Στο προηγούμενο άρθρο αναφερθήκαμε στα ζευγάρια της προημιτελικής φάσης του Mουντομπάσκετ και χρήσαμε ως φαβορί τις Ισπανία και Τουρκία. Οι Τούρκοι διέσυραν τους Σλοβένους οι οποίοι μάλλον έφτασαν στο ταβάνι τους ενώ οι Ισπανοί βρήκαν (επιτέλους) τον δάσκαλό τους στο πρόσωπο των Σέρβων και δη σε αυτό του Milos Teodosic.
O πρώτος προημιτελικός ήταν ένα ματς-διαφήμιση του αθλήματος. Είναι από τους αγώνες που μιλάνε οι προσωπικότητες των μεγάλων παικτών και που σίγουρα θα θυμόμαστε και θα αναπολούμε για πολλά χρόνια ακόμα. Οι Σέρβοι έκαναν το καλύτερό τους ματς τα τελευταία δύο χρόνια (ακόμα καλύτερο και από αυτό κόντρα στη Σλοβενία στους ''4'' του περσινού Ευρωμπάσκετ) και κατάφεραν ΕΠΑΞΙΑ να πάρουν την πρόκριση στους ημιτελικούς. Τα ''φοβερά μωρά'' του Ίβκοβιτς απέδειξαν πως το ασημένιο μετάλλιο στο Ευρωμπάσκετ του 2009 μόνο τυχαίο δεν ήταν. Όχι μόνο παρουσιάζονται πολύ βελτιωμένοι αλλά διαθέτουν και παίκτες που σε 2-3 χρόνια (μπορεί να λέω και πολύ) θα είναι ότι καλύτερο θα υπάρχει στην Ευρώπη. Από που να ξεκινήσουμε και που να τελειώσουμε; Στον Teodosic; Στον Velickovic; Στον Keselji; Είναι μία ομάδα γεμάτη από μελλοντικούς σούπερ σταρς. Κάτι αντίστοιχο θα μπορούσε να κάνει και η δική μας Εθνική ομάδα αλλά αυτό είναι μία μεγάλη συζήτηση που θα γίνει κάποια άλλη στιγμή.
Το σουτ που έκανε ο Milos Teodosic από τα 10 μέτρα είναι ΜΟΝΑΔΙΚΟ. Μόνο αυτός θα μπορούσε να επιχερήσει ένα τέτοιο σουτ, ειδκά από τη στιγμή που είχε 1/7(!) τρίποντα πριν από αυτό το σουτ. Αν το έχανε, όλοι θα μιλούσαν για τον αφελή Teodosic που για μία ακόμα φορά πήρε την ομάδα στον λαιμό του με σουτ πέρα από κάθε λογική. Επειδή όμως με τις υποθέσεις ποτέ δεν κέρδισε ή έχασε κανείς, οφείλουμε όλοι μας να υποκλειθούμε στον ''τρελό'' point guard που μας χάρισε μία απ τις μεγαλύτερες μπασκετικές στιγμές των τελευταίων ετών. Tα μόνα μεονεκτήματα του Teodosic είναι ότι δεν παίζει καλή άμυνα και ότι είναι πολύ παρορμητικός. Ίσως όμως αυτή η παρορμητικότητα είναι που τον κάνει τόσο ξεχωριστό. Δεν μπορεί να μπει εύκολα σε καλούπια. Είναι ένα πυρηνικό όπλο που μπορεί να εκραγεί είτε στα χέρια των αντιπάλων είτε σε αυτά του προπονητή του.
Όσον αφορά τους Ίβηρες, έκαναν ένα πολύ καλό ματς, βρήκαν όμως μπροστά τους (ή μάλλον απέναντι τους) μια πάρα πολύ καλή ομάδα που είχε απαντήσεις σε κάθε σπαζοκεφαλιά που της έθεταν. Το μεγάλο πρόβλημα αυτής της ομάδας ήταν η έλλειψη των Pau Gasol και J.M. Calderon αλλά και το τραγικό κοουτσάρισμα του Sergio Scariolo στο συγκεκριμένο ματς. Λέω τραγικό γιατί η έμπνευση του να αναθέσει στην τελευταία επίθεση (κι ενώ απέμεναν μόνο 3.1 δευτερόλεπτα) στον Garbajosa να πάρει την μπάλα, να ντριπλάρει και μετά να σουτάρει ήταν τουλάχιστον ερασιτεχνική και αφελής. Ο Ισπανός forward έχει γίνει γνωστός για το φαρμακερό του στάσιμο σουτ (αυτό που λένε στην Αμερική spot shooter) και όχι για την ικανότητα του να σουτάρει έπειτα από ντρίπλα (κάτι που μπορεί να κάνει ο Navarro).
Υ.Γ. Θα σας παρακαλούσα να μου συγχωρήσετε την επίμονη αναφορά στα των Σέρβων, αλλά αυτό που όλοι μας είδαμε προχθές ήταν κάτι το ανεπανάληπτο. Και για να μην ξεχνιόμαστε: Mundobasket 2010: Where amazing happens
Ο Θεωρητικός
Το σουτ που έκανε ο Milos Teodosic από τα 10 μέτρα είναι ΜΟΝΑΔΙΚΟ. Μόνο αυτός θα μπορούσε να επιχερήσει ένα τέτοιο σουτ, ειδκά από τη στιγμή που είχε 1/7(!) τρίποντα πριν από αυτό το σουτ. Αν το έχανε, όλοι θα μιλούσαν για τον αφελή Teodosic που για μία ακόμα φορά πήρε την ομάδα στον λαιμό του με σουτ πέρα από κάθε λογική. Επειδή όμως με τις υποθέσεις ποτέ δεν κέρδισε ή έχασε κανείς, οφείλουμε όλοι μας να υποκλειθούμε στον ''τρελό'' point guard που μας χάρισε μία απ τις μεγαλύτερες μπασκετικές στιγμές των τελευταίων ετών. Tα μόνα μεονεκτήματα του Teodosic είναι ότι δεν παίζει καλή άμυνα και ότι είναι πολύ παρορμητικός. Ίσως όμως αυτή η παρορμητικότητα είναι που τον κάνει τόσο ξεχωριστό. Δεν μπορεί να μπει εύκολα σε καλούπια. Είναι ένα πυρηνικό όπλο που μπορεί να εκραγεί είτε στα χέρια των αντιπάλων είτε σε αυτά του προπονητή του.
Όσον αφορά τους Ίβηρες, έκαναν ένα πολύ καλό ματς, βρήκαν όμως μπροστά τους (ή μάλλον απέναντι τους) μια πάρα πολύ καλή ομάδα που είχε απαντήσεις σε κάθε σπαζοκεφαλιά που της έθεταν. Το μεγάλο πρόβλημα αυτής της ομάδας ήταν η έλλειψη των Pau Gasol και J.M. Calderon αλλά και το τραγικό κοουτσάρισμα του Sergio Scariolo στο συγκεκριμένο ματς. Λέω τραγικό γιατί η έμπνευση του να αναθέσει στην τελευταία επίθεση (κι ενώ απέμεναν μόνο 3.1 δευτερόλεπτα) στον Garbajosa να πάρει την μπάλα, να ντριπλάρει και μετά να σουτάρει ήταν τουλάχιστον ερασιτεχνική και αφελής. Ο Ισπανός forward έχει γίνει γνωστός για το φαρμακερό του στάσιμο σουτ (αυτό που λένε στην Αμερική spot shooter) και όχι για την ικανότητα του να σουτάρει έπειτα από ντρίπλα (κάτι που μπορεί να κάνει ο Navarro).
Υ.Γ. Θα σας παρακαλούσα να μου συγχωρήσετε την επίμονη αναφορά στα των Σέρβων, αλλά αυτό που όλοι μας είδαμε προχθές ήταν κάτι το ανεπανάληπτο. Και για να μην ξεχνιόμαστε: Mundobasket 2010: Where amazing happens
Ο Θεωρητικός
eimai megalos su 8aumastis gti grafeis me enan monadiko k ksexwristo tropo.se parakalw omws grapse k ena ar8ro mi basketiko gia mas pu bariomaste to poli basket....
ΑπάντησηΔιαγραφήri.kou.