Μετά το πρώτο παιχνίδι της σειράς Ολυμπιακός-Σιένα, στο οποίο οι ερυθρόλευκοι επικράτησαν άνετα των Ιταλών με 89-41, όλοι οι παίκτες των ερυθρολεύκων διατείνονταν πως τα επόμενα παιχνίδια θα ήταν ακόμα πιο δύσκολα και πως θα έπρεπε να επιδείξουν μεγαλύτερη προσοχή και αυταπάρνηση.
Αποδείχθηκε όμως ότι επρόκειτο για λόγια του αέρα. Μάλλον το έλεγαν απλά για να το πουν, απλά για να μην βγάλουν προς τα έξω τη σιγουριά τους για την πρόκριση. Έλα μου όμως που την πάτησαν και βρέθηκαν προ εκπλήξεως. Ο Ολυμπιακός στα επόμενα -μετά το θρίαμβο- παιχνίδια αντί να συνεχίσει τις εμφανίσεις του Top 16 θύμισε τον εαυτό του στην πρώτη φάση της Euroleague. Ήταν νωθρός, άνευρος, βαρετός και επιπόλαιος. Ήταν μία ομάδα υπό δόμηση και όχι υπό διεκδίκηση πρόκρισης.
Ο Σπανούλης ντεφορμαρίστηκε στο χειρότερο μέρος της σεζόν. Ο Τεόντοσιτς δεν μπόρεσε να προσφέρει λόγω (και) τραυματισμού. Ο Μπορούσης προσπαθούσε αλλά ήταν μόνος του και ο Γκόρντον αναγκάστηκε ακόμα και να ντυθεί σκόρερ στο 4ο και τελευταίο παιχνίδι της σειράς.
Τις προάλλες είχα γράψει ένα κείμενο με τίτλο «Ο ένας βήματα εμπρός (αναφερόμενος στον Ολυμπιακό) και ο άλλος βήματα πίσω (αναφερόμενος στον Παναθηναϊκό)». Ένα περίπου μήνα αργότερα αποδείχθηκε όμως πως οι ρόλοι αντιστράφηκαν. Τι συνέβη διάβολε; Γιατί ο Ολυμπιακός παρουσιάστηκε τόσο νωθρός; Γιατί; Γιατί; Γιατί;
Οι απαντήσεις είναι σαφώς δύσκολο να δοθούν άμεσα. Παρατηρώ πάντως πολλούς από αυτούς που εξήραν τους ερυθρόλευκους μετά τη νίκη τους στο ΟΑΚΑ να τους βάλλουν εξαιτίας των άσχημων εμφανίσεων στα κομβικής σημασίας παιχνίδια με τη Σιένα. Αποδιοπομπαίος τράγος ο Βασίλης Σπανούλης. Ο άνθρωπος που αρχικά αντιμετωπίστηκε με επιφύλαξη από τους οπαδούς του Ολυμπιακού λόγω του ένοχου παρελθόντος. Ο άνθρωπος που με την εμφάνιση και τη νίκη επί του Παναθηναϊκού έγινε σύνθημα στα χείλη των οπαδών της ομάδας του, έγινε η νούμερο 1 αιτία των ηττών. Τα περίπου 5 λάθη και το φτωχό 15,8% στα τρίποντα ανα παιχνίδι καταδεικνύουν το λόγο.
Η μεγαλύτερη ένσταση μου όμως έγκειται σε αυτούς που μιλούν για τον Ντούσαν Ίβκοβιτς σα να είναι μυρωδιάς. Δεν δέχομαι τη λογική ότι ένας προπονητής παίρνει την ταυτότητα του αντιπάλου του όταν τον νικά ή περιορίζει τις επιλογές του. Ο Ομπράντοβιτς κατάφερε να αξιοποιήσει ένα -κατά κάποιο τρόπο- αναχρονιστικό σύστημα για να σταματήσει τον Ναβάρρο. Ο Ίβκοβιτς είχε καταστρέψει το πικ εν ρολ του Παναθηναϊκού στο παιχνίδι του πρωταθλήματος. Μέχρις εκεί όμως. Ο Ίβκοβιτς δεν έχει ανάγκη να αποδείξει τίποτα και σε κανέναν. Είναι αυτός που είναι και που δείχνει η πορεία του στο χρόνο.
Τα δύσκολα για τον Ολυμπιακό έπονται καθώς θα πρέπει να ξανακερδίσει την εμπιστοσύνη των οπαδών του. Για να το καταφέρει έχει μπροστά του κάτι περισσότερο από ένα μήνα για να προετοιμαστεί για τον τελικό Κυπέλλου και να επουλώσει τι πληγές που του άνοιξε η Σιένα. Η λογική επιτάσσει πως αυτός ο αποκλεισμός θα λειτουργήσει ως καμπανάκι για τη συνέχεια και θα αφυπνίσει τους παίκτες εν όψει της συνέχειας. Η λογική όμως είναι κάτι που δεν χαρακτηρίζει τη φετινή πορεία του Ολυμπιακού.
Υ.Γ. Διάβασα πως κατά τη διάρκεια του 4ου παιχνιδιού με τη Σιένα ο Παπαλουκάς και ο Μπουρούσης αντάλλαξαν μερικά... γαλλικά. Φαντάζομαι πως ο Ντούσαν Ίβκοβιτς θα επιληφθεί της κατάστασης και θα φροντίσει να (ξανα)διορθώσει τα όποια κακώς κείμενα στα αποδυτήρια. Αλήθεια, ο Σέρβος θα ήθελε τον Μπουρούση και του χρόνου στο λιμάνι, δεδομένου ότι το συμβόλαιο του Έλληνα σέντερ λήγει το καλοκαίρι;
Ο Θεωρητικός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου