα 'πρεπε να στέκεται όρθιο τώρα! Μετά από τόσες χαμένες φάσεις, τεράστιες ευκαιρίες για γκολ, ατυχία πάνω στη γραμμή του τέρματος, "αδικία" κι απ' την στρογγυλή θεά, ο Ελληνάρας θα το 'χε ρίξει το Αλιάνζ Αρίνα και θα 'χε δείρει και 3-4 παίχτες (της αντίπαλης ή της δικής του ομάδας, ξύλο να 'ναι κι ό,τι να 'ναι!)... Παρόλα αυτά, δεν συνέβη τίποτα τέτοιο, ίσα ίσα μπορεί να υπήρχε πικρία στα πρόσωπα τον Γερμανών αλλά είδαν πως παίζεται το ποδόσφαιρο... Το διαστημικό ποδόσφαιρο (τι κι αν δεν έπαιζε η Μπάρτσα;)!
Ο Λύμπε πάντως φρόντισε να βγει έξω και να προειδοποιήσει ότι αν συνεχιστεί αυτό θα υπάρξουν θύματα. Γενικά στην Ελλάδα, ηρεμούμε μόνο αν υπάρξουν θύματα. Αλλά εντάξει, μην το χέσουμε τελείως, για μια μικρή περίοδο. Μόλις ξεχαστεί το συμβάν, φτου κι απ' την αρχή! Κι η πλάκα είναι ότι συνέχεια διαμαρτυρόμαστε που το πρωτάθλημά μας είναι τραγικό, αναρωτιόμαστε πως θα φτάσουμε το επίπεδο του αγγλικού, του ισπανικού και του γερμανικού πρωταθλήματος. Και γιατί δεν έρχονται πρωτοκλασάτοι παίκτες στην Ελλάδα, και γιατί όλοι οι διακριθέντες ψάχνουν ομάδα του εξωτερικού, γιατί το νέο αίμα φεύγει με τη μία; Γιατί κανείς δεν θέλει την Ελλάδα τελοσπάντων!? Ε, απλό... Ποιος θέλει να μπλέξει με το βούρκο του ελληνικού ποδοσφαίρου;;;
Παράδειγμα οι Κυριάκος Παπαδόπουλος και Βασίλης Πλιάτσικας που την έκαναν με γοργό βήμα για το γερμανικό πρωτάθλημα, παίζουν δίπλα σε Ραούλ, Μέτσελντερ, Φαρφάν, νίκησαν την Βαλένθια, έχουν την ευκαιρία να φτάσουν στα ημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ και ζουν το ποδόσφαιρο από άλλη οπτική (εντάξει, έχουν και τον Χαριστέα στην ομάδα, δεν μπορούν όλα να 'ναι τέλεια)...
Αν όλοι οι πιτσιρικάδες φύγουν για Ευρώπη, μπορεί να έχουμε μια πολύ ωραία Εθνική σε λίγα χρόνια και να χαιρόμαστε μπάλα που και που! Τώρα, για να χαρούμε το ελληνικό πρωτάθλημα, μην ξαναρχίσω να λέω τα ίδια... Μην το περιμένετε για να μην απογοητευτείτε...!

ΥΓ1: Ρε Μίλλερ, αγόρι μου, πάνω στη γραμμή δοκάρι;;; Αλλές 1000 κόντρες να γίνουν, αυτό δεν ξανασυμβαίνει!

ΥΓ2: Πρώτη επαφή με τη μπάλα, σωστό πλασέ, γκολ, νίκη Σάλκε... Χαριστέας;;; Όντως τίποτα δεν μπορεί να είναι τέλειο...

RG

Queen of Hearts!

Η μόνιμα απεσταλμένη του Φιλέτο στο Λονδίνο, LizBet, βρέθηκε στη συναυλία της Katy Perry και γράφει εντυπώσεις!

Μια εκπληκτική εμφάνιση επιφύλαξε η Katy Perry για τους θαυμαστές της που βρέθηκαν την Παρασκευή, 18 Μαρτίου στο HMV Hammersmith Apollo. Η τραγουδίστρια ξεπέρασε κάθε προσδοκία με την ερμηνεία της και τις τσακπινιές τις πάνω στη σκηνή!

To φαντασμαγορικό δύωρο show θύμιζε περισσότερο musical παρά μια απλή ποπ συναυλία. Η Katy όχι μόνο τραγούδησε υπέροχα, αλλά χόρεψε, έκανε αστεία και διαρκώς ξεσήκωνε το κοινό!

Τα σκηνικά ήταν γεμάτα χρωμματιστά γλυφιτσούρια, λιχουδιές και δύο τεράστια muffins, ενώ τα κοστούμια που χρησιμοποιήθηκαν ήταν εμπνευσμένα απο ζαχαρωτά, γλυκά, γλυφιντζούρια, μαλλί της γριάς…και η αίθουσα μύριζε τσιχλόφουσκα!


Η συναυλία είχε και ένα μικρό documentary που έκανε το show ακομη πιο μαγεικό.

Η Katy ήταν αστεία και άμεση. Μάλιστα σε ενα σημείο κάλεσε στη σκηνή θαυμαστές να χορέψουν στο ρυθμό του I Wanna Dance With Somebody της Whitney Houston. Λίγο αργότερα βγήκε στη σκήνη και τραγούδησε το Hot 'N' Cold στη διάρκεια του οποίου άλλαξε κυριολεκτικά 20 εμφανίσεις!

Από την Katy oμως είχαμε την ευκαιρία να ακούσουμε από το Born this Way της Gaga (ξεπερνώντας φωνητικά την Gaga με διαφορά) μέχρι την αργή μπαλάντα Who Am I Living For.

Η συναυλία ήταν πραγματικά υπέροχη και η Katy Perry glamorous όπως πάντα!!!

LizBet

Ένας - ένας την κάνει!

Κεντέρης, Θάνου, Σαμπάνης, Χαλκιά, Τσουμελέκα.

Οι παραπάνω είναι Έλληνες αθλητές που στο παρελθόν έχουν βρεθεί θετικοί σε απαγορευμένες ουσίες.

Κ.Κεντέρης - Κ.Θάνου

Αν θυμηθούμε καλύτερα οι Κεντέρης - Θάνου αποτελούσαν τον "εθνικό μας αθλητικό δίδυμο". Ξαφνικά, το 2004 και ενώ η χώρα μας φιλοξενούσε τους αγώνες που η ίδια γέννησε, οι δύο αθλητές αγνοούνταν την στιγμή που η ομοσπονδία τους έψαχνε για έλεγχο αντι-ντόπινγκ! Ακολούθησε ένα τρελό σίριαλ, οι αθλητές αποχώρησαν από τους αγώνες και τελικά το 2006 τους επιτράπηκε η επιστροφή σε επίσημους αγώνες.

Λ.Σαμπάνης

Ο Λεωνίδας Σαμπάνης, ένας από τους ταπεινότερους αθλητές, έχοντας κερδίσει 2 αργυρά μετάλλια στους Ολυμπιακούς της Ατλάντα και Σίδνεϋ, βρέθηκε θετικός το 2004 αφού είχε κερδίσει το χάλκινο μετάλλιο. Ο αθλητής διέψευσε κατηγορηματικά ότι είχε κάνει χρήση απαγορευμένων ουσιών.

Φ.Χαλκιά

Η Φανή Χαλκιά ήταν από τα "καλά παιδιά" που μας γλύκανε το 2004 μετά τον αποκλεισμό Κεντέρη - Θάνου κατακτώντας το χρυσό μετάλλιο στα 400μ. μετ' εμποδίων. Το 2008, στο Πεκίνο, πριν αγωνιστεί βρέθηκε σε έλεγχο και αποχώρησε. Η ίδια δήλωσε σοκαρισμένη και φυσικά αθώα.

Η Αθανασία Τσουμελέκα ήταν η έκπληξη στους Ολυμπιακούς του 2004 όπου κέρδισε το χρυσό μετάλλιο στα 20.000μ. βάδην. Στο Πεκίνο κατέκτησε την ένατη θέση. Ένα χρόνο μετά βρέθηκε θετική σε απαγορευμένη ουσία και αποχώρησε από τον πρωταθλητισμό.

Α.Τσουμελέκα

Για να δοθεί συνέχεια στην... παράδοση, η Πηγή Δεβετζή, η τελευταία μας ελπίδα όπως τη νιώθαμε στο Πεκίνο, αποκλείεται με διετή αποκλεισμό. Η ανακοίνωση της αποχώρησης της από τον πρωταθλητισμό ίσως να μην αργήσει.

Π.Δεβετζή

Ακούγεται άσχημο να αναφέρεσαι σε μια μεγάλη αθλήτρια ως "τελευταία ελπίδα" καθώς πάντα υπάρχουν νέα, φιλόδοξα παιδιά που περιμένουν την ευκαιρία τους. Από την άλλη φαίνεται πως η "ευκαιρία" που ψάχνουν είναι η επείγουσα διάκριση για τη δόξα και τα λεφτά των χορηγών.





Τέλος, ο μεγάλος αριθμός των κρουσμάτων ντόπινγκ ξυπνάει και μία ακόμη απορία: Άραγε πόσοι μεγάλοι και διακριθέντες Έλληνες αθλητές μας έχουν χαρίσει στιγμές χαράς την στιγμή που είχαν κάνει χρήση απαγορευμένων ουσιών;

Οι αθλητές του στίβου και γενικότερα αθλητές που διακρίνονται σε Ολυμπιακούς Αγώνες, δικαίως, κατακτούν πολύ ψηλές θέσεις στην καρδιά μας. Ας γνωρίζουν όμως όλοι τους πως όσο ψηλότερα φτάνεις τόσο περισσότερο πονάει η πτώση!

Αχ! Βαχ! Παίξε μου έναν Μπαχ!

Η Tottenham κατάφερε να ξεπεράσει το εμπόδιο της Milan και να προκριθεί στα προημιτελικά του Champions League. Ως εδώ καλά. Έλα που οι Άγγλοι δημοσιογράφοι χάρηκαν τόσο με την πρόκριση της πρώτης αγγλικής ομάδας φέτος που άρχισαν τα δικά τους. Όταν o Michael Dawson ρωτήθηκε αν φοβάται για πιθανή αντιμετώπιση της Barcelona αν και φάνηκε διστακτικός στην αρχή τελικά δήλωσε πως δεν τη φοβάται. Αυτό μπορεί να χαρακτηριστεί δήλωσε εν θερμώ. Παρόλα αυτά, όπως διαβάζω στο οπισθόφυλλο της σημερινής Evening Standard οι εγγλέζοι τρελάθηκαν. Ο τίτλος διαβάζει: "Bring on Barcelona" ("Φέρτε την Μπαρτσελόνα")! Είναι πράματα τούτα...; Σαν να λέμε πως...

- Ο Jimeneth μπορεί να αναλάβει την Real επειδή παίζει μπάλα η ΑΕΚ!

- O  Ρουβάς θα προφέρει σωστά δύο συνεχόμενες (!) προτάσεις!

- Δεν θα γίνει αναδιάρθρωση του χρέους!

- Μπεός, Δαλούκας και λοιποί είναι καθαροί!

- Επειδή γκρέμισαν την ελληνική οικονομία ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ θα μπορούσαν να κάνουν το ίδιο και με οποιαδήποτε άλλη, μεγάλη οικονομία όπως η κινέζικη ή η αμερικάνικη!...Εντάξει, εδώ έχω άδικο. Αυτό είναι γελοία εύκολο!

Εσύ και ο Μέσσι!

Σάλος έχει προκαλέσει η συνέντευξη του Α.Κούγια στην οποία έκανε αποκαλύψεις - σοκ για το ελληνικό ποδόσφαιρο εμπλέκοντας διάφορα ονομάτα παραγόντων και όχι μόνο! Στην απάντηση του, ο Α.Μπέος, τον οποίο κατηγορεί ευθέως ο Κούγιας, λέει πως το υλικό των κασετών (δηλαδή CD) αποτελούν προϊόν κακοπροαίρετης συρραφής πολλαπλών τηλεφωνικών συνομιλιών. Έγω με αυτό έφτασα στο εξής συμπέρασμα: ακομα και αν δεν καταλήξουμε σε ένοχο όσον αφορά τις δωροδοκίες και τις απειλές (μάλλον προς τα εκεί πάμε ως συνήθως), ένα θα αποδειχθεί: καποιος ειναι ψευτης. Ή ο κ.Κούγιας ή ο κ.Μπέος. Οπότε, απαιτώ ως Έλληνας πολίτης και ως φίλαθλος του ελληνικού ποδοσφαίρου, ένας εκ των δύο να τιμωρηθεί αναλόγως. Είτε ο κ. Κούγιας μας αναστατώνει χωρίς λόγο, είτε ο κ. Μπέος καθυστερεί την καταδίκασή του!

Τα πάντα για να παραμείνει στη δημοσιότητα!

Τέλος, η Ανγκέλα είπε το εξής αυτονόητο και ευρέως αποδεκτό: "Δεν αρκούν τρία χρόνια για να διορθώσει η Ελλάδα τα δημοσιονομικά της.". Άποψη δική μου, χωρίς να είμαι αναλυτής ή οικονομολόγος (αυτοί θα μας σώσουν!) σίγουρα δεν αρκούν όχι τρία, όχι πέντε ούτε δέκα χρόνια. Ίσως όταν φτάσουμε να μετράμε και μετα δάχτυλα των ποδιών να αρχίσει να φαίνεται βελτίωση!

MC

Πέρασε, και δυσκολούτσικα...

Θέλω να συμφωνίσουμε σε κάτι... Δεν ήταν διαστημική αυτή η ομάδα χθες βράδυ! Δεν μπορεί πάντα να είναι! Δεν καταλαβαίνω, βλέπουμε Μπαρτσελόνα και την επόμενη μέρα λέμε ότι έπαιζε playstation ή ότι έκανε θαύματα στο γήπεδο. Δεν είναι έτσι, οι τύποι παίζουν ωραία μπάλα και νικάνε, το διαστημόπλοιο πώς το ξεθάβουμε κάθε φορά;
Δύο πράγματα χθες ήταν θεαματικά (διαστημικά επειδή τα έκαναν οι παίκτες της Μπάρτσα. Το πρώτο ήταν το φοβερό γκολ του Μέσι που έκανε το ζογκλέρ με την μπάλα στο 1-0, μετά την φοβερή μπαλιά τρύπα του Ινιέστα. Γενικά είναι ασύλληπτοτο γεγονός ότι σε μια τέτοια ευκαιρία, κι ενώ η Μπάρτσα χρειάζεται οποσδήποτε το γκολ, ο Μέσι αποφασίζει πως... έτσι θα το βάλει, γιατί, δεν ξέρω, μάλλον θα 'χει περισσότερη πλάκα και ενδιαφέρον. Τι άλλο να σκεφτόταν ο Αργεντίνος; Η δεύτερη θεαματική φάση ήταν το 2-1... Λίγοι θα είδαν στη ζωντανή μετάδοση πώς έγινε το τριγωνάκι για να μπει το γκολ. Τρελή ταχύτητα, φοβερή ακρίβεια. Pure, total football!

Μέχρι εκεί όμως. Η Μπαρτσελόνα έκανε -δεν ξερω κι εγώ πόσες- τελικές προσπάθειες. Έπαιζε την Άρσεναλ μονότερμα. Αλλά αυτό είναι στάνταρ, όλοι τον περιμένουν, κόσμος, παίκτες, προπονητές... Η ίδια η Άρσεναλ, όπως και κάθε ομάδα πάει στο Καμπ Νου για να ταμπουρωθεί. Ειδικά όταν έχει προβάδισμα απ' το πρώτο παιχνίδι! Όπως και η Ίντερ πέρυσι... Η κατοχή λοιπόν της Μπαρτσελόνα είναι κάτι δεδομένο, το ξέρουμε από την κλήρωση κιόλας. Αλλά η κατοχή δεν είναι μέτρο σύγκρισης των ομάδων. Η Μπαρτσελόνα κάνει τριγωνάκια και διάφορα άλλα σχήματα-συνδυασμούς, όμως αυτά δεν είναι πάντα ουσιαστικά, απλώς ο αντίπαλος διαλέγει να μην τα κυνηγήσει για να μην ανοίξει την άμυνά του!
Θέλω να πω ότι πολλές φορές το ποδόσφαιρο της Μπαρτσελόνα είναι μια άσκοπη φλυαρία που απλώς διασφαλίζει ότι ο αντίπαλος δεν έχει την μπάλα, δεν σημαίνει όμως ότι την κάνει διαστημική! Όταν αυξάνουν ταχύτητα οι παίκτες και τα τριγωνάκια γίνονται πιο γρήγορα και ζαλιστικά, τότε, ναι, κάτι τρέχει, και ψάχνεις να βρεις την μπάλα ή κοιτάς αν κουνιούνται τα δίχτυα και σου διέφυγε η φάση...
Εγώ πάντως στεναχωρήθηκα με την κόκκινη του Φαν Πέρσι. Κακώς πιστεύω ότι δόθηκε και νομίζω ότι διευκόλυνε κατά πολύ την Μπαρτσελόνα. Άσχετα απ' τους κανονισμούς (κι άλλο κίτρινη, άλλο δεύτερη(!) κίτρινη), ο συγκεκριμένος πιστεύω ότι πρέπει να εμπεριέχει την κρίση του διαιτητή (καλά για την κρίση του Μπουζάκα δεν λέω). Σ' ένα τέτοιο ματς, φάση "16" του Τσάμπιονς Λιγκ, είναι κρίμα για μικροπράγματα να στερείς σε μια ομάδα-μαχητή την ευκαιρία να εξαντλήσει της πιθανότητές της! Κι όποιος πάει να παραπονεθεί όντας φαν των Καταλανών, να βάλει στη θέση της Άρσεναλ την ομάδα του και να φανταστεί την ενδεχόμενη αντίδρασή του. Ένα παραπάνω λεπτό στις καθυστερήσεις νομίζω θα 'ταν υπεραρκετό για να εξισωθεί με το συμβάν. 38 λεπτά με 10 παίκτες απέναντι στην τέλεια ομάδα είναι κάπως... "αγγούρι"!

RG

Γκολ και 10ήμερο νηστείας!

Όσα δεν έβαλε την Τετάρτη τα έβαλε απόψε. Ίδιο, αφιλόξενο, γήπεδο, ίδιος αντίπαλος.

Ο Χιμένεθ παρέταξε την ομάδα επιθετικά με τον Γκερέιρο στην μύτη του ρόμβου και μπροστά του τους Σκόκο και Μπλάνκο. Στην τριάδα αυτή ίσως κρίθηκε το ματς καθώς ο Γκερέιρο ήταν ο παίχτης που είχε αναλάβει το δημιουργικό κομμάτι της ομάδας. Από την άλλη ο Σκόκο βρέθηκε σε μία από τις καλύτερες βραδιές του, ενώ ο Μπλάνκο αν και δεν απείλησε ιδιαίτερα φαίνεται να βρίσκεται σε κάλη φόρμα.

Στην άμυνα, ο Μανωλάς κάθησε στον πάγκο με τον Ματέος να φοράει φανέλα βασικού δίπλα στο Δέλλα και ο Γεωργέας βρέθηκε στο δεξιό άκρο της άμυνας απέναντι από τον Καράμπελα.

Στο κέντρο, ο Ντιόπ "καθάριζε" τις φάσεις και μπροστά του οι Μάκος και Μίτσελ ανέλαβαν ρόλο... "Καφέ".

Το σημαντικό για την ομάδα του Χιμένεθ δεν είναι μόνο η καλή της απόδοση απόψε. Είναι κυρίως η διάρκεια που είχε στο παιχνίδι της καθώς για ολόκληρο το ματς δεν έδωσε περιθώρια στον ΠΑΟΚ, παίζοντας επαρκώς αμυντικά και φανατικώς επιθετικά!

Οι Ντιόπ και Δέλλας από ένα γκολ με κεφαλιά και ο Σκόκο με δύο σουτ διαμόρφωσαν το εμφατικό 4-0 δίνοντας χαρά σε κόσμο και προπονητή. Πάνω από όλα όμως έθεσαν τον πήχη ψηλά για την συνέχεια, όποιας σημασίας και αν είναι αυτή. Στο σημαντικότερο παιχνίδι της χρονιάς για την ΑΕΚ, στην Τούμπα, την επόμενη Τετάρτη, οι παίκτες είναι υποχρεωμένοι να νικήσουν ξανά τον σημερινό αντίπαλο και να διεκδικήσουν το Κύπελλο στον τελικό.


Καλή νηστεία σε όσους αντέξουν...εγώ πάω να ξεπαγώσω τις μπριζόλες για αύριο!

MC

Eurovision reloaded (part 2011)!!!!!!‏

                                              
     Η ώρα είναι 22:00 και οι φανατικοί του ''θεσμού'' έχουν συντονιστεί στην ΝΕΤ προκειμένου να παρακολουθήσουν τον πολυαναμενόμενο (;) ελληνικό τελικό της Eurovision. Η βραδιά εξελίσσεται σε παρωδία. Μετά από περίπου 3 ώρες μαυρίλας και βαρεμάρας, ο νικητής είναι τελικά το τραγούδι ''Watch my dance''  των Λούκα Γιώρκα ft. Stereo Mike. Αυτή όμως ήταν μόνο η αρχή. Δυστυχώς !
     Τα πρωινάδικα και τα μεσημεριανάδικα από την επομένη άρχισαν να ασχολούνται με τα τεκταινόμενα του ελληνικού τελικού. Και πάρε αναλύσεις από δω και πάρε αναλύσεις από κει. Και δώσε συνεντεύξεις από δω και πάρε συνεντεύξεις από κει. Οι αδικημένοι του ελληνικού τελικού κατακλύζουν τα τηλεοπτικά πλατό. Φταίει ο φωτισμός. Φταίει ο ήχος. Φταίει η κακή οργάνωση. Φταίει ο Ερμής που είναι ανάδρομος. 
                                                     
     Το κακό όμως είναι πως θα ασχολούμαστε επί μήνες. Ο τελικός της Eurovision γίνεται το Μάιο. Αλλά επειδή Ελλάδα είμαστε θα τα σχολιάζουμε μέχρι τον Ιούνιο, τουλάχιστον. Οι απανταχού ειδικοί Eurovision-ιστές θα αρχίσουν να αναλύουν και να λένε ποια τραγούδια δεν θα πρέπει να ψηφίσουμε αν θέλουμε να βγούμε νικητές. Τί να βγούμε ; Αφήστε που το Star, ως ένα ελληνικό κανάλι που σέβεται τον εαυτό του, θα στείλει πλειάδα δημοσιογράφων στη Γερμανία. Ούτε Ολυμπιάδα να γινόταν. Ειδικά η Εurovision-όπλικτη μελαχρινή ρεπόρτερ (Σουλιώτη νομίζω την λένε) θα κυνηγάει δεξιά και αριστερά τους τραγουδιστές όλων των χωρών για μια δήλωση. Amber Alert θα σημάνει σε όλη την Ευρώπη. Η αφηνιασμένη ρεπόρτερ του Star θα βγει παγανιά. Απλά να προειδοποιήσω τους αγαπητούς εκπροσώπους των άλλων χωρών πως άμα αρνηθούν να της κάνουν μία δήλωση ή πουν πως δεν τους αρέσει το ελληνικό τραγούδι θα φάνε κάτι κατάρες. Απ τις ''καλές'', όχι αστεία. Από αυτές που η -κατά τα άλλα συμπαθής- δημοσιογράφος φυλάει για τέτοιες στιγμές.                 
                                                      
     Μας φάγαν οι συμμαχίες και τα Eurovision-ικά κυκλώματα. Φτου σας Ευρωπαίοι. Φταίμε τώρα εμείς να σταματήσουμε την πληρωμή του δανείου; Άτιμη Μέρκελ μας έχεις βάλει στο μάτι. Γκρρρρρρ. Αυτά και πολλά άλλα θα είναι τα ''επιχειρήματα'' σε περίπτωση αποτυχίας. Αφήστε που τότε θα πεταχτούν κάποιοι και θα πουν πως ''δεν έπρεπε να μας εκπροσωπήσει το συγκεκριμένο τραγούδι''.
     Σταματήστε πια. Show some fuckin' mercy (που λένε και στο χωριό μου). Αν κάποια άτομα, κυρίως της τηλεόρασης, αντιμετώπιζαν τα πραγματικά σοβαρά πράγματα με τον ίδιο ζήλο και αποφασιστικότητα, τότε κάτι μου λέει πως ο πρωθυπουργός της χώρας (ο ποιός;) George Papandreou θα είχε πάρει one way ticket για τις εξωτικές Μαλδίβες μαζί με τον ''μαζί τα φάγαμε'' Θεόδωρο Πάγκαλο και τα άλλα πρωτοπαλίκαρα του.
     Καλό σας απόγευμα και μην ξεχνάτε. Μαζί τα φάγαμε !

Υ.Γ.: Fileto Kamilas twelve points ! Fileto Kamilas douze points (α ρε πως το μιλάω το γαλλικό) !


Ο Θεωρητικός

Κι όμως κέρδισε!

Από την αρχή του ματς η ΑΕΚ είχε την υπεροχή και τις φάσεις.

Ο ΠΑΟΚ απείλησε συνολικά όχι παραπάνω από τρεις-τέσσερις φορές με κορυφαία στιγμή σουτ του Μοσλίμοβιτς στο 51' που απέκρουσε θεαματικά ο Σάχα.

Η ΑΕΚ, αν και  διατηρούσε την κατοχή σχεδόν σε όλο το ματς και είχε τον πρώτο λόγο στις φάσεις δεν κατάφερε ούτε να σκοράρει αλλά ουσιαστικά ούτε να δημιουργήσει πολλές επικίνδυνες επιθέσεις. Οι δύο καλύτερες ευκαιρίες ήρθαν με δύο οριζόντια δοκάρια του Πάπα Μπούμπα στο 34' και στο 81'.

Από το 76' ο ΠΑΟΚ αναγκάστηκε να παίξει με εννιά παίκτες καθώς ο Ίβιτς αντίκρυσε την δεύτερη κίτρινη όταν "στόλισε" τον Σιδηρόπουλο με τα δικά του σέρβικα. Ένα λεπτό πριν, ο Λίνο είχε αποχωρήσει, και αυτός με δεύτερη κίτρινη, για μαρκάρισμα στο Σκόκο.

Στα επόμενα είκοσι περίπου λεπτά όμως η ΑΕΚ δεν βρήκε το γκολ που έψαχνε και τελικά έκανε ήρωα τον ΠΑΟΚ! Βαθιές μπαλιές και σουτ συνέθεταν τις αψυχολόγητες ενέργειες των παικτών της ΑΕΚ που φυσικά δεν βρήκαν δίχτυα!

Παράπονα για την διαιτήσια από τους ανθρώπους του ΠΑΟΚ. Ίσως για τη μη αποβολή του Κοντρέρας και τον μη καταλογισμό πέναλτυ υπέρ της ΑΕΚ στα τελευταία λεπτά, όταν ο Τσιρίλο ανέτρεψε τον Λυμπερόπουλο!

Συνεπώς, δεδομένου των συνθηκών, κερδισμένη ομάδα αναδείχθηκε ο ΠΑΟΚ, καθώς κατάφερε να μην δεχθεί γκολ διατηρώντας το 50-50 πιθανοτήτων για πρόκριση στον τελικό.


MC

Ποιοι διάβολοι; Αγγελάκια τους έκαναν!

Chelsea - Manchester United

2-1

Ο μόνιμα απεσταλμένος του Φιλέτου στο Λονδίνο, MC, δεν έχασε ούτε αυτό το derby και σας μεταδίδει.

Φωτιά πήρε το Αγγλικό Πρωτάθλημα με την Chelsea να επικρατεί της Manchester United κάνοντας χάρη στην Arsenal η οποία μπορεί να βρεθεί μόλις ένα βαθμό πίσω από την κορυφή εαν καταφέρει να κερδίσει τη Sunderland το Σάββατο!

     

Οι κόντρες David Luis- Rooney μονοπώλησαν!

 Οι Λονδρέζοι όμως έκανα χάρη και στον... εαυτό τους. Μετά από συνεχόμενες μέτριες εμφανίσεις και έχοντας αφήσει την υπόθεση "τίτλος" καιρό πίσω, εδραιώνονται στην τέταρτη θέση με σκοπό να κατακτήσουν την τρίτη θέση ώστε οι ευρωπαϊκές απαιτήσεις τους να καθυστερήσουν όσο το δυνατό περισσότερο.

Από την άλλη η Manchester United έχασε την ευκαιρία να μειώσει στο ελάχιστο τις αμφιβολίες για τον τίτλο και πρόκειτα να ζει με το φάντασμα της Arsenal για τον υπόλοιπο καιρό.

Ίσως το πιο ωραίο ματς της σεζόν στην Αγγλία. Δυνατό παιχνίδι, λίγα φάουλ και πολλές φάσεις. Ακόμα και αμφισβητούμενες φάσεις με αμφιλεγόμενες αποφάσεις από τον Martin Atkinson που θύμισαν...ελληνικά γήπεδα. 

Δεν ήταν λίγες οι στιγμές εκνευρισμού και διαμαχών.

1) Δεν δόθηκε πέναλτυ στη United για χέρι του Terry στην περιοχή.

2) Ο David Luiz δεν αποβλήθηκε για αντικανονικό μαρκάρισμα στον Rooney, καθώς έπρεπε να αντικρύσει την δεύτερη κίτρινη κάρτα.

3) Ο Ramires δεν τιμωρήθηκε σύμφωνα με τον κανονισμό σε τάκλιν με δύο πόδια στον Carrick.

4) Το πέναλτυ που κέρδισε η Chelsea κρίνεται πολύ αυστηρό, καθώς ο Smalling δεν μετακινήθηκε.

Ο Lampard εκτελεί το πέναλτυ.

Στο 30' ο Rooney άφησε το Stamford Bridge άφωνο, σκοράροντας με σουτ από τα 22 μέτρα. Ιδανικό ξεκίνημα για τους φιλοξενούμενους  που δεν κράτησε πολύ. Στο δεύτερο ημίχρονο, στο 54' ο David Luiz με ωραίο σουτ ισοφάρισε και στο 79' ο Zhirkov κέρδισε πέναλτυ το οποίο εκτέλεσε εύστοχα ο Lampard. 

Ο Frankie πανηγυρίζει το γκολ-νίκη!

Οι αλλαγές του Sir Alex, Fabio, Berbatov, Giggs δεν έκαναν καμία διαφορά αφού μετά το 2-1 οι "διάβολοι" έπεσαν ψυχολογικά και οι παίκτες της Chelsea, αναμενόμενα, έριξαν τον ρυθμό του παιχνιδιού.

Με την λήξη του αγώνα, ο έξαλλος Rooney τα "έψαλε" στο διαιτητικό team, ενώ στη συνέντευξη τύπου ποιος είδε τον Ferguson και δεν τον φοβήθηκε!

Τουλάχιστον όμως, το σημερινό αποτέλεσμα θα δώσει περισσότερο ενδιαφέρον στη μάχη για τον τίτλο μεταξύ της United και της Arsenal αλλά φυσικά και για τις επόμενες τέσσερεις θέσεις του πίνακα.

Προσευχή για τον Hernandez πριν αρχίσει το ματς, η οποία μάλλον δεν έπιασε

Many thanks to L. and P.!

MC