Για μία ακόμα φορά, ο Ολυμπιακός παίζοντας κατά διαστήματα πολύ όμορφο ποδόσφαιρο αποζημίωσε του 33.000 φίλους του που γέμισαν το στάδιο Γ. Καραϊσκάκης, στην αναμέτρησή του με την ομάδα του Άρη. Το 1-0 φαντάζει πολύ φτωχό και αδικέι τους Πειραιώτες που στο πρώτο ημίχρονο έβγαζαν φωτιές στο γήπεδο. Με τη βοήθεια του ακούραστου Dudu ο μαέστρος Ibagaza μοίραζε την μπάλα σε Riera και Φετφατζίδη ενώ αυτοί διαρκώς ταλαιπωρούσαν την άμυνα του Άρη ψάχνοντας το γκολ. Ο μεγάλος πρωταγωνιστής όμως δεν ήταν άλλος από τον Kevin Mirallas. Ο Βέλγος άσος χόρευε όποτε ήθελε την οπισθοφυλακή των Θεσσαλονικιών φορτώνοντάς τους με κίτρινες κάρτες, κρατώντας όμως πάντα την ουσία στο παιχνίδι του.
Η εμφάνιση λοιπόν των Πειραιωτών κρίνεται άψογη αν σκεφτεί κανείς οτι η άμυνα δεν απειλήθηκε ιδιαίτερα. Δυστυχώς όχι.
Το πρόβλημα στην τελική προσπάθεια δεν έχει στοιχήσει ακόμα (αν εξαιρέσουμε την ήττα απο τον Ηρακλή στην πρεμιέρα) αλλά αργά ή γρήγορα θα γίνει και αυτό. Και αν πεις ατυχία τα δύο χαμένα πένταλτυ, για φάσεις σαν αυτή του Riera μετά από τη σέντρα του Φετφατζίδη δεν υπάρχουν διακιολογίες. Γιατί η αλήθεια είναι ότι όταν χάνονται αυτά όχι μόνο πέφτει η ψυχολογία των παικτών, αλλά ο αντίπαλος δικαιολογημένα, μην έχοντας τίποτα να χάσει, βγαίνει μπροστά ελπίζοντας σε κάτι καλύτερο.
Αν οι επιθέσεις γεμίζουν τα γήπεδα, τότε αυτές που κερδίζουν τις κούπες σε μια ομάδα είναι οι άμυνες. Και στον φετινό Ολυμπιακό εφαρμώζεται η ρήση πως η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση!
Με λίγα λόγια τα 3 γκολ παθητικό σε 7 παιχνίδια είναι αποτέλεσμα του ότι ο Ολυμπιακός δεν δίνει το περιθώριο και τους χώρους στην αντίπαλο ομάδα να επιτεθεί πολλές φορές, κάτι στο οποίο τον έχει βοηθήσει και το μεχρι στιγμής εύκολο πρόγραμμα Ο λόγος που πιστεύω ότι οι Πειραιώτες θα στραβοπατήσουν στο ΟΑΚΑ (για να περάσουμε και στο ντέρμπυ των αιωνίων) είναι ότι για πρώτη φορά φέτος θα κληθούν να κρατήσουν πρώτα το μηδέν πίσω και ύστερα να πετύχουν κάποιο τέρμα. Η επιθετική πολυφωνία καλή είναι αλλά δεν νομίζω να περιμένει κανείς οι Ibagaza και Dudu να μαρκάρουν όσο αποτελεσματικά θα την κάνουν αυτή τη δουλειά οι Simao και Gilberto. Θετικό βέβαια είναι η εμπειρία της αμυντικής γραμμής που αντίθετα με την επιθετική δεν έχει αλλάξει από την περσυνή σεζόν.
Κλείνοντας θα ήθελα να δικαιολογήσω τον τίτλο του κειμένου αυτού. Ο κύριος Βαλβέρδε έχει μετατρέψει αναμφίβολα τον Ολυμπιακό σε "τρένο" για τον τίτλο. Ο επόμενος σταθμός είναι πάρα πολύ δύσκολος, και μιάς και το τραίνο αυτό είναι τρελό, δύσκολα κανείς μπορεί να προβλέψει τι θα γίνει εκεί. Ας μην ξεχνάμε όμως ότι ακόμα και αν ξεφύγει λίγο από την πορία του, όλα δείχνουν πως φέτος θα φτάσει πιθανότατα στον προορισμό του...και ίσως πριν από την ώρα του!
ΥΓ1. Ελπίζω στο παιχνίδι του Κυπέλλου να ξεκινήσει βασικός ο C. Nemeth. Καλός ο Mirallas και ο Pantelic, αλλά μια ευκαιρία ο Ούγγρος αναμφίβολα την αξίζει. Το ίδιο ισχύει και για τον παραγκωνισμένο φέτος Zairi που θεωρώ λόγω της ικανότητάς του απέναντι σε κλειστές άμυνες οφείλει να πάρει τη θέση του Rommedahl στα δεξιά.
ΥΓ2. Αν και δεν βλέπω τον Ολυμπιακό να περνάει από το ΟΑΚΑ, κοιτώντας τους πάγκους των δύο ομάδων γεμίζω αισιοδοξία. Από την μία ο παραδοσιακά νικητής των ντέρμπυ Ερνέστο, και απο την άλλη ο παραδοσιακά looser Νικόλας. Ο Μανόλο πάντως με μία λαβωμένη ΑΕΚ κατάφερε να πάρει τους τρεις βαθμούς απέναντι στους πράσινους, σε ένα ματς όμως που την μεγαλύτερη ευθύνη τη φέρουν οι παίκτες και όχι ο couch του τριφυλλιού. Θα δούμε... Ας νικήσει ο καλύτερος!
Mustrock
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου