Πρωταθλητής για τη μπασκετική σεζόν 2010-2011 είναι ο Παναθηναϊκός. Παίζοντας παθιασμένα, ξεπερνώντας τον τραυματισμό του Διαμαντίδη που θα μπορουσε να κοστίσει, όχι μόνο στο ΟΑΚΑ, αλλά και στο 5ο παιχνίδι στο ΣΕΦ και να στερήσει τον τίτλο απ΄τον Παναθηναϊκό, έδειξε ότι και φέτος κυριαρχεί στον ελλαδικό χώρο. Έχοντας αμφισβητηθεί η δυναμική της ουκ ολίγες φορές (αμφισβητείται ακόμα και τώρα), η ομάδα του Παναθηναϊκού κατάφερε να αποδείξει εκ νέου ότι έχει ψυχή πρωταθλητή.
Στον Ολυμπιακό υπάρχουν πολλά πράγματα που -όντως- του έφταιξαν! Η έλλειψη 5αριού που να πλαισιώνει τον Μπουρούση (έπειτα απ' τον σοβαρό τραυματισμό του Νεστέροβιτς που άλλαξε τελείως τα δεδομένα) ήταν ξεκάθαρη καθώς η κυριαρχία του Παναθηναϊκού στη ρακέτα ήταν σημαντικό στοιχείο σ' όλα τα ματς της σειράς. Ο Παναθηναϊκός, που πολλές φορές προβληματίζει στα ριμπάουντ, είχε προχθές 18(!!!) περισσότερα, ενώ σε κανέναν τελικό δεν υστερούσε του αντιπάλου. Πέραν του Μπουρούση, ο Μαυροκεφαλίδης (μεγάλη βοήθεια επιθετικά) κι ο Έρτσεγκ δεν προσφέρουν πολλά αμυντικά και δεν είναι ικανοί να συναγωνιστούν τους ψηλούς των πρασίνων, ενώ ο Γλυνιαδάκης είναι κλάσεις κάτω. Σ' αυτό οφείλονται εν πολλοίς και οι περισσότερες βολές του Παναθηναϊκού, που μπορούσε ουσιαστικά να στριμώξει τον Ολυμπιακό κάτω απ' το καλάθι, να εκμεταλλευτεί τα miss-match και να κερδίσει επαφές.
Άλλο ένα σημείο αδυναμίας καθ' όλη τη διάρκεια της σειράς ήταν η έλλειψη συνεννόησης (ή η μη συνεργασία) Σπανούλη-Τεόντοσιτς που μοιάζουν να μην "χωράνε" στην ίδια πεντάδα, όπως επίσης και η απουσία ψυχραιμίας σε κρίσιμες στιγμές, που οι Πειραιώτες έχαναν τον έλεγχο του ματς και το προβάδισμά τους. Ευθύνη βέβαια σ' αυτό έχει και ο Ντούντα που, αντί να στηριχτεί στους ηγέτες της ομάδας, προσπαθούσε εμπιστευόμενος τον -αποκτηθέντα τον Μάη- Πρίντεζη και τον -ερχόμενο από τη ναφθαλίνη- Πελεκάνο να βγάλει... ολόκληρο καρέ του άσσου απ' το μανίκι! Τη στιγμή που οι δουλεμένοι Βουγιούκας-Τέπιτς-Καϊμακόγλου εκτελούσαν τις ειδικές αποστολές του Ζοτς.
Ο Ολυμπιακός ξέρει πολύ καλά ότι δεν του έφταιξε η διαιτησία. Δεν μπορώ να φανταστώ ότι παίκτες τέτοιου επιπέδου πραγματικά πιστεύουν σ' αυτή τη δικαιολογία που προβάλλεται προς τα έξω. Όπως επίσης το γνωρίζει κι ο -πολύ έμπειρος- Ίβκοβιτς. Ο Ολυμπιακός είχε τις ευκαιρίες του και τις απόλεσε. Πέταξε δύο φορές διψήφιο προβάδισμα απ' το πρώτο δεκάλεπτο, δεν χτύπησε συστηματικά τις αδυναμίες του Παναθηναϊκού, έχασε... τη μπάλα οταν αυτή έκαιγε και δεν πέτυχε καθοριστικά καλάθια εκεί που τα χρειαζόταν. Έδωσε δεύτερες επιθέσεις στον Παναθηναϊκό, έχασε βολές σε κρισιμά σημεία (βλ. 4ο τελικό-τέλος κανονικής διάρκειας) και δεν έβγαλε στο παρκέ το πάθος που έδειξαν οι αντίπαλοί του. Δεν νίκησε τον ΠΑΟ χώρις Διαμαντίδη. Κυριότερο; Έχασε με το καλημέρα το πλεονέκτημα έδρας για το οποίο περηφανευόταν όλη τη σεζόν!
Απ' την άλλη ο Ομπράντοβιτς δήλωσε κάτι που προσωπικά περίμενα. Ότι αυτή ήταν η καλύτερη του χρονιά στον Παναθηναϊκό. Κέρδισε το μεγαλύτερο στοίχημα που έβαλε με τον εαυτό του. Πίστεψε στην ομάδα του, δούλεψε και πέτυχε! Έδωσε απάντηση στους επικριτές του που τον κατηγορούσαν ότι άφησε γυμνό τον Παναθηναϊκό στον "άσσο" και μέσα στη ρακέτα. Έχοντας βέβαια συμπαραστάτη του όλη τη χρονιά τον Διαμαντίδη και τον... νεαρό -όπως τον χαρακτήρισε- Μπατίστ. Ηχηρότερη απάντηση ήταν ίσως η νίκη του 4ου τελικού. Χωρίς Διαμαντίδη για 38:52 πήρε το πρωτάθλημα και έδωσε τροφή για σκέψη στους χιλιάδες, Ολυμπιακούς και μη, που έλεγαν: "καλά, χώρις Διαμαντίδη είστε ένα τίποτα", γιατί τελικά... ο Καλάθης ήταν άσσος.
Επιτρέψτε μου, λοιπόν, να περιμένω με αγωνία το επόμενο στοίχημα του Ζοτς! Γιατί δείχνει να "απολαμβάνει" την κρίση!
ΥΓ: Δεν ξέρω, μπορεί να μου πείτε πως ο Διαμαντίδης έπαιξε 1:08 άρα το "χωρίς" που είπα δεν στέκει...
RG
Στον Ολυμπιακό υπάρχουν πολλά πράγματα που -όντως- του έφταιξαν! Η έλλειψη 5αριού που να πλαισιώνει τον Μπουρούση (έπειτα απ' τον σοβαρό τραυματισμό του Νεστέροβιτς που άλλαξε τελείως τα δεδομένα) ήταν ξεκάθαρη καθώς η κυριαρχία του Παναθηναϊκού στη ρακέτα ήταν σημαντικό στοιχείο σ' όλα τα ματς της σειράς. Ο Παναθηναϊκός, που πολλές φορές προβληματίζει στα ριμπάουντ, είχε προχθές 18(!!!) περισσότερα, ενώ σε κανέναν τελικό δεν υστερούσε του αντιπάλου. Πέραν του Μπουρούση, ο Μαυροκεφαλίδης (μεγάλη βοήθεια επιθετικά) κι ο Έρτσεγκ δεν προσφέρουν πολλά αμυντικά και δεν είναι ικανοί να συναγωνιστούν τους ψηλούς των πρασίνων, ενώ ο Γλυνιαδάκης είναι κλάσεις κάτω. Σ' αυτό οφείλονται εν πολλοίς και οι περισσότερες βολές του Παναθηναϊκού, που μπορούσε ουσιαστικά να στριμώξει τον Ολυμπιακό κάτω απ' το καλάθι, να εκμεταλλευτεί τα miss-match και να κερδίσει επαφές.
Άλλο ένα σημείο αδυναμίας καθ' όλη τη διάρκεια της σειράς ήταν η έλλειψη συνεννόησης (ή η μη συνεργασία) Σπανούλη-Τεόντοσιτς που μοιάζουν να μην "χωράνε" στην ίδια πεντάδα, όπως επίσης και η απουσία ψυχραιμίας σε κρίσιμες στιγμές, που οι Πειραιώτες έχαναν τον έλεγχο του ματς και το προβάδισμά τους. Ευθύνη βέβαια σ' αυτό έχει και ο Ντούντα που, αντί να στηριχτεί στους ηγέτες της ομάδας, προσπαθούσε εμπιστευόμενος τον -αποκτηθέντα τον Μάη- Πρίντεζη και τον -ερχόμενο από τη ναφθαλίνη- Πελεκάνο να βγάλει... ολόκληρο καρέ του άσσου απ' το μανίκι! Τη στιγμή που οι δουλεμένοι Βουγιούκας-Τέπιτς-Καϊμακόγλου εκτελούσαν τις ειδικές αποστολές του Ζοτς.
Ο Ολυμπιακός ξέρει πολύ καλά ότι δεν του έφταιξε η διαιτησία. Δεν μπορώ να φανταστώ ότι παίκτες τέτοιου επιπέδου πραγματικά πιστεύουν σ' αυτή τη δικαιολογία που προβάλλεται προς τα έξω. Όπως επίσης το γνωρίζει κι ο -πολύ έμπειρος- Ίβκοβιτς. Ο Ολυμπιακός είχε τις ευκαιρίες του και τις απόλεσε. Πέταξε δύο φορές διψήφιο προβάδισμα απ' το πρώτο δεκάλεπτο, δεν χτύπησε συστηματικά τις αδυναμίες του Παναθηναϊκού, έχασε... τη μπάλα οταν αυτή έκαιγε και δεν πέτυχε καθοριστικά καλάθια εκεί που τα χρειαζόταν. Έδωσε δεύτερες επιθέσεις στον Παναθηναϊκό, έχασε βολές σε κρισιμά σημεία (βλ. 4ο τελικό-τέλος κανονικής διάρκειας) και δεν έβγαλε στο παρκέ το πάθος που έδειξαν οι αντίπαλοί του. Δεν νίκησε τον ΠΑΟ χώρις Διαμαντίδη. Κυριότερο; Έχασε με το καλημέρα το πλεονέκτημα έδρας για το οποίο περηφανευόταν όλη τη σεζόν!
Απ' την άλλη ο Ομπράντοβιτς δήλωσε κάτι που προσωπικά περίμενα. Ότι αυτή ήταν η καλύτερη του χρονιά στον Παναθηναϊκό. Κέρδισε το μεγαλύτερο στοίχημα που έβαλε με τον εαυτό του. Πίστεψε στην ομάδα του, δούλεψε και πέτυχε! Έδωσε απάντηση στους επικριτές του που τον κατηγορούσαν ότι άφησε γυμνό τον Παναθηναϊκό στον "άσσο" και μέσα στη ρακέτα. Έχοντας βέβαια συμπαραστάτη του όλη τη χρονιά τον Διαμαντίδη και τον... νεαρό -όπως τον χαρακτήρισε- Μπατίστ. Ηχηρότερη απάντηση ήταν ίσως η νίκη του 4ου τελικού. Χωρίς Διαμαντίδη για 38:52 πήρε το πρωτάθλημα και έδωσε τροφή για σκέψη στους χιλιάδες, Ολυμπιακούς και μη, που έλεγαν: "καλά, χώρις Διαμαντίδη είστε ένα τίποτα", γιατί τελικά... ο Καλάθης ήταν άσσος.Επιτρέψτε μου, λοιπόν, να περιμένω με αγωνία το επόμενο στοίχημα του Ζοτς! Γιατί δείχνει να "απολαμβάνει" την κρίση!
ΥΓ: Δεν ξέρω, μπορεί να μου πείτε πως ο Διαμαντίδης έπαιξε 1:08 άρα το "χωρίς" που είπα δεν στέκει...
RG
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου