Το ελληνικό μπάσκετ αντί να εξελίσσεται, οπισθοδρομεί. Το Σάββατο το βράδυ είναι ίσως το πιο μαύρο στην ιστορία του σύγχρονου ελληνικού μπάσκετ. Παίκτες να απεργούν, ομάδες να παίζουν μόνο με τους ξένους και άλλες να κατεβάζουν εφήβους ενώ τις προάλλες ο εκ των προέδρων της ΚΑΕ Παναθηναικός δήλωσε ότι το μπάσκετ δεν είναι οι παίκτες αλλά ο ίδιος.
Λυπάμαι πολύ που το λέω αλλά μετά από αυτές τις εξελίξεις αποδείχθηκε ακριβώς αυτό το πράγμα, ότι δηλαδή την πραγματική δύναμη δεν την έχουν οι παίκτες αλλά οι πρόεδροι των ομάδων. Άμα ήταν στα χέρια των παικτών δε νομίζω (ή καλύτερα θέλω να πιστεύω πως) το Σάββατο να παρακολουθούσαμε αυτή την ιλαροτραγωδία. Είναι πραγματικά ακατανόητο το γεγονός να γίνονται οι αγώνες για την πρεμιέρα του ελληνικού πρωταθλήματος. Η απεργία δεν ακολουθήθηκε από όλους και κυρίως από αυτούς που έχουν την υπόσταση και τη δυνατότηα να πιέσουν λίγο τα πράγματα για να αλλάξει η κατάσταση, έστω και λίγο. Από τη στιγμή που το συνδικαλιστικό όργανο των παικτών αποφασίζει να συνεχιστεί η απεργία όλοι oi παίκτες οφείλουν να το σεβαστούν και να μην αγωνιστούν. Διαφορετικά ο ΠΣΑΚ δεν έχει λόγο ύπαρξης, εφόσον ο καθένας κάνει αυτό που επιθυμεί. Κάποιοι βέβαια μπορεί να μην είχαν άλλη επιλογή, όπως λογικά συνέβη στην περίπτωση των παικτών του Ηλυσιακού ή στις περιπτώσεις των Καλάθη και Παπανικολάου οι οποίοι είναι μικροί ηλικιακά και δεν μπορούν να εναντιωθούν στην επιθυμία του προέδρου τους. Από παίκτες όμως που έχουν δείξει ότι είναι προσωπικότητες και που παίρνουν εκατομμύρια κάθε χρόνο δεν το περιμένω απλώς αλλά το θεωρώ λογικό και απαραίτητο να συμπαρασταθούν και να βοηθήσουν με τον τρόπο τους στο πρόβλημα που έχουν τόσοι συνάδελφοί τους που αγωνίζονται σε χαμηλότερες κατηγορίες.
Παίκτες όπως ο Παπαλουκάς, ο Σπανούλης, ο Διαμαντίδης, ο Μπορούσης, ο Φώτσης και ο Τσαρτσαρής θαρρώ πως έπρεπε να είχαν αντιδράσει διαφορετικά και όχι να συμμετέχουν σε αγώνες-παρωδίες. Η διαδρομή τους στα γήπεδα τους επιτρέπει όταν πουν κάτι να ακουστεί παντού και να γίνει αφορμή για περισυλλογή. Και οι έξι τους αποφάσισαν να αγωνιστούν για λόγους που μόνο αυτοί ξέρουν. Ίσως δεν τους ενδιαφέρει ο αγώνας των υπόλοιπων. Ίσως να μην μπορούσαν να απουσιάσουν εξαιτίας της πίεσης από τους προέδρους, αν και θεωρώ πως τέτοιου βεληνεκούς παίκτες δεν μπορούν να γίνουν πιόνι στα χέρια των προέδρων. Εν τέλει έκαναν, πάντα κατά την ταπεινή μου άποψη, το λάθος να αγωνιστούν. Πιο λάθος όμως, ή μάλλον ατυχείς, ήταν οι δηλώσεις των Σπανούλη και Παπαλουκά. Δεν μπορώ να διανοηθώ πως όντως αγωνίστηκαν γιατί έπρεπε να κερδίσουν για να μην έχουν μειονέκτημα έδρας στα play-off του πρωταθλήματος. Πρόκειται για δύο παίκτες οι οποίοι, όπως όλοι, ξεκίνησαν να παίζουν σε ομάδες χωρίς να παίρνουν αρκετά λεφτά και γνωρίζουν το πρόβλημα. Ειδικά στην περίπτωση του Σπανούλη δεν δικαιολούνται οι δηλώσεις του καθώς ο αδερφός του, Δημήτρης, αγωνιζόταν για πολλά χρόνια στο πρωτάθλημα της Α2, με ιδιαίτερη μάλιστα επιτυχία. Οι υπόλοιποι 4 που προαναφέραμε θεωρώ πως αναγνώρισαν το λάθος τους μη κάνοντας δηλώσεις.
Κάποιοι μπορεί να συμφωνούν και κάποιοι άλλοι μπορεί να διαφωνούν με την απεργία. Ελπίζω όμως η κωμικοτραγική αυτή κατάσταση να μην επαναληφθεί γιατί πάνω από όλα ζημειώνεται το άθλημα που όλοι μας αγαπάμε και υπηρετούμε.
Λυπάμαι πολύ που το λέω αλλά μετά από αυτές τις εξελίξεις αποδείχθηκε ακριβώς αυτό το πράγμα, ότι δηλαδή την πραγματική δύναμη δεν την έχουν οι παίκτες αλλά οι πρόεδροι των ομάδων. Άμα ήταν στα χέρια των παικτών δε νομίζω (ή καλύτερα θέλω να πιστεύω πως) το Σάββατο να παρακολουθούσαμε αυτή την ιλαροτραγωδία. Είναι πραγματικά ακατανόητο το γεγονός να γίνονται οι αγώνες για την πρεμιέρα του ελληνικού πρωταθλήματος. Η απεργία δεν ακολουθήθηκε από όλους και κυρίως από αυτούς που έχουν την υπόσταση και τη δυνατότηα να πιέσουν λίγο τα πράγματα για να αλλάξει η κατάσταση, έστω και λίγο. Από τη στιγμή που το συνδικαλιστικό όργανο των παικτών αποφασίζει να συνεχιστεί η απεργία όλοι oi παίκτες οφείλουν να το σεβαστούν και να μην αγωνιστούν. Διαφορετικά ο ΠΣΑΚ δεν έχει λόγο ύπαρξης, εφόσον ο καθένας κάνει αυτό που επιθυμεί. Κάποιοι βέβαια μπορεί να μην είχαν άλλη επιλογή, όπως λογικά συνέβη στην περίπτωση των παικτών του Ηλυσιακού ή στις περιπτώσεις των Καλάθη και Παπανικολάου οι οποίοι είναι μικροί ηλικιακά και δεν μπορούν να εναντιωθούν στην επιθυμία του προέδρου τους. Από παίκτες όμως που έχουν δείξει ότι είναι προσωπικότητες και που παίρνουν εκατομμύρια κάθε χρόνο δεν το περιμένω απλώς αλλά το θεωρώ λογικό και απαραίτητο να συμπαρασταθούν και να βοηθήσουν με τον τρόπο τους στο πρόβλημα που έχουν τόσοι συνάδελφοί τους που αγωνίζονται σε χαμηλότερες κατηγορίες.
Παίκτες όπως ο Παπαλουκάς, ο Σπανούλης, ο Διαμαντίδης, ο Μπορούσης, ο Φώτσης και ο Τσαρτσαρής θαρρώ πως έπρεπε να είχαν αντιδράσει διαφορετικά και όχι να συμμετέχουν σε αγώνες-παρωδίες. Η διαδρομή τους στα γήπεδα τους επιτρέπει όταν πουν κάτι να ακουστεί παντού και να γίνει αφορμή για περισυλλογή. Και οι έξι τους αποφάσισαν να αγωνιστούν για λόγους που μόνο αυτοί ξέρουν. Ίσως δεν τους ενδιαφέρει ο αγώνας των υπόλοιπων. Ίσως να μην μπορούσαν να απουσιάσουν εξαιτίας της πίεσης από τους προέδρους, αν και θεωρώ πως τέτοιου βεληνεκούς παίκτες δεν μπορούν να γίνουν πιόνι στα χέρια των προέδρων. Εν τέλει έκαναν, πάντα κατά την ταπεινή μου άποψη, το λάθος να αγωνιστούν. Πιο λάθος όμως, ή μάλλον ατυχείς, ήταν οι δηλώσεις των Σπανούλη και Παπαλουκά. Δεν μπορώ να διανοηθώ πως όντως αγωνίστηκαν γιατί έπρεπε να κερδίσουν για να μην έχουν μειονέκτημα έδρας στα play-off του πρωταθλήματος. Πρόκειται για δύο παίκτες οι οποίοι, όπως όλοι, ξεκίνησαν να παίζουν σε ομάδες χωρίς να παίρνουν αρκετά λεφτά και γνωρίζουν το πρόβλημα. Ειδικά στην περίπτωση του Σπανούλη δεν δικαιολούνται οι δηλώσεις του καθώς ο αδερφός του, Δημήτρης, αγωνιζόταν για πολλά χρόνια στο πρωτάθλημα της Α2, με ιδιαίτερη μάλιστα επιτυχία. Οι υπόλοιποι 4 που προαναφέραμε θεωρώ πως αναγνώρισαν το λάθος τους μη κάνοντας δηλώσεις.
Κάποιοι μπορεί να συμφωνούν και κάποιοι άλλοι μπορεί να διαφωνούν με την απεργία. Ελπίζω όμως η κωμικοτραγική αυτή κατάσταση να μην επαναληφθεί γιατί πάνω από όλα ζημειώνεται το άθλημα που όλοι μας αγαπάμε και υπηρετούμε.
Ο Θεωρητικός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου