Μοιραίο... 0-0

Να πω πάλι ότι η ελπίδα πεθαίνει τελευταία; "Τι λε ρε Καραμήτρο;;;" Δεν ξέρω τι μπορεί να γίνει για να συνεχίσει ο Παναθηναϊκός φέτος στην Ευρώπη, ανεξαρτήτως διοργάνωσης. Εξάλλου, έτσι όπως πάνε τα πράγματα στην Ελλάδα τον συμφέρει; Θέλει να παλέψει για περισσότερα παιχνίδια τον Φλεβάρη; Η Superleague τελικά δεν φαίνεται και τόσο εύκολη για να 'χει αλλού το μυαλό του ο Παναθηναϊκός.
Ας αφήσουμε πάντως τα σενάρια συμφέροντος κι ας έρθουμε στο ματς του Καζάν. Άλλη μία πεταμένη ευκαιρία απ' τον Παναθηναϊκό να ανακάμψει, τη στιγμή που η "αδύνατη" του ομίλου Κοπεγχάγη έφερνε ισοπαλία με την Μπαρτσελόνα, ζορίζοντάς την για δεύτερη συνεχόμενη φορά. Η Ρουμπίν ως γηπεδούχος ήταν πιο επιθετική στο πρώτο ημίχρονο απ' τους πράσινους παρόλο που η κατοχή ήταν μοιρασμένη για τις δυο πλευρές. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα δυο απανωτές ελεύθερες κεφαλιές στο 40', με την πρώτη να αποκρούεται θεαματικά απ' τον Τζόρβα και την δεύτερη να καταλήγει άουτ. Στο δεύτερο ημίχρονο η εικόνα της ομάδας άλλαξε λιγάκι με τον Παναθηναϊκό να ισορροπεί το παιχνίδι, να αγγίζει περιοχη μια-δυο φορές μέχρι την πρώτη μεγάλη ευκαιρία στο τετ-α-τετ του Σίλβα που προφανώς κατέληξε στα χέρια του τερματοφύλακα των Ρώσων. Εκεί η Ρουμπίν απάντησε μ' ένα 3λεπτο φωτιά στη διάρκεια του οποίου ο Τζόρβας έδιωξε πάνω στη γραμμή μια προσπάθεια των γηπεδούχων για να ακολουθήσει σχετική πίεση απ' τον ΠΑΟ στο τελευταίο 10λεπτο που πήγε να κλέψει, όπως επιχείρει διαρκώς τελευταία, το ματς με τον Γκόβου.

Από ένα ματς λοιπόν που δεν είχε καμία θετική ως προς το αποτέλεσμα έκβαση, μπορούν να ξεχωρίσουν κάποια πράγματα. Η αμυντική λειτουργία του Παναθηναϊκού, με εξαίρεση μια-δυο φάσεις, ήταν πολύ καλή. Βέβαια αυτό πιστώνεται και στο σύστημα με το οποίο έπαιξε ο ΠΑΟ, καθώς είχε ως τρίτο κεντρικό αμυντικό τον εξαιρετικό Κατσούρ, που μάλλον θίχτηκε απ΄την επίθεση του Φιλέτου Καμήλας και βάλθηκε να μας τρελάνει χτες (ευτυχώς δεν είδα την απόσταση που κάλυψε γιατί θα κουραζόταν η καρδιά μου) καθώς έπαιζε παντού ανάμεσα σε κέντρο κι άμυνα. Φοβερός ήταν και ο Μπουμσόνγκ που φαίνεται να βρίσκει τα πατήματά του στην ομάδα ενώ Βύντρα και Σιμάο συμπλήρωναν τους κορυφαίους (για Τζόρβα έχω πει).

Ξανά όμως είδαμε -βασικά ΔΕΝ είδαμε- επίθεση με τον Σισέ να χτυπιέται που δεν του 'διναν μπάλα οι συμπαίκτες του, τον Κάρα τα κυκλοφορεί κάπως ανούσια, τον Λουίς Γκαρσία να τριπλάρει τρεις με τη μία και να μην καταλήγει πουθενά. Οι αλλαγές δεν άλλαξαν τίποτα  ιδιαίτερα, ο Παναθηναϊκός κατά τη γνώμη μου θα πίεζε στο τέλος έτσι κι αλλιώς, και το μοιραίο... 0-0, που εύκολα κανείς μπορούσε να προβλέψει, δεν αποφεύχθηκε.
Απ' ό,τι φαίνεται, η ομάδα σιγά-σιγά δυναμώνει στην άμυνα-κέντρο άλλα ακόμα είναι υπό το μηδέν στο κέντρο-επίθεση! Δεν ξέρω τι μπορεί να γίνει με Μπαρτσελόνα στο ΟΑΚΑ, ούτε ξέρω αν είναι καλό πως εκείνη την εβδομάδα η Μπάρτσα παίζει με Ρεάλ. Θα 'λεγα να μην προτρέχουμε, να νικήσουμε το σαββατοκύριακο, κι έχει ο Θεός (ή και δεν έχει...)!

RG